FanFic.nl

The Necune - Rebirth of The Lost Planet

Chapter 9

Parc: "Kapitein, onze bestemming is in zicht."
Hopson: "Avida, scan de planeet, ik wil geen onverwachte verrassingen."
Avida: "Goed, scan zal over een kwartier klaar zijn."
Hopson: "Parc, vertraag onze aankomst, breng het schip in sluipmodus."
Parc: "Goed Kapitein."
Hopson: "Petty, maak de troepen klaar, rust ze uit zoals we ons voor een oorlog zouden uitrusten."
Petty: "Ik ben al weg."

Petty ging weg, rechtstreeks naar de uitrustinggedeelte van het schip, waar alle wapens, gereedschap en verdediging waren. Vanuit de kamer riep ze de namen van de bemanning die de missie gingen uitvoeren, Kluc, Stilk, Kemp en Mel waren van de partij met nog een aantal anderen.
Het duurde niet lang voor iedereen er was.
Petty: "Luister goed, we weten niet wat ons te wachten staat, de Kapitein gaf het bevel om ons uit te rusten zoals we dit voor een oorlog zouden doen. Neem dus genoeg granaten, munitie en wapens mee. Kleed je aan met de pantsers die we kregen van de Federatie. Wat je als gereedschap moet nemen zal Kemp jullie wel zeggen."
Kemp: "Neem mijnen, een lasertang, water, medicatiekit (ging nog eventjes door tot hij zowat alles had opgenoemd.) Verder hebben we deze helm gekregen van de Federatie, deze zal jullie helpen om 's nachts te kunnen zien en het bevat ook een thermisch zicht, zo kun je van op een afstand hitte signalen opvangen, dus zien als er iemand in de verte zou zijn en met hoeveel."
Troepen: "Goed!"

Ze maakten zich allemaal klaar, maar wisten dat deze missie wel hun laatste kon worden. Ondertussen op de brug, heeft Avida de planeet gescand, meer bepaald alles rondom de locatie waar de basis zich zou moeten bevinden.
Avida: "Kapitein, ik detecteer hittebronnen in de basis, meer bepaald waar de gevangen zich zouden bevinden, het is moeilijk om te zien hoeveel er zijn. Verder is de basis leeg, maar iets verder dan de basis is er een soort stad of dorp."
Hopson: "De basis is leeg? Hoe kan dit?"
Avida: "Volgens mijn onderzoek van de planeet Kmok, is deze bewoond door Kmokoes."
Parc: "Kmokoes?! Kapitein, dit is te gevaarlijk, als we ze tegenkomen op de basis zijn we in gevaar, zeker als ze met veel zijn."
Hopson: "Waarom Parc, ken je ze? Ik heb al een paar Kmokoes tegen gekomen, ze leken me niet gevaarlijk."
Parc: "Ze kunnen elk dier temmen, dus ook de Woeks, als ze samen zijn, is dit zonder enige twijfel gevaarlijk."
Hopson: "Avida, licht de troepen in. Parc, we wijken niet af van de missie, we wisten dat het gevaarlijk ging zijn, dus we stoppen niet."
Parc: "Goed Kapitein."

Terwijl iedereen op de Necune zich klaarmaakt voor een komende strijd, is er beweging in de basis en dichtbij de basis zelf. Avida heeft deze bewegingen niet gezien, de kans is groot dat de Necune in een val gelokt wordt, niet door de vijand die de wetenschapper heeft, maar de inwoners van Kmok.
De Necune doet er niet lang meer over om Kmok te benaderen en landen ergens verderop van de gegeven locatie. Hopson geeft aan dat Petty de leiding heeft over de Necune en dat het best is dat ze in de ruimte wachten tot Hopson het signaal geeft voor een extractie.
Hopson: "Laten we splitsen, Kluc, jij neemt de leiding over groep 2."
Kluc: "Ja, Kapitein."
Hopson: "Kluc jij zal het terrein gaan verkennen, houdt ons op de hoogte van gevaar en hou ons in zicht zodat je ons kan leiden indien we in gevaar lopen."
Kluc: "Goed, komaan mannen, wij nemen de bergen voor een goed zicht."
Hopson: "Succes Kluc."
Kluc: "U ook kapitein."
Hopson: "Groep 1 houdt jullie ogen open en blijf alert!"
Groep1: "Ja Kapitein."

