Hoofdcategorieėn
Home » All Time Low » Forget About It. » Hoofdstuk 13: I Think I'm Caught In Between.
Forget About It.
Hoofdstuk 13: I Think I'm Caught In Between.
POV Alex
“And I’m just a teenage dirtbag baby…Tadalatata…”¯
Een zacht gezang maakte me wakker. Ik hoorde een douche aanstaan en keek op de klok. Vandaag was het de dag. Showdag. En huisarrestdag, niet te vergeten. Maar showdag betekende dat Eden me niet in de weg liep, des te beter.
Met een handdoek om haar lijf heen gewikkeld en een tandenborstel in haar rechterhand slofte ze om me heen naar de bank toe, waar haar kleding op was uitgestald.
“Ik wist niet dat je haar zo gefaald kon zijn,”¯ lachte ze geforceerd.
“Gast, ik ben net wakker.”¯
“Ja, nou. Mag ik me in privacy omkleden? Bedankt,”¯ lachte ze. Blijkbaar was ze nog steeds blij. Moest ik daar verandering in maken? Ach, waarom ook niet, we waren tenslotte vijanden. Zuchtend stond ik op en liep naar de badkamer. “Jack heeft al een vriendinnetje,”¯ loog ik met een lachje, “Ze heet Holly Madison.”¯
POV Eden
Glazig staarde ik Alex aan. Jack had al iemand? Was dat mogelijk? En het was die vrouw van de Playboy, toch? Ik probeerde alles op een rijtje te zetten.
Ja, Jack had een paar maanden geleden verteld over een meisje dat hij via Twitter had ontmoet. Maar meer had hij ook niet gezegd.
“Echt?”¯ vroeg ik stomverbaasd.
“Ja. Sorry dat ik je droomgezin nu heb verwaarloosd, maar ik moest het zeggen om je geen pijn te doen...”¯ zei Alex en zette een pruillip op.
Ik plofte neer op de bank en hield mijn wijsvingers tegen mijn slapen. “Nee, het is goed. Bedankt.”¯
Alex grijnsde speels en liep de badkamer in.
Jack had wat met dat mens met de veel te grote decolleté? Zij was toch niet echt zijn type? Langzaam pakte ik mijn iPhone en tikte haar naam in. Ja. Foto’s van ze samen. Ze waren best schattig bij elkaar, maar ik had het gevoel dat ik vergeten werd. Ik snikte zacht. Niemand mocht mij als in ‘ik hou van je’. Iedereen zag me gewoon als een vriend en niets meer. Ik ademde diep in. Het was een beetje onzinnig om hier nou over te zitten mokken.
De band had verder niet echt veel tijd voor me en ik zag ze bijna niet. Door arrest mocht ik de stad niet in en zat de hele tijd stil op de kamer muziek te luisteren en na te denken over wat Alex had verteld. De woorden spookten de hele tijd door mijn hoofd. Jack heeft al een vriendinnetje, ze heet Holly Madison. Ergens wist ik dat het niet waar was. Dat Alex me gewoon wilde kwetsen. Alleen had ik al het bewijs al gezien…
De avond viel sneller dan gedacht en voor dat ik het wist zat ik met de rest al aan het avondeten. Ik vermeed elk oogcontact met Jack.
“Ik hoop niet dat Wilks zich heeft verveeld,”¯ fluisterde Alex en propte een stuk kip naar binnen. Vergeleken met het eten in het vliegtuig was dit al stukken beter.
“Hou je kop,”¯ zei ik op een snijdende toon.
“Ga je zo nog kijken?”¯ vroeg Jack lief en ik kon mezelf niet weerhouden om op te kijken.
“Misschien. Weet niet. Moet ik tussen al die overdreven gillende meisjes van vijftien staan?”¯ mompelde ik en nam een slok cola.
“Je kan ook vanaf het podium zelf gaan kijken,”¯ zei Jack en glimlachte.
“Ja, dan kan je onze lekkere kontjes zien,”¯ grijnsde Alex scheef.
“Ik ga waarschijnlijk wel kijken,”¯mompelde ik.
“Om Jacks achterwerk te zien, zeker?”¯ vroeg Alex.
“Nee, asshole,”¯ beet ik hem toe, “Ik heb jullie nog nooit live gezien.”¯
Er viel een stilte.
“Je speelde toch piano?”¯ vroeg Rian opeens en ik was verrast dat hij wist dat ik ooit piano had geprobeerd te spelen. Jack had waarschijnlijk zijn mond voorbij gepraat.
“Lang geleden, ja. Toen ik nog een veertienjarige puber was,”¯lachte ik.
“Dingen verleer je nooit,”¯merkte Zack op.
“Wat wil je dat ik ga doen? Spelen in het voorprogramma?”¯ zei ik en zwaaide met mijn armen.
“Dat is wel het meest logische antwoord, hè?”¯ zei Alex en proestte, “Maar ach. Eens blond, altijd blond.”¯
“Hou je kop, Gayscarf,”¯ zei ik kattig.
