FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 23: Feeling Down..

Sora keek omzich heen, een Pokémon Center? Het stadje was groot en Sora zag niet meteen een rood dak met PC erop. “jemig die mensen lijken wel bang voor Pokémon, zei Roxas opeens waardoor Sora opschrok uit zijn gedachte,”� laat ze lekker bang zijn, Pokémon doen geen vlieg kwaad, zei Sora en had Shiro terug geroepen, Kio liep nog steeds tussen hen in terwijl Roxas, wel alle drie zijn Pokémon had teruggehaald. Bleven. Taiki en Kioko nog over met Sparky, Kio en Suki. Sparky was doodmoe van het slepen met de twee Pichu. Tot Sora een ingeving kreeg, Kioko was een Pichu net als Suki maar als Suki Kioko nou eens leerde hoe ze het beste haar energie kon geleiden met de hulp van Suki dan had ze misschien een kans om alsnog zonder problemen haar energie af te stoten. In zijn hoofd leek het een uitstekend idee maar om het uit te voeren was misschien wel heel erg onlogisch dus liet hij dat varen. Zijn grootste probleem was Kio die had hij nog helemaal geen training gegeven dat was zijn grootste prioriteit op het moment, Sparky had genoeg getraind, Shiro ook wel maar toch twijfelde hij over Kio, de kleine Riolu was nu ongeveer drie dagen oud en nog steeds wist hij niet wat er om hem heen gebeurde,”�zorgen jullie voor een kamer?, ik en Kio gaan nog even wat oefenen, zei Sora toen ze het Center hadden gevonden, “moet je niet eerst wat eten?, je bent vergiftigd geweest en nu denk je meteen weer te kunnen gaan trainen?, vroeg Roxas ongelovig maar Sora wierp hem een pissige blik toe,”�nou en.. ik kan heus wel voor mezelf zorgen, zei Sora geïrriteerd, als hij dacht hij zich liet afschepen had zijn broer het mooi mis, “maakt mij niet uit maar als je gewond raakt, maar je moet niet denken dat ik je ga helpen, zei Roxas nijdig terwijl Chiara hen twijfelachtig aankeek, moest ze ingrijpen? Sparky duwde Kio en Chiara uit de weg, “Pi-pika…CHUUU!”� een lichtstraal raakte Sora en Roxas en die vielen achterover over elkaar heen, “bedankt Sparky, zei Sora en Sparky was boos naast Chiara gaan staan, “zijn jullie nou eindelijk klaar?, ik regel die kamer maar jullie maken het goed, oke?, had Chiara gezegd en keek hen doordringend aan. Sora knikte en maar Roxas keek van hem weg terwijl Chiara naar binnen verdween zodat ze alleen waren zelfs Sparky en Suki waren meegegaan naar binnen,”�je bent veranderd sinds we hier zijn. toen we thuis..”� wilde Roxas zeggen maar Sora viel hem in de rede, “ik wil hét niet over thuis hebben, oke?, ik ben niet veranderd ? Eerst volg je me, vervolgens zeg je tegen me dat je toevallig opkwam duiken en nu dit, wat wil je?, zei Sora, Roxas zuchtte diep en keek naar zijn schoenen,”�ik wil net zo als jou zijn, vrolijk en optimistisch maar op de een of andere manier lukt me dat gewoon niet en ik maak me zorgen om je, je bent zo roekeloos en eigenwijs, zo was je eerst niet… je bent weggelopen van huis… zei Roxas en keek nog steeds naar zijn schoenen dit deed Sora nadenken, het was zo dat iedereen hem op zijn zenuwen werkte voor hij hierheen ging, zijn opa verbood hem opreis te gaan, dreigde Sparky en Tommie van hem af te nemen.. zijn vrijheid en zelfvertrouwen had hij daardoor kwijtgeraakt daarom was hij weggelopen om ver van zijn familie verlost te zijn. Roxas was zijn enige echte steun die hij had en daar was hij net tegen uitgevallen waardoor hij zich een waardeloze zak voelde, een idioot, een echte klootzak. Hij had dingen tegen zijn opa gezegd die hij niet kon maken en rechtzetten… maar dit wel, “ik ben inderdaad veranderd sinds dat opa zei dat hij Sparky van me af wilde nemen en dit hele reis gebeuren maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds veel om je geef… ik probeer mezelf te zijn maar dat lukt niet…ik ben gewoon een waardeloze zak… zijn we… weer vrienden?, zei Sora aarzelend maar Roxas antwoordde al met een omhelzing, “je bent geen waardeloze zak maar een sukkel een hele grote sukkel die zijn broer en vriendin niet vertrouwt als het nodig is, zei Roxas en hem losliet en hem een zachte stomp tegen zijn schouder gaf maar Sora was nog niet echt overtuigd, Roxas had inderdaad gelijk… hij vertrouwde Chiara wel maar zijn zelfvertrouwen om daarover te praten ebde weg als hij bij haar in de buurt was. “man, maak je geen zorgen, als jij er klaar voor bent dan zeg je het tegen d’r, ik weet wat je vanmiddag tegen haar probeerde te zeggen, zei Roxas en ging naar binnen terwijl hij een verwarde Sora achterliet die nog bleef staan in het donker…

Roxas liep naar binnen meteen werd hij besprongen door Suki en keek hij Chiara aan, “is het weer goed tussen jullie?, vroeg Chiara meteen maar ze zag nergens Sora. “Sora… komt zo… hij wilde even alleen zijn.. we hebben het uitgepraat en er is iets dat ik je moet vertellen, zei Roxas en keek om zich heen. Hij begon uit te leggen hoe het zat met Sora en hoe hij zich voelde op het moment en ook wat er was voorgevallen thuis, zonder het van zijn moeder te vertellen, “en zo zit het een beetje in elkaar misschien vind hij het fijn om er met jou over te praten, ik weet eigenlijk niet hoe ik het moet aanpakken, zei Roxas en keek haar aan. Het huilen stond hem nader dan het lachen, “ik zal me best doen maar een ding.. lachen… geen sombere gezichten oke?, had Chiara zegt waardoor Roxas glimlachte, “ik ga naar bed, geef je spullen maar, ik neem ze wel mee, zei Roxas en liep met Kio en Suki en hun spullen naar hun kamer..

Sora was naar het park gelopen waar het donker was en was nog steeds in gedachte met wat Roxas had gezegt en keek naar de felle sterren die flikkerde in de nacht, Sora voelde zich nog steeds niet moe, ookal was het rond twaalven op zijn Pokétch, “Pika, zei een bekende stem en zag de gele vacht van zijn partner, “Sora, ik heb je overal gezocht, zei een nog veel bekendere stem en hij draaide zijn hoofd zodat hij Chiara’ haar gezicht kon zien in het donker, “ehh… ik was even…een blokje lopen, zei Sora trillend en voelde een traan langs zijn wang glijden, nu voelde hij zich echt een kind.. niet omdat iets van kapot was gemaakt maar omdat zijn hele leven overhoop was gehaald maar daar moest hij nu niet aandenken, “Sparky, geef me alsjeblieft wat energie, zei Sora en Sparky knikte en vonkte vervolgens stond Sora onder stroom en voelde hij zich wat opgepept door de straal en wendde zich tot Chiara, “waarom heb je me gezocht?, vroeg Sora onzeker.. had ze een bepaalde reden en wachtte op antwoord….

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.