FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventures

Chapt 21: relaxing

“Pikapi, zei Sparky blij en ging met zijn wangetje langs zijn gezicht heen. Sora aaide hem over zijn koppie en zette hem neer op de grond terwijl hij Roxas kwaad op hem af zag lopen, “wil je ons nooit meer zo laten schrikken!, zei Roxas en de emotie hoorde je duidelijk in zijn stem. Sora keek hem en Chiara schuldig aan, “het spijt me, ik had Yuki niet uit moeten dagen dan had ik dit niet veroorzaakt, mompelde Sora schuldig maar Sparky leek het daar niet mee eens te zijn, “Pika!, Pikachu!, zei Sparky fel tegen Roxas dat Sora deed glimlachen. “het was niet eens mijn schuld dat beest kwam ineens tevoorschijn en ik kreeg niet eens de kans om weg te komen doordat hij me heel onverwachts aanviel, legde Sora meteen uit toen Sparky naast hem was komen zitten maar Roxas was nog steeds boos wat hij wel begreep, “laten we maar gaan, ik krijg de kriebels van dat beest, zei Chiara met een onschuldige blik dat Sora volkomen begreep.
“laat je arm eens zien, zei Roxas en stak zijn hand uit naar de schaafwond die hij had opgelopen toen hij Miku haar Lilipup had teruggegeven. Even keek hij Roxas raar aan maar stak zijn arm uit, “je hebt geluk gehad die vaardigheid heeft die wond niet geïnfecteerd maar het lijkt me handig omdat even te verbinden en schoon te maken, zei Roxas maar Sora schudde zijn hoofd, “dat komt later wel, sommige mensen hebben het hier niet op insecten, weet je?, zei Sora koppig en keek daarbij Chiara aan. Eerlijk gezegd voelde hij zich helemaal niet veilig met die Scolipede in de buurt. Roxas zuchtte, wanneer werd hij nou eens verstandig?
Ze begonnen te lopen, Roxas hield Sora in de gaten, hij had dan wel een Pecha Berry naar binnen gewerkt maar vanaf hier zag Sora nog erg bleek en leek het alsof hij ieder moment kon flauwvallen. Roxas keek naar zijn Pichu ze had haar oren laten zakken. Zo te zien kon ze ieder moment in tranen uitbarsten maar waarom? Had Sora toch misschien gelijk, waren Suki en Yuki werkelijk..?
Roxas pakte de Pokéball van Yuki en aarzelde, “Yuki, kom er uit, zei Roxas en Sora keek hem even niet-begrijpend aan toen het Silhouet van een Piplup zichtbaar werd, “Pip?,”� en keek vragend naar zijn trainer, “er is niks, loog Roxas, zijn broertje keek hem ongelovig aan en wisselde even een blik uit met Chiara.
Nu vroeg hij zich af waarom Sora altijd naast Chiara stond? Voelde hij soms iets.. nee daar kende hij hem te goed voor en daarbij Sora was meer met zijn Pokémon bezig dan met meisjes dus betwijfelde hij dat..

“we kunnen hier wel even een pauze houden, zei Sora en wees op een open plek met waar ze dichtbij stonden, “zolang hier geen insecten zijn vind ik het best, zei Chiara en Sora wist dat ze het over die Scolipede had gehad. “pas op, daar zit er een, zei Sora plagend en wees met zijn wijsvinger naar de grond waardoor het meisje een gil moest onderdrukken en Sora in lachen uitbarstte, “Pestkop!”� en de bruinharige jongen stak zijn tong uitdagend uit maar herinnerde zich iets en zijn uitdrukking werd algauw weer serieus, “Chiara, ik moet je onder vier ogen spreken, zei Sora en zag Roxas hem raar aankijken,”�waarover?, vroeg ze en Sora slikte, hij vond het moeilijk om erover te praten maar hij wilde het zelf aan haar vertellen en voelde tranen prikken die hij onderdrukte en liet Shiro en Kio uit hun Pokéball, “ga maar wat spelen maar in de buurt blijven, zei Sora tegen zijn Pokémon. Wat Kio letterlijk nam en aan zijn been hing, “Riuuuh, brabbelde hij en liet een flauwe glimlach op zijn snoet verschijnen, Roxas had ook zijn Pokémon tevoorschijn gehaald terwijl Chiara Taiki op de grond had gezet die gezelschap zocht bij Sparky, blijkbaar hadden die twee een vriendschap opgebouwd, “het lijkt me niet eerlijk voor Kioko om haar erbuiten te houden, had Chiara gezegd en Sora had de aarzeling in haar stem gehoord. Sora draaide zich om, “ik begrijp je bezorgdheid over Team Plasma en hun rare actie om Pokémon te bevrijden maar ik kan mijn Pokémon ook niet hun vrijheid afnemen omdat die gasten rondsluipen, ik wed dat Sparky haar heus wel beschermd, ik ken hem en Taiki ook, maak je maar geen zorgen, Roxas is er ook nog, zei Sora geruststellend en had een rustgevende hand op haar schouder gelegd,”�en het hoeft niet, je kan haar ook in haar Pokéball laten, voegde hij er met een glimlach aan toe maar hij wilde haar helemaal niet dwingen maar om bang te blijven leek hem geen goed idee. Ooit moest ze eens door die barrière heen. “nou oke, kom er maar uit Kioko, had Chiara toen maar gezegd en de Pichu wreef in haar oogjes meteen kwam Sparky op haar afgerend en begroette haar en sleepte haar mee naar zijn zusje en Taiki.
Sora zuchtte waar moest hij beginnen? Hij deed een aantal keer een poging om zijn mond open te doen maar wist niks. Het was moeilijk om een begin te vinden en vooral omdat Roxas er ook nog was, “ik… ehh… heb wat meer tijd nodig, zei Sora en werd rood. Hij schaamde zich ervoor als hij dicht klapte, “je hoeft het niet te vertellen als je dat nu nog niet wil, zei Chiara en Sora knikte en voelde een geel pootje in zijn nek, het was Suki, “hey meisje, wat is er?, vroeg Sora en Suki wees eerst naar zijn arm en daarna naar Roxas, “Pi!, zei ze en rende naar haar broer toe. “ik.. ehm ben bij me broertje, zei Sora en liep naar hem toe terwijl Kio bleef staan bij Chiara, “Luh, en probeerde de aandacht van Chiara te trekken en liep vervolgens achter Sora aan…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.