FanFic.nl

Doe een wens

hoofdstuk 1

Rebella pov;
voor de laatste keer zet ik de mailbox open. Ik moet gewoon zeker weten of ik het goed heb gelezen. Niet dat ik het nog geen miljoen keer gecheqt heb, maar dan nog. Een fout woord kan Marjolein volledig breken.
Ik zoek de o zo belangrijke mail. Snel laat ik mijn blik over de regels gaan. Die bevestigen wat mijn hersenen opgeslagen hebben. De klok begint te slaan. Ik draai me verschrikt om. 'Kut,' mompel ik. Ik had allang bij Marjolein moeten zijn.
Ik trek mijn fiets uit de stapel in de schuur. Zo snel ik kan fiets ik naar het huis van Marjolein.
Als ik daar aankom dan zie ik haar al achter het raam zitten. Ik dump mijn fiets in de tuin en loop achterlangs naar binnen. Sinds Marjolein in een rolstoel zit, is dat vele malen makkelijker. Dan hoeft ze niet steeds met haar rolstoel naar de achterdeur.
'Hallo, hier ben ik. Sorry dat ik te laat ben, maar ik moest nog even iets uitzoeken.'
'Wat dan, je weet dat ik veels te nieuwsgierig ben.'
'Ja, daarom vertel ik het je dan ook nu. Na al twee maanden achter je rug om alles te regelen.'
'Jij die iets twee maanden voor mij verbergt, ongelooflijk.'
Ik pak een fles cola uit de koelkast en zie de koekjes op de tafel staan.
'Kun je de koekjes ook meenemen, die heb ik speciaal voor jou gebakken.'
'Ach, dat had je toch niet hoeven te doen.'
Toch neem ik de koekjes mee. Ik stal alles uit op de salontafel.
'Nou kom op.'
Ik lach een keer naar haar en geef haar de email. Ze begint hem snel te lezen. Ik zie haar ogen gewoon over de regels vliegen. Met ieder woord, zien ze er ongeloofwaardiger uit. Als ze alles heeft gelezen, kijkt ze me aan. Ik zie de emoties in haar ogen staan. De vreugde om wat ik haar geef, de tranen van blijdschap en de warme vriendschap.
'Heb je dit allemaal voor mij gedaan?'
'Nee, stiekem heb ik dat voor de jongens gedaan. Ze moeten toch ooit kennis maken met de wereldschone Lein.' Ze steekt haar armen naar me uit. Ik geef haar gewillig een hug.
Als ik haar heb losgelaten leest ze de brief nog een keer door.
'Hoe heb je dit voor elkaar gekregen?'
'Nou ik heb je verhaal ingestuurd bij stichting doe een wens. Die hebben jouw wens blijkbaar uitgekozen om waar te maken.'
'Maar het is op een september. Hoe kunnen ze het nu op een september plannen?'
'Dat weet ik niet, maar we gaan hun gewoon een knallende verjaardag geven. Iets wat ze nooit meer vergeten.'
'Maar wat als ze nou geen zin hebben en het cancelen omdat ze iets anders willen doen.'
'Dan weten we ook hoe ze denken over hun fans.' En gehandicapte denk ik erachteraan, maar ik durf het niet hardop te zeggen. Dat is iets wat haar nog altijd veel kwets, vooral omdat ze de helft niet weet. Ze weet niet dat er misschien wel een operatie mogelijk is, maar dat we nog steeds het geld niet hebben. Dat we nog steeds na al die maanden het geld nog niet hebben.
'Ach we kopen gewoon cadeautjes voor ze en als we er eerder zijn, kunnen we misschien ook slingers ophangen.'
'Is goed, zullen we dan eerder vertrekken om een cadeautje te kopen en dan neem ik wel slingers mee en ik kan ook een taart bakken.'
'Oh Rebella, jouw tante's ijstaart. Die is zo lekker.' Ik knik een keer. Dat wordt het recept nog een keer vragen en dan nog even oefenen. De taart moet wel helemaal perfect zijn.
'Maar Lein, ik moet nog even iets gaan halen, dus ik ga weer. Maar ik haal je op een september op.' Ze rijdt met haar rolstoel mee tot aan de achterdeur.
'Tot een september.'
Ik stap op mijn fiets en zwaai nog een laatste keer achterom. Op naar een september.

