FanFic.nl

Densetsu no Akio.

Can't back down.

''Ik geloof niet dat ze ons gevolgd zijn.'' Hijgend keek Akio naar de kleine Growlithe, Nana. Ze knikte, en draaide zich om. Ook zij had moeite haar ademhaling onder controle te houden. ''We hebben wel een eindje gerend.'' Een kleine grijns was van haar gezicht te lezen. ''Laten we hopen dat de anderen ook veilig zijn weggekomen. We kunnen ze het beste zoeken.'' Ze knikte, en liep toen achter hem aan. ''Wij kunnen het beste voorzichtig zijn. Ik denk dat de meeste achter jou aan zitten. Iedereen wilt graag een Riolu.'' Akio knikte, en sprong gelijk een boom in. Nana keek vragend naar de plek waar de Riolu was verdwenen, tot ze plots zijn stem hoorde. ''Ik kan me beter zo verplaatsen. Maak je geen zorgen, ik blijf bij je.'' De Growlithe zuchtte opgelucht en vervolgde haar pad. Toen ze een bekende geur leek op te pikken versnelde ze haar pas. '"Deze kant op!''

''Wat?! Het is helemaal niet mijn schuld!'' Yasu keek kwaad naar de pokémon die zo net een verweten naar haar hoofd had geslingerd. ''Hoe kan het nou weer mijn schuld zijn?!'' Afwachtend keek ze recht in de ogen van Shuu, die net zo'n kwaad gezicht trok als haar. Jiro keek wanhopig naar de twee ruziende pokémon vlak voor hem. ''Jongens...'' Ze leken niet naar hem te willen luisteren. ''Jongens..!'' Nog steeds kreeg hij geen reactie. Ze bleven maar tegen elkaar schreeuwen. ''Jongens! Als jullie nu niet stil doen hebben we straks een nog erger probleem!'' Hij had nu wel de volle aandacht van hun allebei, maar die was hij gauw weer kwijt. Vragend keek hij naar de geschokte blikken van de Buizel en Growlithe, die achter hem gericht stonden. Langzaam draaide hij zich om en zag daar een vrouwelijke trainer achter hem staan, die hen grijnzend aanstaarde. Ze was zich vast aan het bedenken wie ze als eerste wilde aanpakken. ''Oh-oh...'' mompelde Jiro, terwijl hij langzaam achteruit stapte. Hij merkte dat zijn broer geen aanstalte maakte om weg te gaan. Die had juist zijn hoofd verlaagd naar de grond en gromde. Yasu leek ook niet echt weg te willen gaan. ''Jongens, is het niet verstandiger als we-'' Jiro werd onderbroken door de trainster, die haar pokémon tevoorschijn haalde. Drie maar liefst, omdat ze blijkbaar niet kon kiezen welke ze het eerste wilde wegwerken, en omdat ze bang was dat er eentje zou ontsnappen als ze ze niet alledrie tegelijk te grazen nam. De drie keken afwachtend naar de pokémon die langzaam hun vorm aannamen. Miltank... Aipom.. En een Heracross. De jongste van de twee broers beet op zijn onderlip. Zouden ze die wel kunnen verslaan? Heracross was zwak tegen vuur, maar dat was het verder ook. Dat en ze kenden niet veel aanvallen. Yasu kende er zelfs maar eentje. Ze zaten nu wel verschrikkelijk diep in de problemen.

''Wie ruik je?'' Akio's stem was zacht hoorbaar, doordat hij ver van haar af zat. Ze kon het nog net horen, gelukkig. ''Mijn broers,'' antwoordde ze. ''Nog iemand?'' Nana rook nog een keer. Ze rook inderdaad nog iemand erbij, van hun groepje. Ze stopte abrupt toen ze onbekende geuren oppikte. ''Er is nog iemand bij ze,'' sprak ze, wachtend op een antwoord van de Riolu. Ze beschouwde hem nu als haar leider. Normaal gesproken zou ze doen wat haar vader haar vertelde, maar die was er nu niet. Haar broers waren nu ook geen optie. Hopelijk wist Akio wat ze moesten doen. ''Hoe ver nog?'' Ze schrok op toen ze hoorde hoe dichtbij zijn stem nu was. Hij was uit de bomen verschenen en naast haar komen staan. ''Ik maak me zorgen, wat als er nu een trainer ze heeft opgemerkt?'' mompelde Nana neerslachtig. Akio glimlachte licht. ''Ik kan proberen hun aura te voelen. Misschien kom ik er dan achter of ze in moeilijkheden zitten?'' Opnieuw keek de Growlithe op, dit keer met een brede glimlach op haar snuit. ''Echt?'' Het blauwe wezentje knikte, sloot vervolgens zijn ogen en begon zich te concentreren. Nana hield zich doodstil, bang dat ze hem zou storen met het geringste geluid dat ze maakte. Na een tijdje opende hij plots zijn ogen weer. ''Yasu is bij ze, maar ze zijn niet alleen,'' sprak hij neutraal, waarna hij zich richtte tot zijn metgezel. ''Een trainer?'' vroeg ze bezorgd, waarop hij knikte. ''Daar lijkt het wel op.'' Nana beet op haar onderlip. Wat nu? ''We kunnen ze een handje helpen,'' grinnikte Akio, die blijkbaar al een plan had bedacht. Hierdoor grijnsde ze breed. Toen de Riolu in beweging kwam, deed zij dat ook. Ze moesten zo snel mogelijk daar zijn.

Met een snelle sprong opzij kon Yasu nog net de Miltank ontwijken. Toch leek de Rollout nog niet klaar te zijn. Helaas voor haar. Ze werd volop geraakt in haar rug en kwam terecht op de grond. ''Ik neem die uti de kluiten gewassen kever wel, broertje,'' sprak Shuu zelfverzekerd. Jiro keek hem nogal geïrriteerd aan. Had hij ooit gezegd te willen vechten? Hij deed zijn mond open om iets tegen zijn broer te zeggen, maar die racete er al vandoor. Op dat moment kon hij zich wel voor zijn voorhoofd slaan als zijn lichaamsbouw hem dat had toegelaten. Met een zucht keek hij toe hoe zijn broer zich tegen de Heracross aangooide, maar de lucht in werd geslingerd door die zijn hoorn. Hij werd echter afgeleid door de Aipom, die was opgedragen zijn tegenstander, die Jiro bleek te zijn, uit te schakelen. Grijnzend had hij een gevechtshouding aangenomen en had hij geprobeerd hem te kleineren. Het werkte niet, Jiro was niet zo'n pokémon die viel voor zo'n truc. Geërgerd door de Growlithe zijn droge reactie sprintte de Aipom maar op hem af. Met de hand die zijn staart moest voorstellen, balde hij een vuist en schoot die regelrecht op de Growlithe af, die moeite moest doen hem te ontwijken. Hier had hij dus echt geen zin in. Daarbij was het veel handiger om samen eerst één tegenstander uit te schakelen. Ze waren zwak, omdat ze nog zo jong waren, en dus kwetsbaar waren. De Growlithes hadden echter nog geluk dat ze aanvallen hadden geleerd van hun ouders.

Reacties: