FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 14: Off to follow my destiny!

"Ik wou vragen of je met Kioko een beetje Kio wilde helpen trainen, Sparky en Shiro zijn nogal veels te sterk." Chiara keek hem eerst nogal verbaasd aan, maar ze begreep wel dat Kioko misschien wel op Kio's level lag. Zij was ten slotte ook nog een jonge pokémon. ''Als Kioko het oké vindt, vind ik het prima,'' antwoordde ze, waarop Sora lichtjes glimlachte. De Pichu in kwestie deed zoals gewoonlijk veel te vrolijk en stemde dan ook mee op het idee. ''Het zal ook wel een goede training voor jou kunnen zijn,'' sprak Chiara, terwijl ze Kioko over haar koppie aaide, nadat deze op haar schouder was gesprongen. Het meisje keek toe hoe Sora zijn Riolu moed insprak, terwijl hij tegelijkertijd probeerde uit te leggen wat hij van plan was. Toen Kio het uiteindelijk begrepen leek te hebben, stonden de twee al klaar om te beginnen. ''Ik wil graag weten wat voor een aanvallen Kio tot nu toe kan, dus wees niet bang om tot het uiterste te gaan met Kioko,'' sprak de bruinharige jongen. Chiara fronste licht. Was dat wel een goed idee? Ach, hij wist vast wel wat hij deed. De Pichu sprong nu van haar schouder af, nadat ze had begrepen dat ze er klaar voor waren, en nam zelf een houding aan. ''Oké, laten we het rustig aan doen in het begin en het dan opbouwen, goed?'' Kioko draaide zich om, knikte met een vastberaden blik in haar ogen en draaide zich toen weer terug.


''Kioko, doe je Thundershock!'' De Pichu balde haar kleine vuistjes en begon elektriciteit op te slaan. Vervolgens vuurde ze deze lading energie af op Kio, die verbaasd naar het gele licht zat te kijken. ''Kio, ontwijk de aanval!'' De Riolu leek niet te luisteren naar Sora, maar was juist gefascineerd door de aanval die op hem afschoot. ''Kio!'' Nog steeds geen reactie. Zijn trainer snoof lichtjes en stormde toen het veld op, waarna hij voor Kio sprong en de aanval opving. ''Sora!'' Kioko staakte meteen haar aanval en gaapte naar de bruinharige jongen die in elkaar gezakt op de grond zat. Chiara kwam langs haar afgerend en ging richting Sora, gevolgd door Roxas. ''Sora, het spijt me! Gaat het wel?'' De jongen opende zijn ogen en keek naar links, waar hij de stem van Chiara vandaan had gehoord, waardoor hij nu recht in haar donkerblauwe ogen keek, omdat ze geknield naast hem op de grond zat. ''Ja hoor,'' antwoordde hij triomfantelijk. ''Het gaat prima.'' Hij liet vlug zijn blik glijden over het gebied, en zag tot zijn opluchting dat de Riolu niks had. Deze kwam op hem afgestormd om te zien of het goed met hem ging. Roxas begon te grijnzen. ''Maak je maar niet druk om hem, hij heeft wel vaker in schoktherapie gezeten,'' grinnikte hij. Chiara kon er eigenlijk niet om lachen, maar zette toch een geforceerde glimlach op. Ze was allang blij dat Sora in orde was, en niet dankzij haar schuld al gewond was terwijl hun reis net pas was begonnen. ''Pi..'' Kioko wilde haar verontschuldigen aanbieden, maar Sparky troostte haar al door over haar koppie te aaien. Hij wist zelf als de beste dat Sora wel tegen een schokje kon.


''Kio was dus blijkbaar nog niet klaar voor een gevecht,'' sprak Sora uiteindelijk, een beetje beteuterd. Roxas en Chiara trokken hetzelfde gezicht. ''Ah, maar misschien kan Kio beter eerst andere gevechten bekijken, voordat hij er zelf aan begint, Zo weet hij wat en hoe?'' probeerde Chiara hem op te vrolijken, wat scheen te werken. ''Je hebt vast gelijk,'' antwoordde hij met een grijns. Kio was een pokémon uit een ei, en niet uit het wild. Wilde pokémon wisten wel hoe ze moesten vechten, maar pokémon die net uit een ei kwamen hadden nog nooit eerder een gevecht gezien. Nu had Kio er al één gezien, alhoewel Sora betwijfelde of hij het echt helemaal had gezien, maar dat was ook niet zo'n groot gevecht geweest. Alleen om professor Juniper te helpen, meer niet. Een echt gevecht was een gymgevecht, of een uitdaging tussen twee trainers. Hij zou de Riolu maar beter mee kunnen laten kijken bij zijn eerstvolgende gymgevecht, dat tevens zijn eerste badge hier zou worden. ''Yosh!'' Chiara en Roxas schrokken op toen Sora opeens vastbesloten zijn vuist de lucht in gooide. ''Laten we naar Stration City gaan!'' De twee keken elkaar verbaasd aan. Waar haalde Sora die energie vandaan? ''Jij wilt maar al te graag je eerste badge hebben, hè broertje?'' sprak de blonde jongen uiteindelijk, terwijl hij zijn armen over elkaar kruiste. Toch moest hij Sora wel gelijk geven. Het liefst ging hij nu ook op pad om de rest van de regio te zien. Hij keek op en zag dat zijn broertje al een stuk verder stond. Verslagen keken Roxas en Chiara naar de bruinharige jongen. ''Kom op stelletje Slowpokes! Als ik jullie moet geloven kom ik er nooit aan!'' schreeuwde deze en zwaaide naar ze, terwijl Sparky naast hem liep. Zijn broertje keek om zich heen. Hij was al zo ver doorgelopen én had Kio al teruggeroepen? Zijdelings keek hij Chiara aan. Zij moest ook in gedachten verzonken zijn geweest, anders had ze hem wel gewaarschuwd of liep ze naast zijn broer. Waar had ze dan aan gedacht? ''Ik ben er al bijna, hoor!'' De jongen keek op en maakte aanstalte om achter zijn broertje aan te sprinten. Nadat hij merkte dat Chiara hem ging volgen, zette hij pas echt een sprint in, gevolgd door zijn pokémon en ten slotte het meisje met haar pokémon.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.