FanFic.nl

In love with the king of pain. [Johnny Knoxville]

10) let's bring it back

De volgende dag kwam Tremaine de regisseur van jackass bij ons op bezoek. hij droeg een oranje t-shirt met "CRAB" op. "wil je iets drinken..." Maar hij liep al naar de koelkast en nam zelf een biertje. hij nam een grote slok. "zo, ivy, terug van't internaat?"
dat zie je toch, dacht ik. "Wel, van die halve jongen die jij vroeger was, is niks meer overgebleven zie ik," glimlachte hij toen hij me rustig zat op te nemen. ik sloeg snel mijn armen over elkaar. "ehm meneer, zou u wat meer over jackass kunnen vertellen?"

Even later zaten de jackassboys en ik naar filmpjes en foto's van vroeger te kijken.
Steve-O was blijkbaar uit een circus geplukt op een vlooienmarkt. Ehren had altijd van alles verstuikt. "je had een jurk moeten dragen," lachte Johnny. Alle filmpjes waren in west-chester opgenomen. het was vreemd om bam en de rest als pubers te zien.
"de jongens haten me," zei tremaine terloops.
"hij houdt van erge dingen," grijnsde chris.
"hij zei ooit: ik wil je niet vermoorden, ik wil je alleen pijn doen."

Er was een filmpje waarbij een meisje van een jaar of 10 aan tafeltje zat en recht over haar zat een piepjonge johnny.
"vroeger geloofde ik, wanneer ik mijn ogen sluit dat niemand mij kan zien," vertrouwde ze hem toe.
ze sloot even haar ogen. "je kan me nog steeds zien he?"
johnny lachtte. plots bewoog hij zijn hoofd een beetje. "ik zie het mooiste meisje dat ik ooit gezien heb in mijn leven," zei hij ademloos.
het meisje keek hem verbrouwereerd aan. "waar?"
"links... maar niet te snel kijken."
langzaam draaide ze haar hoofd naar links. ze zag een meisje met bruin haar en helderblauwe ogen... en met dezelfde kleren aan als zij. het was haar spiegelbeeld!


De jongens lachten. ik besefte plots dat ik het meisje was. "Meende je dat echt?!" vroeg ik verbaasd aan Johnny.
"that's so fucking... cute!" Iedereen stopte met lachen. zoiets liefs had een jongen nog nooit tegen me gezegt. "wow JK, ik vind je opeens een stuk sympathieker!"
toen ik ging slapen gaf ik iedereen een nachtzoen, ook johnny.

ik had net mijn slaapkleedje aan toen er op mijn kamerdeur werd geklopt. "johnny," zei ik een beetje gegeneerd toen hij binnenkwam.




flashback


Bam en ik zaten onder de modder. "niet op dat kleed. dat is nieuw," zei ape dreigend. Bam ging erop staan. "niet doen. ga eraf." ape duwde bam weg. "waarom?" ik lachte. "het is nog niet eens betaald." ape probeerde het tapijt op te rollen. Ik ging er snel op staan en begon te springen. "ga eraf, lieverd. kijk nou, Ivy. dat ding is splinternieuw." Er was modder op het tapijt door mij. "ik doe jullie wat. waag het niet om erop te lopen." Ik ging op het tapijt liggen en begon te rollen. "ga eraf, ivy. is ze nou helemaal gek geworden?"


"we doen sit-ups," zei bam. phil, jess en johnny kwamen kijken wat er aan de hand was. "ga van dat kleed af. nu meteen, stel eikels."


"ik ga er al af," zei ik. NIET dus!


"IVY!" Johnny lachte, god wat hield ik van die lach, en de manier waarop zijn ogen oplichten wanneer hij blij was. de vloer lag inmiddels vol modder. Bam wou een half-pipe met een bed in zijn kamer. "alweer een half-pipe?" Ape's stem klonk redelijker nu Bam en ik van het kleed waren. "ik ben een skater," zei bam verontwaardigd.

Einde Flashback

johnny schudde met zijn hand voor mijn ogen. "Hey, was je in slaap gevallen misschien?" zei hij plagerig.
"ik... ik was vroeger niet altijd een engeltje he?"
johnny glimlachte breed.
"weet je nog die ene winter, dat wij en Dunn de auto van ape hadden ingegraven onder een enorme laag sneeuw?"
"ze dacht dat we een reuzensneeuwpop hadden gemaakt!" het schoot me weer te binnen, Dunn's puisterige gezicht, johnny die me als klein meisje in zijn nek had gezet toen ape een foto wou nemen van ons en de reuzensneeuwpop.
we keken elkaar aan en glunderden beiden bij de herinnering.
"Uhm... wat kwam je eigenlijk doen?"


Johnny vertelde me dat hij een tijdje weg wou van iedereen. hij zei dat hij het aanbod van Ape sterk in overweging nam. "Zou je het erg vinden als ik hier een poosje kwam logeren?"

“Dude, je zei net dat je weg wilde van iedereen.”�

“Met iedereen bedoel ik de vrouw, het kind, de fans en de baas.”�
ik herinerde me dat johnny tegen ape iets had gezegt over problemen met zijn vrouw.

“Hoe gaat het met je vrouw, by the way?”� informeerde ik.

“we zijn aan het scheiden.”�

“Het spijt me," zei ik oprecht.

“Don’t be, Het is mijn schuld. Dus, wil je me tegenhouden als ik van een brug wil springen?" Johnny lachte zwakjes.

“ongetwijfeld. is het zo erg, man?”�

“Het is maar emotionele pijn. I’ll get over it.”�

“I’m so sorry…”� ik wist niet wat ik moest zeggen.
“Hey, maak je er geen zorgen over.”� Maar ik zag hoe Knoxville's ogen donkerder werden, en zich verder van me verwijderden.
we zwegen een tijdje. “Um, luister, about before…," begon johnny.
“het spijt me… ik weet dat ik me heb misdragen op mijn eerste avond hier. I didn’t mean to…”�.
“Het is ok, vergeet het gewoon. C’mon, ik zal je de gastkamer laten zien.”�
we liepen naar de gastkamer en toen we daar waren zag ik dat johnny aarzelde om iets te zeggen.
“I really…, ik weet het niet. Thanks for not freaking out at me.”�
“Shit happens Knoxie.”� Ik glimlachte nogmaals naar hem en wandelde de kamer uit. “Night!”�

“Goodnight.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.