De eerste groep geleidt door Hopson ging richting de basis, de tweede groep geleidt door Kluc, beklommen de bergen en hielden de eerste groep in zicht, ze konden van hun positie de basis al zien. Mel nam haar verrekijkers en contacteerde Hopson.
Mel: "Kapitein?"
Hopson: "Ja Mel?"
Mel: "Ik kan de basis zien, het ziet er verlaten uit."
Hopson: "Wat zie je nog meer?"
Mel: "Er liggen lichamen op de grond, stukken van lichamen, het ziet er naar uit dat er iets ergs is gebeurd. Er zijn geen overlevenden buiten de basis."
Hopson: "Schakel over naar thermische mode, kan je iets zien binnenin de basis?"
Mel: "Wacht, er beweegt iets in de basis, het ziet er niet menselijk uit, de locatie die Avida ons gaf, ik zie daar geen beweging, maar het ziet er uit als een gevangenis, ik kan nauwelijks iets dergelijks oppikken van de gevangenis."
Hopson: "Niet erg, hoe groot is het gevaar die je kan oppikken binnenin de basis."
Mel: "Er lopen 3, nee 5 'dingen' rond, het kan zijn dat het Kmokoes zijn of Woeks. Ik kan het niet zeggen, het is niet duidelijk."
Hopson: "Goed werk Mel, Kluc?"
Kluc: "Ja Kapitein."
Hopson: "Gebruik een verkenningsdrone om de basis te verkennen vanuit jullie huidige locatie."
Kluc: "Goed Kapitein, Marp je hebt de kapitein gehoord."
Hopson: "Kluc, geef ons dekking van veraf, zorg dat jullie je positie niet vrijgeven en laat jullie niet verrassen."
Kluc: "Goed Kapitein, mannen jullie hebben de kapitein gehoord, 2 achter 2 voor die de wacht houden, de rest zorgt voor dekking, maak het camouflage gebied klaar."
Groep2: "Goed!"

De eerste groep kwam na een goeie drie kwartier aan de basis toe, de tweede groep hield ze in de gaten. Hopson splitste de eerste groep in twee, hij nam Kemp, Stilk en Gorp met zich mee in de basis, de rest ging ervoor zorgen dat er geen verrassingen zouden aankomen. Alles ging goed en wel, maar Hopson wist dat het te makkelijk ging.

Hopson en zijn mannen gingen verder de basis in, ze kwamen na een tijdje aan de gevangenis terecht, Kemp opende de deuren.
Hopson: "Wetenschapper, bent u hier?"
Wetenschapper6: "Wie is er daar?"
Hopson: "Mijn naam is Hopson, Kapitein Hopson van de Necune, ik ben hier op een missie van de Federatie om u te komen redden."
Man1: "Ik had het u gezegd."
Gorp: "Wie is er daar?"
Man1: "Ik ben een overlevende van de verkenninggroep die hier werd gestuurd."
Hopson: "Geef deze man wat water."
Man1: "Dank u, er is nog iemand anders, hij is in een cel verderop."

Kemp ging kijken naar de cel verderop, maar de man die erin was, was al gestorven. De man die leefde was gevangen genomen om ondervraagd te worden, hij had geen woord losgelaten. Verder lichte de soldaat Hopson en zijn groep in over wat er was gebeurd en waarom de basis leeg was. Net wanneer hij gedaan had werd Hopson opgeroepen.
Kluc: "Kapitein, maakt dat u daar wegkomt, er is beweging vanuit het dorp, richting de basis."
Soldaat: "Het zijn de Kmokoes ze zullen u schip gezien hebben."
Hopson: "Mannen, laten we gaan."