Bill pov;
De manager had gevraagd of ik naar zijn kantoor wilde komen. Tom hoefde niet mee en die bleef dan ook liever op de bank liggen. Films kijken waar hij tijdens de tour geen tijd voor hebt. Ik ben benieuwd waarom David mij wil spreken en dat zonder de andere jongens. Het zal waarschijnlijk een of andere promotiestunt zijn om ons gezicht weer ergens te laten zien. Maar ik ga echt niet iets idioots doen. Laat Georg dat maar doen. Hij vind dat altijd zo grappig, dan kan hij daar een keer gaan staan. David komt altijd met de gekste dingen aan.
Ik klop op de deur en niet veel later zegt een stem 'binnen.'
'Nou Bill ga even zitten.' Ik ga behoedzaam tegenover hem zitten.
'Laat ik even beginnen met waarom we hier zijn.' Ik knik een keer.
'Ik heb een mailtje gekregen en heb ingestemd op hun voorstel. Jij zal op een september een meat en great hebben.'
'WAT, DAT KAN NIET. DAT IS MIJN VERJAARDAG, JE MOET DAAR VANAF BLIJVEN. TOM EN IK WORDEN TWINTIG. JE KUNT ONS ONZE VERJAARDAG NIET AFNEMEN, ONS feest, onze vrienden.'
'Bill kalmeer. Alles is al geregeld, je kunt er niet onderuit komen. Er is ook niets om onderuit te komen. Jij komt, al neem je je broer mee, het kan me niet schelen. Jij staat op een september op dit adres. Je verjaardag vier je een dag later maar.'
'David ik kan op een september niet, ik kan niet. Wij hebben net zo veel recht op een vrolijke verjaardag als ieder ander. Als het echte fans zijn, dan kunnen ze het waarderen dat we de meet en great verplaatsen.'
'Bill er zit nog een heel systeem achter, dit kan niet verplaatst worden. Het enige wat dit meisje wenst, is om jou een keer te ontmoeten. Neem haar die kans niet af. Ze lijdt zo al genoeg.'
'Lijdt?'
'Ja, ze heeft een auto-ongeluk gehad. Ze zal nooit meer kunnen lopen.' Ik slik een keer. Ga ik nu zo egoïstisch doen voor een invalide fan. Moet ik dan perse mijn zin hebben, omwille van dit meisje. Opeens krijg ik medelijden met haar. Invalide zijn kan gewoon niet fijn zijn. Misschien moet ik dit gewoon doen. Onze vrienden kunnen een dag later ook wel feest vieren en pap en mam zullen het echt niet erg vinden. Alleen Tom dan nog. Hem overtuigen zal het grootste probleem zijn, want dit ga ik niet alleen doen. David zag waarschijnlijk aan mijn blik dat ik om was, want hij begint alweer te praten.
'Probeer Tom maar mee te nemen. Ik heb gehoord van de meisjes zelf het spijtig vinden, dat het op jullie verjaardag is. Maar zoals ik al zij is het allemaal van tevoren uitgeschreven.'
'Meisjes?'
'Ja, haar vriendin gaat ook mee om haar te begeleiden.'
'Ja natuurlijk. Alleen komen kan niet zo makkelijk, hoe kan ik dat vergeten.'
'Omdat het makkelijk is om dingen te vergeten.'
Ik kijk David aan en merk dat het gesprek beëindigd kan worden.
'Ik zal er zijn.' Na die woorden loop ik het kantoor uit. Op weg naar huis bereidt ik me alvast voor op Tom.

