FanFic.nl

Het meisje met het masker

Chapter 1

Er klonk harde muziek en veel schreeuwende mensen. Grote walmen rook werden door de ruimte geblazen en verdwenen in de menigte. Overal waren lachende gezichten, mannen die hun lange vettige haren in de lucht gooiden en kreten creëerden die je bang zouden maken, maar hier maakte dat niets uit. Hoe gekker je was, hoe beter je erbij hoorde. Op de bank bij de biljarttafel zat een meisje voor zich uit te staren. Af en toe knikte ze naar de mensen die om de tafel heen stonden, maar daarna staarde ze weer naar de deur. Stefan mocht niet binnen komen, ze wisten dat hij nog geen zestien was, maar dat was zij ook niet. Zij was pas dertien, en toch zagen mensen haar aan als zestien, daar was ze trots op.

Na een paar minuten kon ze er niet meer tegen, fluisterde wat tegen twee jongens en liepen met hun drieën naar buiten. Het was buiten net zo warm en klef als binnen. Wat had zij een hekel aan hartje zomer. Alles was te warm om aan te pakken, in de zon zitten was onmogelijk en je droogde snel uit als je hele dagen buiten liep.
“Vanessa, Stefan is in het park, bij de vijver, hij wil blowen,”� zei Dirk tegen haar. Vanessa’s hart maakte een sprongetje toen Dirk zí­jn naam zei, de jongen waar ze zo gek op was. Hij zou haar nooit laten vallen, zou er altijd voor haar zijn, als haar ouders weer eens moeilijk deden, als ze niet naar school wou of als ze verdrietig was. Ja, het was zoals het hoorde te zijn.
“He schatje,”� klonk er uit een donkere hoek. Vanessa probeerde haar ogen aan het donker te laten wennen en kon uiteindelijk een silhouet zien onder de donkere bomen, op een bank. Ze slaakte een gil en rende als een bezetene naar de bank toe en voor ze het wist had ze haar armen om een redelijk kleine jongen met lang haar, verborgen onder een petje.
“Lieverd!”� riep ze blij verrukt. Ze gaf hem een kus op zijn mond en plofte naast hem neer, alhoewel dat niet al te goed ging, ze had al best wel veel gedronken en was een beetje duizelig. Dirk en de andere jongen, genaamd Sjoerd, kwamen naast haar zitten en keken verwachtingsvol naar Stefan.
“Oh ja, natuurlijk. Ik heb het spul bij me, maar ik kan het niet draaien,”� zuchtte hij, terwijl hij zijn rugzak open maakte en er een aantal voorwerpen uitrolde. Een langwerpig dun pakje met een harde buitenkant die je open kon vouwen, een aansteker, een klein rechthoekig kartonnen voorwerp die je los scheen te kunnen scheuren en een kleine zak met een groene plant erin, het zag er gedroogd uit. Het was net alsof, als je het aan zou raken, het uit elkaar zou vallen.
Ingestuurd

“Doe je ook mee?”� vroeg Dirk verwachtingsvol. Ze twijfelde even, maar toen alle drie de gezichten richting haar gingen en zes vragende ogen haar aankeken bedacht ze zich dat één keer niet zoveel zou uitmaken. Want ja, ze zou het maar één keer doen. Gewoon, om het te proberen.
“Oké, ik doe mee,”� antwoordde Vanessa met een grote lach op haar gezicht. Ze keek hoe Sjoerd de joint aan stak en er een donkere rookwolk uit zijn mond ontsnapte. De rook scheen donkerder te zijn dan de rook die je uitblies als je een sigaret rookte. Toen Sjoerd genoeg leek te hebben gehad gaf hij de joint door aan Stefan en hij gaf hem op zijn beurt weer aan Dirk. Het viel Vanessa op dat ze alle drie al hele rode ogen hadden. Was dat de bijwerking die zichtbaar was? Of waren er nog meer? Opeens had ze een joint in haar handen. Hij was half op, maar ze had een joint in haar handen. Ze kon het niet geloven. Zij, de brave Vanessa had een joint in haar hand! Langzaam nam ze een haal van de joint en vrijwel meteen begon ze benauwd te hoesten. Het leek maar niet op te houden en er werd een flesje water in haar handen gedrukt waar ze dankbaar uit dronk.
“Haha, dat gebeurd altijd de eerste keer,”� riep Sjoerd en ze lachten alle drie. Vanessa voelde zich uitgelachen en nam heel stoer nog een hijs. Dit keer verging het haar beter en kon ze de rook uitblazen voordat ze een hoestbui kreeg. Na een aantal hijsen van de joint voelde ze zich lam worden en zakte - net als de rest - onderuit op het bankje. Stefan zat naast haar en keek steeds naar haar. Net als ze wil vragen wat er is begint Stefan haar zonder pardon te zoenen. Ze zoent hartstochtelijk terug, de andere twee jongens vergetend. Langzaam beweegt Stefan zijn hand over haar benen totdat hij tussen haar benen zit. Met een schrok komt Vanessa overeind en duwt Stefan weg.


[Flashback]

Het was warm en vochtig, een benauwd gevoel, angst die bezit van haar nam. Langzaam bewogen twee handen met nagels zo kort dat ze in de huid van de eigenaar puilden over haar borsten, steeds verder naar beneden. De knoop en rits van haar broek werden opengemaakt en naar beneden geduwd, samen met haar onderbroek. Haar adem stokte in haar keel, maar ze durfde niets te doen. Ze was als versteend, kon niet bewegen, kon geen geluid produceren, alleen maar stil liggen en niets doen. Angst nam bezit van haar, overmande haar. Gehijg klonk in haar nek, een kus op haar mond en kaaklijn. Ze wilde het uitschreeuwen, maar ze kon het niet. Ze kon het niet. De jongen had haar onderbroek naar beneden gedaan, voelde tussen haar benen. Drukte ruw haar benen uit elkaar en bewoog met zijn vingers. Vanessa bewoog protesterend, maar hij was te sterk. Ze kon niet meer doen, ze was te bang. Bang dat hij haar nog meer pijn zou doen. Bang dat hij haar zou vernederen. Ze draaide en woelde, maar hij hield maar niet op. Er leek geen einde aan te komen, totdat het ineens stopte. De broek werd omhoog geduwd, rommelig dichtgemaakt, haar BH werd terug geduwd, evenals haar shirt. Hij draaide zich om en viel in slaap.

[End Flashback]

Verbijsterd stapte ze naar achteren. Haar rode stoned uitziende ogen stonden ineens groot en angstig. Stefan keek haar vol onbegrip aan.
“Vanessa, wat is er ineens met je?”� vroeg Dirk ongerust en hij liep op haar af.
“Blijf van me af!”� gilde ze hysterisch. Elke stap dat Dirk dichterbij kwam, zette zij achteruit.
“Rustig, meisje. Ik doe je niks, vertel me wat er is,”� vervolgde Dirk met diezelfde bezorgde blik in zijn ogen.
“Laat me gewoon met rust!”� riep ze, terwijl ze zich omdraaide en het op een lopen zette. Ze rende het eendjespark uit, over de stoep, langs het bos, haar school, de winkels, het andere park, ze stopte niet met rennen totdat ze thuis was. Thuis aangekomen vluchtte ze naar boven voordat iemand ook maar in de gaten had dat er iemand binnen was gekomen.
Tranen stroomden over haar wangen, haar make-up verspreid over haar ronde wangen. In haar mondhoek verdween een traan, die zich langzaam in haar mond drong. Ze zakte neer op haar knieën, legde haar hoofd op haar bed en begon stotend te huilen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.