FanFic.nl

I'm about to loose my mind, you've been gone for so long... (HP)

014.Dreaming

Die nacht
Emma schrok wakker alsof iemand haar een schok had gegeven en zonder erbij na te denken sprong ze al uit haar bed. Ze kende dit gevoel maar al te goed en ze moest er wat aan doen. Ze trok snel haar mantel over haar slaapkleed aan en sloop de meisjesslaapzaal uit. Hermelien keek even versuft op, maar voor ze wat kon zeggen viel ze alweer in slaap en mompelde ze iets over Ron. Emma kwam op de gang en ze liep naar de deur tegenover die van de meisjesslaapzaal. Die leidde naar de jongensslaapzaal. Voor ze daar naar binnen ging keek ze even over de balustrade zodat ze het zicht had over de leerlingenkamer. Zo te zien waren Fred en George nog steeds op en waren ze weer allerlei stiekeme dingen aan het doen. Ze keek op haar horloge, drie uur 's nachts! Die twee waren echt niet goed bij hun hoofd en wat ze ook aan het doen waren, het was zeker tegen de regeltjes van Omber in. Anders zouden ze nooit zo laat op blijven! Emma liet ze maar doen en ze deed zachtjes de deur van de jongensslaapzaal open. Ze deed heel stil, maar dat was tervergeefs, want de deur kraakte verschikkelijk luid. Alle jongens sliepen nog, behalve één iemand. Harry zat rechtop in zijn bed met een bezweet voorhoofd. Hij was duidelijk niet wakker geworden door Emma, maar door een nachtmerrie. Ze sloop naar zijn bed en ging naast hem zitten. "Alles oké? Ik schrok wakker en wist meteen dat je een nachtmerrie gehad moest hebben." fluisterde ze om de rest niet wakker te maken. Dat was één van de dingen waardoor Emma altijd geweten had dat zij en Harry door iets magisch verbonden waren. Als hij wakker schrok van één of andere nachtmerrie, dan schrok Emma precies op hetzelfde moment ook wakker. Net alsof haar onderbewustzijn wist dat Harry een nachtmerrie gehad had en dat zij hem moest troosten. Harry knikte dat het wel oké was en hij wreef over zijn voorhoofd om het zweet eraf te krijgen. Het bleef hardnekkig kleven en geïrriteerd gaf hij het op. Hij ging hij terug liggen en hij kneep zijn ogen dicht. Emma zag een uitdrukking van pijn op z'n gezicht. Ze streek zijn haar, dat kleverig aan zijn voorhoofd kleefde, opzij en depte zijn voorhoofd met haar mantel. Dat bleek wel te helpen tegen het zweet en toen ze aan zijn litteken kwam verlichte de uitdrukking op zijn gezicht even. Harry kon een gedempte "Hhmm." niet onderdrukken. Het voelde ook zo goed, zijn litteken had gevoeld alsof het op openbarsten stond na zijn droom en toen Emma er met haar mantel over streek voelde het heel verlichtend. "Ik had weer diezelfde droom." mompelde hij met z'n ogen nog steeds dicht en toen Emma ophield met over zijn voorhoofd te wrijven, kwam de stekende pijn in zijn litteken weer terug. Hij nam Emma's hand vast en plaatste het weer op z'n litteken. "Blijf daar deppen, het voelt goed." Emma deed gehoorzaam wat hij zei. "Weer die droom waarin je op die deur afgaat en in een vreemde ruimte met kristallen bollen terecht komt?" vroeg ze stilletjes. "Hmm-hmm." zei Harry kreunerig. Het voelde ook zo goed hoe de pijn in zijn litteken verlicht werd door Emma. Nog voor ze er wat aan kon toevoegen merkte Emma dat Harry alweer lag te slapen. Er verscheen een lachje op haar gezicht, hoe schattig was hij zoals hij daar zo vredig lag te slapen! "Emma?" klonk er plots een andere, slaapdronken stem. Emma keek om en ze zag dat Ron overeind zat in zijn bed. "Wat doe jij hier?" voegde hij eraan toe, zijn roste haar stond alle kanten uit. Emma schudde enkel haar hoofd, keek nog eens naar het vredige gezicht van Harry, stond op en liep de kamer uit. Op de gang kwam ze nog Fred en George tegen, maar die vroegen haar niks in de hoop dat zij ook niks zou vragen. Dat deed ze en ze liep terug naar haar eigen kamer. Toen ze terug in bed lag, dacht ze nog even na. Dat was nu al de derde keer dat Harry die droom had, hij betekende vast iets... Maar ze zou er haar hoofd niet over breken. Er waren erger dingen dan dromen...

Reacties: