FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventures

Chapt 24: Beneath the stars.

''Roxas heeft me verteld over de situatie met je opa,'' begon ze, en keek hem kort aan. ''Was dat wat je me vanmiddag probeerde te zeggen?'' Sora keek even van haar weg. Dat was nog maar een deel van wat er bij hem thuis was gebeurd. Misschien had Roxas express dat met zijn moeder weggelaten. Het meisje keek hem bezorgd aan. Dat merkte hij pas toen hij na een paar tellen weer opnieuw haar blik probeerde te vangen. ''Je gaat me nu zeker vertellen dat weglopen verkeerd is?'' sprak hij twijfelend. Chiara richtte haar blik even naar de sterren, sloot haar ogen een haalde diep adem. Voordat ze haar mond open deed opende ze haar ogen weer. ''Nee,'' gaf ze simpelweg als antwoord. Sora keek haar verbaasd aan, vooral omdat ze zo kortaf had gereageerd. ''Ik ben zelf ook 'weggelopen','' ging ze verder, waarna ze haar blik op Sora zette. Ze zag dat hij aarzelde om het haar te vragen, en zuchtte. ''Wil je weten waarom?'' De jongen knikte enkel, terwijl hij zich op haar verhaal concentreerde. ''Mijn moeder en ik kwamen op de dag dat ik vertrok erachter dat mijn vader een ander zag. Een ruzie ontstond tussen die twee. Ik bood aan om thuis te blijven bij mijn moeder, maar door dat te doen heb ik mezelf in die ruzie gesleurd. Toen het me teveel werd ben ik gewoon weggelopen en heb ik mijn pokémon uit het lab gekozen. Sindsdien heb ik mijn ma noch pa gezien,'' vertelde ze. Toen viel ze stil, haar blik gericht op de grond.

''Dus zij weten niet dat je nu in een andere regio zit?'' vroeg hij aarzelend. Hij vond het zelf al moeilijk om over zijn eigen verleden te vertellen, dus kon hij het zich voorstellen dat Chiara dat ook had. Toch had ze het hem verteld. Had hij haar vertrouwen dan al zo snel gewonnen? Het meisje schudde haar hoofd. ''Nee, en eerlijk gezegd was ik het ook niet van plan geweest om hierheen te komen.'' Sora fronste even. ''Hoe bedoel je?'' vroeg hij, nu zelfverzekerder dan net. ''Ik was eigenlijk van plan om terug naar huis te gaan, maar op het eind was ik mijn zelfvertrouwen kwijt. Ik heb toen overnacht in het pokécenter en via zuster Joy ben ik aan mijn ticket gekomen,'' legde ze verder uit. Sora keek nu zelf naar de grond, proberend zijn blik op dezelfde plek als Chiara die had te gooien. Hij keek echter weer naar Chiara toen hij zag dat zij weer opkeek. Ze glimlachte. ''Je hoeft je niet te schamen voor je problemen, iedereen maakt het mee. Ik snap het best als je er nog niet klaar voor bent, want ik weet dat er meer aan de hand is,'' begon ze. Ze pauzeerde even. ''Maar ik wacht wel tot jij er klaar voor bent.'' De kleine, twijfelende glimlach van haar maakte nu plaats voor eentje die verzekerd was. Sora glimlachte terug. ''Bedankt.'' Hij keek even naar Sparky die naast Chiara stond. De Pikachu zag er wat vrolijker uit nu hij dat deed. ''Zullen we dan maar terug gaan? Rox wacht op ons,'' sprak Chiara weer. De jongen knikte en volgde haar naar het Pokécenter, waar hij eigenlijk nog geen stap naar binnen had gezet.

Toen de glazen deuren openschoven en ze beide naar binnen waren gelopen, viel hun blik op Roxas. Hij zat daar voorovergebogen op de bank. Zijn ellebogen op zijn knie geplaatst, zijn voorhoofd tegen de ruggen van zijn handen. Toen hij het geluid van de deur hoorde, keek hij op. Een nerveuze glimlach vormde zich om zijn mond. Taiki, die naast Roxas op de bank zat, sprong er nu vanaf en rende op Chiara af. Vervolgens sprong hij in haar open armen, blij dat ze heelhuids terug was gekomen. Sora fronste. Hij had juist gedacht dat Taiki in zijn pokéball zat. Ze was dus alleen met Sparky bij haar naar hem gaan zoeken? ''Je ziet er moe uit. We kunnen beter gaan slapen, morgen wordt namelijk een lange dag.'' Sora keek op en zag dat Roxas knikte. Nu hij beter keek zag hij er inderdaad moe uit. Hoe zou dat komen? Vlug schudde hij zijn hoofd, en liep vervolgens achter de rest aan naar hun kamer.

''Zijn jullie klaar voor de gym, morgen?'' Roxas, die weer het bovenste gedeelte van het stapelbed had geclaimd, hong nu aan de rand van het bed en keek de twee vragend aan. ''Jazeker,'' sprak Sora zelfverzekerd. Hij voelde zich al een stuk beter nadat hij wist dat zijn vrienden achter hem stonden. ''Chiara?'' De blonde jongen keek nu naar het andere bed waar het meisje in lag. ''Ik denk het wel,'' mompelde zij. Sora maakte een verbaasd geluid, waar hij zelf van stond te kijken. ''Dit wordt mijn eerste gymgevecht,'' sprak Chiara weer, op een verlegen toon. ''Ik weet zeker dat Taiki zijn tegenstander helemaal inmaakt!'' riep Sora. Hij had er blijkbaar meer vertrouwen in dan de trainster in kwestie zelf. Een grinnik van Roxas was hoorbaar. ''Waar zit jij om te lachen?'' vroeg zijn broer. ''Zo te zien heb je je humeur weer terug. Je ligt alweer te schreeuwen zonder eraan te denken dat andere nog willen slapen,'' sprak de blonde jongen en grinnikte weer. ''Misschien moet je maar iets van je enthousiasme aan Chiara lenen, morgen.'' Sora keek nijdig naar de onderkant van Roxas zijn bed. Hij gaf er een stomp tegen, maar voelde dat zelf. Hij vloekte binnensmonds, en hoorde toen gegaap. ''Sorry, ik ben nogal moe,'' verontschuldigde een meisjesstem zich. Sora en Roxas begonnen beide te giechelen als twee schoolmeisjes die net een gíªnante roddel hadden gehoord. ''Ik ga ook maar slapen,'' mompelde Roxas, waarna het geluid van dekbed dat rondgegooid werd hoorbaar was. ''Welterusten.''
''Slaap lekker.''

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.