Tom pov;
Ik zie Bill met een grote donderwolk boven zijn hoofd binnen lopen. De deur wordt onzacht dichtgegooid. Simone geeft vanuit de keuken meteen een weerwoord. Nu we weer even thuis zijn, moeten we ook bij Simone langs. Onze mama vermoord ons, als ze ons niet ziet, als we thuis zijn.
Bill stampt meteen de trap op. Wat David nu weer tegen hem gezegd heeft, weet ik niet, maar het kan nooit veel goeds zijn. Toch wint mijn nieuwsgierigheid het van de bui die Bill heeft. Ik sta op en loop naar boven.
'Bill, kan ik je spreken.' Hij knikt een keer. Ik zet mezelf naast hem op het bed neer.
'Nou vertel mij eens wat er allemaal aan de hand is.' Ik hoor hem een keer diep ademhalen, voordat hij begint te ratelen.
'Nou David heeft het in zijn hoofd gehaald om een meet en great op onze verjaardag te plannen.' Mijn mond valt van verbazing open. David die zijn afspraak met ons verbreekt voor fans.
'Wat is er nog meer aan de hand.' Bill zijn gezicht zegt gewoon dat dit niet alles is.
'Wij moeten onze verjaardag opgeven omdat een meisje zo nodig invalide moest worden. Nu denkt ze zeker ook nog dat de hele wereld om haar heen draait.' Hij is opgesprongen en geeft een flinke trap tegen de tafelpoten. Het valt me mee dat die het houden. Meisje, invalide, verjaardag, meet en great. Als hij alleen die woorden had gezegd had ik het ook wel begrepen. Waarschijnlijk heeft hij alleen zelf niet helemaal door, wat hij zegt. Want je wilt niet zo nodig invalide worden. Maar hoe ga ik dit oplossen.
'Mag ik eigenlijk mee.' Bill kijkt me aan.
'Van David wel. Zij neemt ook een vriendin mee.' Ik knik een keer. Dat scheelt weer om hem rustig te krijgen.
'Ik snap gewoon echt niet hoe David dat ons aan kan doen. Onze twintigste verjaardag. Je wordt verdomme maar een keer twintig.'
'Je wordt maar een keer elke leeftijd Bill.'
'Maar dan nog. Twintig is speciaal.'
'Iedere leeftijd is bij jou speciaal.'
'Maar het kan toch ook de dag ervoor of erna. We hebben al een volledig feest geregeld. Enig idee hoeveel geld het kost om alles af te zeggen.'
'Tot hoe laat duurt die meet en great.'
'Hij begint om een uur en eindigt wanneer wij het willen.'
'Dan kunnen we ze toch eventueel meenemen naar het feest.'
'Ze is invalide, dat is toch bijna onmogelijk.'
'Bill, ik hoop dat jij ooit onder een auto komt. En dan hoop ik, als jij nog ooit iemand wilt ontmoeten, dat diegene hetzelfde reageert. Je moet jezelf eens horen praten. Het kan echt niet.' Ik ben opgesprongen en sla nu de deur achter me dicht.
Simone kijkt me beneden aan.
'Wat is er aan de hand?'
'David heeft een meet en great op onze verjaardag gepland. Volgens Bill loopt nu alles in de soep en hij vind het afschuwelijk.'
'En volgens jou?'
'Ik denk eigenlijk dat het heel gezellig kan worden. Het gaat om een invalide meisje. Dit is buiten David om geregeld, dus hij kan er ook niets aan doen. Verder denk ik dat Bill een beetje egoïstisch aan het doen is.' Simone kijkt me aan.
'Je moet Bill maar even laten bekomen en anders laat je hem thuis en ga je zelf.'
'Maar ze hebben een soort van naar Bill gevraagd.'
'Het maakt ze echt niet uit, dat jij er ook bent en anders zijn ze gek.'
'De meeste van onze fans zijn gek.'
'Tom, wil je de tafel even dekken. Het eten is bijna klaar.' Ik knik een keer en begin eraan. Bill draait tegen die tijd wel bij en anders sta ik aan hun kant.

Reacties: