FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapter 20: Pecha Berry love.

Sora keek angstig naar de pokémon voor zich. Misschien... Misschien moest hij het erop wagen en Shiro tevoorschijn halen. Hij wilde naar de Pokéball van de Chimchar grijpen, maar een walm van misselijkheid overspoelde hem. Hij zakte door zijn knieën, waardoor Yuki gealarmeerd om zich heen keek, niet precies wetend waar hij naar moest kijken. In paniek begon hij keihard te roepen, ook al kon dat tevergeefs zijn. Ergens hoopte hij dat hij nu gewoon een slimme poging deed de aandacht te trekken van zijn trainer, maar hij wist dat die te ver weg waren daarvoor. Moedeloos liet hij zijn hoofdje hangen, terwijl hij nog steeds aan de armen van Sora hong. Hoe konden ze zichzelf hieruit redden?

''Hmm, wat is er Sparky?'' Chiara keek vragend naar de Pikachu die aan haar schouder hong. ''Pika pi!'' Hij wees met zijn gele pootje recht voor hen uit en maakte een snuivend gebaar. ''Ruik je mijn broer?'' vroeg Roxas aan hem, waarop hij knikte. De twee wachtten geen seconde langer en begonnen de richting uit te rennen die Sparky net aanwees. ''Oké, Sparky. Maak ons maar wegwijs,'' mompelde Chiara tegen het gele wezentje. Hopelijk voor haar was Sora niet al te ver weg. Met twee pokémon aan je rondlopen was niet echt een pretje. Nu waren Taiki en Sparky niet de zwaarste, maar.. Ze keek even naar de Cyndaquil in haar armen voordat ze weer op de weg lette. ''Ik hoop niet dat mijn broer weer in de problemen zit,'' mompelde Roxas, waardoor hij zijdelings werd aangekeken door het meisje. ''Maar hem kennende zal dat wel weer zo zijn.'' Ergens voelde hij gewoon dat er iets mis was. Was dat die zogenaamde 'tweeling telepathie'? ''Pikachu!'' Sparky sprong van Chiara's schouder en vonkte kwaad. Verbaasd hief ze een wenkbrauw op en kwam tot stilstand. Roxas deed precies hetzelfde. Pas toen ze opkeken zagen ze wat er aan de hand was. Sora zat écht in de problemen. ''Wow, wat is dat voor ding,'' sprak Roxas verrast. Hij deed even een stap naar achteren, terwijl hij het monster bekeek. ''Ik heb het niet zo met insecten,'' zei nu Chiara, en keek fronsend naar hetzelfde wezen als de blonde jongen. Toen merkte ze Sora op, die daar op de grond zat geknield. ''Sora!'' Zonder na te denken rende ze op hem af, maar leek halverwege te realiseren dat ze zich nu doelwit had gemaakt. Hopend dat hij haar niet had opgemerkt keek ze naar boven, naar de 2 meter hoge pokémon. Sora, die opgelucht had opgekeken, zag dat Chiara nu in de problemen zat. Hij liet Yuki los en stond op, probeerde vaart te maken alhoewel dat moeilijk ging, en duwde het meisje net op tijd aan de kant van de wilde pokémon.

''Alles oké?'' vroeg hij aan haar, toen ze de grond hadden geraakt en het even veilig leek. ''Dat hoort mijn tekst te zijn,'' antwoordde ze, en grijnsde lichtjes. Sora deed hetzelfde, totdat zijn broertje opeens begon te schreeuwen dat ze moesten maken dat ze daar wegkwamen. Sparky, echter, had er alweer voor gezorgd dat zijn trainer in veiligheid was. De Pikachu had zich nu zelf als doelwit opgesteld, en was een gevecht aangegaan met de Scolipede. Chiara hielp de jongen overeind en probeerde hem te steunen, aangezien hij niet lang recht kon blijven door het tintelend gevoel dat hij had. ''Wat is er gebeurd?'' vroeg ze haastig, terwijl ze op Roxas afliepen. ''De ability van Scolipede heeft me vergiftigd,'' antwoordde hij moeizaam. Chiara liet hem langzaam op de grond zakken toen ze bij Roxas aan waren gekomen. ''Dan hebben we een Pecha Berry nodig,'' mompelde Roxas. Chiara leek zich toen iets te herinneren. ''Ah, dat klopt!'' Vlug opende ze haar tas en zocht driftig naar iets. ''Kioko is dol op Pecha Berries vanwege de zoete smaak. Je hebt geluk Sora, mijn Pichu heeft je zonet iets bespaart,'' legde ze grijnzend uit, en haalde het zakje tevoorschijn waar de bessen in zaten. ''Ik denk alleen niet dat Kioko zo blij zal zijn als ze weet dat je een bes van haar hebt gepakt, maar dat hoeft zij niet te weten.'' Sora grijnsde breed en nam vlug de Pecha Berry aan die het meisje hem aanbood. Toen hij zich niet meer zo draaierig voelde stond hij weer op, met hernieuwde energie. Op dat moment zag hij Yuki boos zijn kant opkomen. ''Wat heb ik nu weer gedaan?'' zuchtte hij, waarop de andere twee begonnen te grinniken. ''Om te beginnen heb je hem daar achter gelaten..'' antwoordde Roxas. De Piplup wilde op Sora afspringen om hem te pikken, maar zijn trainer riep hem terug in zijn Pokéball. ''Concentreer jij je maar op Sparky, ook al heeft die zijn klus bijna geklaard.'' Hij knikte en draaide zich om naar het gevecht. Daar zag hij meteen een perfecte kans.

''Sparky, Thunderbolt!'' De Pikachu keek verrast op bij het horen van Sora's stem, maar deed algauw wat hem gezegd werd. Hij laadde zijn energie op, begon te vonken en vuurde een sterke bliksemschicht op de insect af, die verslagen achterover op de grond viel. Dat was ook wel te verwachten na wat er zich eerder in het gevecht had afgespeeld. ''Pika pi!'' Sparky kwam blij op Sora afgerend, die met open armen de Pikachu zat af te wachten. Toen hij zijn partner had opgevangen begon hij deze te knuffelen. ''Bedankt dat je ons weer hebt gered.''

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.