FanFic.nl

Those days are over. (Tokio Hotel)

Cinq.

Vooraf :
Met een steek in mijn hart liep ik mijn woonkamer. Een enthousiaste Brooke komt snel op me afgerend en kust me volop mijn mond. Met tegenzin kuste ik terug en hield haar vast rond haar middel, ze mocht niets door hebben. Ik wou haar ook niet breken net als ik bij Jennifer had gedaan, ik moest het doen op een minder pijnlijke manier. Ik hield wel van haar, maar Jennifer was zo veel beter.



----------------------------------------------------------------------

Jennifer POV.
Al weken is het geleden dat Tom weg was en hoe langer ik Tom niet meer zag hoe schuldiger ik me voelde. Had ik hem wel moeten weg sturen? Was dit wel juist? Peinzend nam ik mijn oude adres boek en vond twee delen papier dat vroeger één deel was. Dat papier had ik uit verdriet in twee gescheurd, maar toch had ik het bij me. Ik legde de twee stukjes aan elkaar en las het adres van Tom. Hopelijk woonde hij daar nog.

Ik tuurde door het glazen raam van mijn auto, ik durfde niet naar buiten om aan te bellen. Stel nu dat Tom er nog woonde? Wat zou hij dan doen? Ik raapte al mijn moed bij elkaar en liep mijn auto uit. Het paadje dat richting de voordeur ging liep ik treuzelend op. Met een trillende vinger drukte ik op de deurbel en wachtte af tot een onbekende persoon zou opendoen en vertellen dat Tom Kaulitz daar niet meer woonde. “Hallo, wat kan ik voor je doen?”� Een mooi, jong meisje keek me aan. Ik schudde me hoofd, hij woonde er vast niet meer. “Tom Kaulitz, woont hier zeker niet meer?”� Ik wacht tot het meisje antwoordde maar ze keek me juist dreigend aan. “En wie ben jij?”� “Jennifer..”� “Wat moet je van hem?”� “Ik wil alleen praten hoor..”� Stelde ik haar gerust. Dat was zeker zijn lief, nu wist ik het zeker ik had geen kans meer.. Ze liet me binnen en zei dat ik maar naar boven moest gaan en de kamer met de naam ‘Tom & Brooke.’ In moest lopen. Ik knikte en deed wat ze zei. Hopelijk neem ik geen verkeerde beslissing, want er is geen weg terug.
“Tom?”� Ik liep de kamer in en zag Tom achter een bureautje zitten. Hij keek op en schrok blijkbaar. “Jenniffer!”� Tom liep naar me toe en omhelsde me hard. “Sorry van die ene keer..”� Zei hij beschaamd. “Het is al goed.”� Een flauwe glimlach laat ik om mijn gezicht toveren en Tom kijkt me glimlachend aan. “Jenn, ik heb je gemist.”� “ik jou ook.”� Ik omhelsde hem even hard terug en even vlogen de miljoenen vlinders weer in mijn buik. “Waarom kom je?”� Vroeg hij als we elkaar los hadden gelaten. Ik liet mezelf op een stoel zitten en keek hem strak aan. “Ik weet het niet, ik moest je gewoon zien.”� Zei ik stil. Toms gezicht klaarde op en een kwade Brooke kwam de kamer binnen. “O Tom, ik moest je gewoon zien!”� Zeurde ze me na. “Pak hem dan gelijk op zijn bek!”� Ze gaf me een klap in het gezicht en richtte haar dan op Tom. “En by the way, Het is uit!”� Schreeuwde ze naar Tom. Voor ik het wist was ze de kamer uit en zag ik enkele tranen in Toms ogen staan. Ik liep haastig naar hem toe en omhelsde hem. “Sorry, dat was niet mijn bedoeling.. Misschien is het beter als ik ga.”� Zeg ik zacht. Ik wil op staan, maar Tom hield me tegen. “Nee, dat wil ik niet… niet nog eens. Ik wil dat je bij mij blijft.”� Die woorden waren zo lief, maar waren ze wel te vertrouwen. “Okay.”� Zei ik zacht en gaf hem een kus op zijn wang.




Reacties? Cijfers?
KIKAxSLET

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.