“Je zou het kunnen proberen,”¯ mompelde Jack.
“Dan speel ik liever gitaar,”¯ zei ik en keek Jack aan. Zijn ogen vertelden iets, maar ik kon niet achterhalen wat. Ik had wel een idee. Ik kon wat spelen hoe ik me op dit moment voelde.
Iedereen zuchtte en at weer verder.
“Oké, oké. Ik speel wel wat deze tour. Geef me drie dagen,”¯lachte ik zuur. De crew juichte.
POV Jack
Eden gedroeg zich zo anders dan altijd. Misschien was ze kwaad dat Lex en ik haar dronken hadden genoemd? Of kon ze het geval van gisteren niet waarderen? Het bleef een tomboy. Misschien was ze helemaal niet geïnteresseerd in relaties. Sip at ik het laatste sperzieboontje op en stond op om me voor te bereiden.
“Dit liedje is voor Jack!”¯ gilde Alex door de microfoon heen. Het T-shirt wat ik aan had plakte tegen mijn rug aan en mijn spijkerbroek zat niet lekker. Ik voelde hoe een druppeltje zweet mijn haar verliet en mijn nek kietelde.
“Want, Jack, You’ve got me poppin’ champagne!”¯ zei hij en grijsde mijn kant op. Hij moest zich net zo vies voelen als ik. Misschien nog wel viezer. Zijn haar werd er in ieder geval niet beter op. Ik sloeg blij een noot aan en het liedje begon energiek.
Toch voelde deze show anders dan anders. Misschien zagen al die fans het niet, maar ik was niet 100% de Jack die iedereen kende. Jack die flauwe oversekste grappen maakte over microfoons die raar klonken om de Jack die Alex elke seconde wilde knuffelen. Dit was meer de Jack die twijfels had over zijn andere beste vriend. Jack die de laatste tijd veel te veel aan Edeline Wilkinson dacht. Dromerig rende ik naar de andere kant van het podium, de vragen spookten nog steeds door mijn hoofd heen. Sinds wanneer had ik zo erg gepiekerd? Eden, why don’t you say so? Why don’t you say so?
Opeens hoorde ik een klap en lag ik op de grond. De versterkers die aan mijn gitaar waren vastgemaakt maakten een vreselijk hoog geluid. Ik was zo ver weg met mijn gedachten dat ik helemaal niet door had gehad dat ik mijn evenwicht verloren was en van de stage was gevallen. Ik hoorde mensen gillen en de muziek stopte. Ik besefte dat er een pijnscheut door mijn linkerarm ging, schreeuwend om aandacht. Geweldig. De gitaar was dood en een snaar was door de klap losgelaten en maakte een diepe snee in mijn arm. Ik deed een oog open om te kijken hoe erg de schade was. Bloed stroomde snel uit de wond en de snaar was bloedrood geworden. Ik probeerde mijn gewonde arm te bewegen, maar zonder succes. Ik voelde niets, en toen weer een pijnscheut. Ik voelde me lichtjes worden in mijn hoofd door het zien van de opengereten huid en probeerde mijn avondeten binnen te houden. Ik voelde dat mijn hart snel sloeg en mijn adem niet ritmisch was.
“Au! Help me!”¯ schreeuwde ik hees en al snel voelde ik hoe een paar handen me omdraaiden. Ik keek recht in de ogen van Eden en Alex. Ze stonden op het punt om te huilen.
“Je arm,”¯ fluisterde ze en probeerde het bloed te stoppen. Ik zei maar niet dat ze de pijn zo erger maakte.
“Ugh,”¯ mompelde ik, “En er zit ook nog een snee in.”¯ Mijn afweersysteem nam mijn lichaam over en zorgde dat ik steeds minder hoorde en voelde. Twee paar sterke armen tilden me op en legden me in de brancard.
“Blijf hier, Jack!”¯ huilde Eden.
Ik opende mijn oog half en grijnsde pijnlijk.
“Ik beloof het.”¯ Zei ik schor. Ik hoorde Alex en Eden nog net ruziën, en iets wat leek op sirenes maar de verlamdheid nam mijn lichaam over en ik liet mijzelf in het zwarte gat vallen.
Reacties:
Nooees Jack! Ik hou van je verhaal! Ik ben nu ook op vakantie en het is hier nu 12 uur snachts. Lang leve Amerika. Dat van "and if we didn't want to die, we don't let jack drive" heeft Zack ook op zn shirts van zn kledinglijn staan. Ik wil zo'n shir hebben want ze zijn cool.
Maar ik ga nu slapen. Hé, ik hoor nu 'Return the Favor' van atl! Toevallig! :3
Xx
Ps. Mag ik een melding als je verder gaat?? :3
Aw nee, arme Jack! D:
I want mooore! Maarja, veel plezier op vakantie
2 juli is de dag dat ik ze live heb gezien <3 <3 <3