FanFic.nl

I'm about to loose my mind, you've been gone for so long... (HP)

008.Last quiditch training

Sinds die dag waren Emma en Hermelien beste vriendinnen geworden. Emma had Hermelien nooit echt leuk gevonden, ze was veel te betweterig, te slim en te eigenwijs. Ze deed eigenlijk alleen of ze Hermelien leuk vond om Harry een plezier te doen. Nu ze na vijf jaar eens een echt gesprek gehad hadden met elkaar, leek alles anders. Hermelien was nog even slim en even eigenwijs, maar Emma zag er het positieve in. Of misschien lag het er gewoon aan dat ze wist dat Emma op Harry verliefd was... Daardoor kon Emma nu de hele dag over hem praten. Hermelien leek dat niet zo erg te vinden, want zij praatte minstens evenveel over Ron. Na een week ofzo begon het Ron een beejte op te vallen. "Zeg, is het je al opgevallen dat Emma en Hermelien wel heel dik met elkaar zijn de laatste tijd?" vroeg Ron en hij stampte in Harry z'n zij omdat die geconcentreerd in zijn zwerkbalboek had zitten kijken. Harry knikte wat afwezig en hij richtte zijn blik weer op het boek. "Harry, heb je het al gehoord? We mogen naar Zweinsveld morgen." Harry keek weer geïrriteerd op van zijn boek en hij zag dat het Emma was deze keer. Toen het ook tot hem doordrong wat ze gezegd had, had ze enigszins zijn aandacht. "Morgen? Maar we mogen toch alleen maar in het weekend naar Zweinsveld?" Iedereen keek hem dom aan. "Morgen is weekend Harry, we zijn vandaag vrijdag." zei Hermelien eigenwijs. De uitdrukking op Harry zijn gezicht veranderde en hij keek iedereen geschokt aan. "Dus dat wil zeggen dat overmorgen al het zwerkbaltoernooi is?" Iedereen knikte en Harry stormde de grote zaal uit zonder nog wat te zeggen, hij moest nog wat oefenen! Als ze morgen echt de hele dag naar Zweinsveld gingen moest hij het nu doen, want anders zou hij geen tijd meer hebben!

In de leerlingenkamer
Het was al laat toen Harry nog de leerlingenkamer binnen kwam met zijn vuurflits in zijn hand, de snelste bezem van de hele wereld tot nu toe. Hij had hem van Sirius gekregen en daarom betekende hij heel veel voor hem. Hij legde eerst zijn bezem terug onder zijn bed en daarna ging hij bij de rest op hun vaste plek voor het haardvuur zitten. Emma zat net aan de helft van haar huiswerk voor 'Verweer tegen de zwarte kunsten' dat ze eigenlijk pas af moest hebben tegen maandag. "Morgen heb ik sowieso geen tijd met Zweinsveld en zondag met zwerkbal al helemaal niet." legde ze uit toen ze Harry's blik zag. Harry knikte begrijpelijk en na een tijdje zat hij zenuwachtig in het rond te kijken. Hij wou eigenlijk iets onder vier ogen bespreken met Emma, maar hij wou niet aan Ron en Hermelien vragen of ze weg konden gaan. Hermelien had natuurlijk al lang gezien dat zij en Ron in de weg zaten. "Kom Ron, wij gaan... daar in de hoek van de kamer toverschaken." ze had de bib willen zeggen, maar het was al na elf en nu mochten ze niet meer door het kasteel zwerven. Ron keek verstoord op van zijn stuk perkament, "Schaken, oké! Kan ik wraak nemen op Emma!" zei die enthousiast en hij keek Emma vragend aan. Hij had duidelijk niet door dat Harry iets met haar wou bespreken. "Kom nou gewoonn mee Ron!" zei Hermelien nu ongeduldig en ze nam hem bij z'n arm. Zo sleurde ze hem tegen zijn wil mee naar de andere kant van de kamer. Harry zuchtte opgelucht, "Emma?" fluisterde hij en hij gaf haar een por in haar zij. Emma versterkte haar grip om haar veer toen ze opkeek, ze wist wat er kwam als Harry zo zenuwachtig deed. "Heb je nu al gepraat met haar?" vroeg hij en hij kleurde weer helemaal rood. "Met wie?" vroeg Emma met haar tanden op elkaar geklemd. "Cho..." hij had de naam nog niet goed gezegd toen het Emma al ontschoot. "Harry, dat verdomde bal is pas in twee maanden en ik kan dat domme wicht niet eens af! Doe het zelf maar!" Ze duwde de dop harder dan noodzakelijk op haar inktpotje en greep haar andere spullen. Met haar neus in de lucht liep ze voorbij Hermelien en Ron recht naat de meisjesslaapzaal.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.