FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventures

Chapt 16: A little trick.

Chiara trok een nadenkend gezicht. Hoe zou ze Roxas het beste wakker kunnen maken? Natuurlijk deed ze dat niet op de normaalste manier mogelijk. Nee, ze wilde een grap uithalen. Taiki liep naar binnen achter Sora aan. Hij wist wat zijn trainster van plan was, en had er totaal geen zin in. Kioko leek echter mee te helpen met haar plan, maar dat lag in haar karakter. Alleen al bij het zien van die gemene grijns moest hij zuchten. Wat wilden ze die arme jongen toch aan gaan doen? ''Yosh!'' sprak het meisje, terwijl ze met een vuist op haar andere hand sloeg. Blijkbaar had ze een idee gekregen. Meteen begon ze het te fluisteren in Kioko's oor, die even later knikte en van haar schouder afsprong. Ze liep onder de bank door waar Roxas tegen zat, en sprong uiteindelijk op de leuning. Daar wachtte ze op verdere orders van Chiara, die haar flesje water had gepakt, die ze vanmiddag had gekocht. Er zat nog net genoeg in voor haar idee om te gebruiken. Heel voorzichtig sloop ze naar de jongen toe, terwijl ze de blikken van mensen in haar rug voelde branden. Niet dat dat haar iets uitmaakte. Ze richtte haar blik op de Pichu, die recht in haar ogen keek, en knikte. Op dat moment haalde Kioko diep adem. ''PICHU!'' Roxas schrok open keek omhoog, waar hij Chiara dreigend zag staan met haar flesje water, die de kleine hoeveelheid over Roxas' gezicht goot. Deze veegde gauw de natte substantie van zijn gezicht en keek verbaasd naar Chiara. ''Waar was dat goed voor?'' Het meisje haalde haar schouders op met een brede grijns. ''Sora zei dat ik je moest wekken. Hij vertelde me alleen niet hoe.'' De blonde jongen grijnsde licht. De volgende keer dat hij ergens in slaap viel buiten zijn eigen bed, moest hij eerst checken of zij niet in de buurt was.

Toen zuster Joy even checkte of er nog plek vrij was, keek Sora naar buiten en zag het spektakel tussen zijn broer en zijn vriendin. Hij begon te grinniken toen ze het water over hem heen goot. Hij had eigenlijk wel kunnen verwachten dat ze dat zou doen, maar daar had hij niet aan gedacht. Gelukkig had Roxas er geen moeite mee. Hij was zelf aan het lachen. Op dat moment viel hem iets op. De dood van hun moeder had hen beide flink geraakt. Toch kregen ze het beide voor elkaar om te lachen. Viel het hen dan niet zwaar dat ze er nu niet meer was, of zorgde Chiara ervoor dat ze werden opgevrolijkt? Nu hij erover nadacht, zij wist niet dat zijn moeder kortgeleden gestorven was. Zou hij het haar moeten vertellen? Sora zuchtte twijfelend, maar schrok op toen hij plots de stem van zuster Joy hoorde. ''Je hebt geluk, ik heb nog een kamer vrij. Er staan twee stapelbedden, dus er is genoeg plek voor jou en je vrienden.'' Hij keek recht naar de zuster en zag de warme glimlach die ze hem bood, terwijl ze hem de sleutel toereek. ''Bedankt,'' sprak de bruinharige jongen, waarna hij de sleutel aannam. Niet veel later hoorde hij de automatische schuifdeuren opengaan, en zag hij zijn twee kameraden al aankomen. Trots hield hij de sleutel omhoog en grijnsde breed, waarop de andere twee met een brede glimlach reageerden. Het duurde niet lang of ze vertrokken naar de kamer en plantten hun spullen op hun bedden. Sora had het onderste bed geclaimd, terwijl Roxas een verdieping boven hem sliep. Chiara had een heel stapelbed voor zichzelf, maar dat leek haar niet te interesseren.

''Vandaag ging wel erg snel voorbij...'' mompelde Roxas, terwijl hij naar het plafond staarde, met zijn armen achter zijn hoofd gevouwen. Ze waren alvast in bed gaan liggen, en waren van plan nog wat te kletsen. Suki lag naast hem, al helemaal in elkaar gevouwen. ''Echt? Zo'n gevoel had ik niet echt..'' sprak Sora, die dezelfde positie had aangenomen als zijn broertje, ook al wist hij dat niet. Duisternis had de kamer gevuld. Als je goed keek kon je nog net een paar dingetjes van elkaar onderscheiden. ''Jij hebt vandaag ook twee gevechten gehad,'' grinnikte Chiara, die zich met het net ontstaande gesprek probeerde te mengen. ''Ik heb toch wel wat oefening nodig als ik de gyms ga uitdagen!'' Even viel er een korte stilte, totdat Sora weer iets zei. ''Chiara? Jij bent toch ook van plan om gymgevechten te houden?'' Hij draaide zijn hoofd naar de richting van haar stapelbed, ook al wist hij dat het onmogelijk was haar gezicht te zien. ''Eh? Ah... Ik weet het eerlijk gezegd nog niet.. Maar proberen kan geen kwaad, toch?'' Sora grijnsde licht. ''Tuurlijk niet.'' Op dat moment kwam er wat licht de kamer binnen door het raam. Verbaasd hief de jongen een wenkbrauw en probeerde te kijken naar de lucht, maar dat was praktisch onmogelijk op zijn plek. Het was vast het maanlicht dat door de wolken was gebroken. De plots luidde gaap van Roxas liet Sora opschrikken uit zijn gedachte. ''Zijn jullie niet moe?'' vroeg deze. ''Eigenlijk wel..'' was het antwoord van het meisje. Sora grinnikte lichtjes, maar moest toegeven dat ook hij moe was. ''Zullen we dan maar gaan slapen? Morgen staat ons vast genoeg te wachten,'' stelde hij voor, waarop hij de twee stemmen van zijn vrienden hoorde die instemmend klonken. ''Goedenacht,'' sprak Chiara, waarna het geluid van dekbed die bewogen werd hoorbaar was. Nadat ook Roxas en Sora iets in die term hadden gezegd was het muisstil. Het duurde dan ook niet lang of iedereen lag in diepe slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.