Op het moment dat ze gingen vertrekken werden ze aangevallen. Er waren nog Kmokoes in de basis, de bewegingen die Mel had gezien. Hopson en zijn groep namen dekking, maar ze waren als ratten gevangen in een val. De enige uitweg was door de ene poort waar ze langs waren gekomen.
Hopson: "Molp, Molp!!"
Molp: "Ja Kapitein, we zijn al onderweg."
Hopson: "Hou nog even vol, hulp is onderweg, Soldaat, neem dit wapen, ik denk dat u weet hoet het werkt."
Soldaat: "Ja Kapitein."

Een hevig gevecht nam plaats, maar veel nut had het niet, Hopson zijn groep had betere dekking, maar de Kmokoes gingen niet makkelijk neer en ze waren ook met meer. Het ging eventjes door, Kemp werd geraakt in zijn arm, maar hij bleef doorvechten. Opeens was er een ontploffing, de meerderheid van de Kmokoes lag neer op de grond, de rest volgde niet lang achter. De derde groep had de eerste groep gered, samen gingen ze weer naar boven, uit de basis.
Hopson: "Kluc, Kemp is geraakt, niets ernstig, jullie zijn onze ogen."
Kluc: "Goed, blijf rechtdoor gaan en ga snel, de Kmokoes komen er snel aan."
Stilk: "Ik zal wat mijnen achterlaten, geef me jullie mijnen ook."

De eerste groep gaf alle mijnen aan Stilk en ging verder, de missie was belangrijker dan een man verliezen. Stilk plaatste alle mijnen en haastte zich naar de groep toe.
Hopson: "Kluc, hoever is Stilk van ons verwijderd."
Kluc: "Niet veel een kilometer, misschien iets meer. Hij heeft goed werk geleverd met de mijnen."
Hopson: "Stuur de helft van je groep naar de locatie die ik je nu stuur. Zorg dat ze vrij maken indien ze tegenstand tegenkomen."
Kluc: "Meteen Kapitein."
Hopson: "Necune, kom in Necune."
Parc: "Kapitein, hoe verloopt de missie?"
Hopson: "We hebben de wetenschapper, landt de Necune op gegeven locatie, gevaarlijke en snelle extractie nodig van de planeet, we worden achtervolgd dus houdt de wapens gereed, enige lucht tegenstand moet meteen worden vernietigd."
Parc: "Goed Kapitein."

De helft van de tweede groep ging meteen naar de gegeven locatie, op hun weg kwamen ze een paar Kmokoes tegen maar ze hadden niet veel tegenstand en de locatie was veilig, voor nu.
Hopson liep voorbij de tweede groep hun locatie, zij verlieten vervolgens hun plaats, maar plaatsten eerst een paar vallen. Stilk ging met de tweede groep mee. De achtervolgende Kmokoes kwamen aan de basis en de eerste val, veel kwamen om, maar ze wisten welke richting ze moesten gaan dankzij de Woeks die net zoals honden op geur konden zoeken en achtervolgen.

Na een goed halfuurtje kwamen Hopson en zijn groep toe aan de locatie, meteen werkten ze aan dekking om de tweede groep dekking te kunnen geven indien ze van dichtbij achtervolgd zouden worden. De tweede groep kwam een kwartiertje later toe aan de locatie. De Necune liet op zich wachten.

De Kmokoes waren nu al voorbij de tweede val, ze hadden iets minder dan de helft van hun troepen verloren. Wat goed was voor Hopson en zijn troepen, maar de Kmokoes gingen veel vlugger en kwamen toe aan de locatie waar Hopson en zijn troepen waren. Hopson wachtte niet en gaf meteen het bevel om te vuren. De Kmokoes vuurden terug, door het hevige vuur dat Hopson en zijn groep vuurden, konden de Kmokoes geen stap verder zetten en moesten ze dekking zoeken.
Hopson: "Necune, waar blijven jullie, onze munitie is bijna op, we hebben hulp nodig."
....
Hopson: "Necune?!"
Kemp: "Kapitein, heb wat vertrouwen in ze, ze weten wat ze moeten doen."
Kluc: "We houden wel stand tot het einde."
Stilk: "We laten de wetenschapper niet doodgaan."

De Kmokoes lieten een paar Woeks los, de meeste werden gedood in het vuur die beide groepen vuurden, maar eentje, had erdoor kunnen lopen en wonde een paar mannen. Gorp werd gebeten in zijn been en werd bewusteloos geslagen, de Soldaat werd geraakt zijn rechterschouder, Hopson werd geraakt in zijn linkerbeen, Stilk werd gewond in zijn armen. De groep vocht tot het bitter einde, maar het zag ernaar uit dat de Kmokoes het laatste slag gingen hebben.
Hopson: "Mannen, tot het bitter einde!!!"

Hopson schreeuwde naar zijn mannen, om ze moed te geven. Het werkte en ze bleven doorvechten, de gewonden werden verzorgd zo goed als het mogelijk was.
Toen hoorden ze een knal, ze zagen Kmokoes en Woeks in de lucht vliegen en een schip in de lucht.
Parc: "Kapitein, bent u der nog?"
Hopson: "U heeft uw tijd genomen."
Parc: "Het spijt ons, we hadden wat tegenstand, laten we ons haasten, er is beweging uit de dorpen."

De Necune lande en iedereen ging aan boord, de gewonden werden naar Depa gebracht, Hopson ging naar de brug en gaf het bevel om meteen terug naar Colon te gaan. Verder bracht hij de 5Hoofden op de hoogte en vroeg om een 'escorte' te hebben. Halverwege hun reis werden ze vergezeld door twee gevechtsschepen van de Federatie. Er gebeurde niet veel op hun weg naar Colon. De gewonden werden zo goed mogelijk verzorgd, voor de rest hadden ze rust nodig. Hopson zelf wou niet rusten voordat de missie was uitgevoerd, maar iedereen zag dat hij aan het vechten was om wakker te blijven. De wetenschapper bedankte Hopson en de bemanning, hij hielp Depa om de gewonden te verzorgen. De soldaat was Hopson dankbaar en vertelde over zijn vrouw die hem op Colon aan het opwachten was.

De Necune kwam toe op Colon, ze werden onthaald als echte helden. De wetenschapper werd verenigd met zijn vrienden. Samen begonnen ze te werken aan het middel die ze jaren geleden hadden ontworpen om de aarde te redden. De bemanning van de Necune waren toe aan wat rust.

Een paar weken verstreken, de bemanning van de Necune kregen allemaal een medaille voor hun rol voor het terugbrengen van de wetenschappers, Hopson zelf kreeg een baan aangeboden als Commandant van een vlot in de Federatie. Hopson was blij met de Necune en wees het aanbod af. Wel kreeg de Necune een plaats in de Federatie. Als een schip voor gevaarlijke missies, de Federatie mocht op de bemanning van de Necune rekenen als ze hulp nodig zouden hebben in de toekomst.

De wetenschappers hadden ondertussen hun machine afgewerkt. De bedoeling van de machine is dat het zich een baan tot het hart van de planeet zal graven en het daar het hart van de planeet gaat reanimeren, nieuw leven inblazen. Of het zal werken blijft een groot vraagteken, alles is nog alleen maar in theorie bewezen. Deze missie onder ogen van de 5Hoofden en de Necune ging van start in de ochtend. Hoop waren hoog, de machine lande na een paar minuten op de planeet Aarde, maar het duurde een paar uur voordat de machine het hart van de planeet bereikte. Daar ontplofte de machine en miljoenen deeltjes werden verspreid, een chemische reactie vond plaats.

De 5Hoofden vroegen hoe lang het zou duren voor ze het effect zouden kunnen zien. De wetenschappers zeiden dat het een paar weken, misschien wel jaren zou kunnen duren voordat ze een effect zouden kunnen zien.

Om precies te zijn, 6 maanden gingen voorbij, voor we enig effect zagen van wat de wetenschappers hadden bereikt. De aarde begon weer leven te schenken in vorm van gras, iedereen op Colon was zo blij dat ze konden wenen van blijdschap. Een onmogelijke missie werd succesvol uitgevoerd door de bemanning van één enkel schip, die ondertussen al zijn gewone routine weer was gaan opzoeken.

De Necune hield niet van wachten en ging al een maand nadat de machine zijn werk had gedaan, weer op missie, weer op zoek naar avontuur, op zoek naar waar het leven hen zou brengen, naar waar de ruimte het meeste hulp nodig had...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.