FanFic.nl

My worsed nightmare

Proloog: In which we meet Richard Larette

Ergens in Parijs ligt een zwerver op een bankje te slapen. De man ligt onder een oud vergeelt dekbed en is omsingeld door plasticzakken en drankflessen. De straat is verlaten, wat zelfs al is het 3 uur s'nachts, zeer zeldzaam is voor een stad als Parijs. Het enige wat beweegt is het knipperen van het roze neonlicht van café les ancienne maillot. Aan geluid is er echter geen gebrek, ergens ver weg dendert een metro, er vliegt een vliegtuig over, en stemmen en gelach klinken luid vanuit het café dat beheert word door de heer Larette, een man van middelbare leeftijd wiens vrouw een jaar geleden is overleden. Een jongetje van een jaar of 8 komt aanlopen. Zijn nette zwarte pantalon,die veel te lang is, bemeurt met modder. Modder die waarschijnlijk afkomstig is van de tuin van het Louvre waar het jongetje, s'nachts als er geen touristen meer zijn, vaak gaat spelen. Het jongetje is het zoontje van Larette, een kwajongetje met een groot hart. Larette komt roepend en tierend naar buiten gestormt. 'Richí¡rd! Merde! Tu imbécile! je kleren zijn vies! Je nette pantalon! Je kunt ook nooit eens normaal doen he! Jij kunt mijn zoon niet zijn! Je moeder zou je haten!' Van al dit geschreeuw word de zwerver wakker, die als hij zich omdraait om te kijken waar hij wakker van werd alleen het bange gezicht van het jongentje ziet als hij aan zijn oor mee naar binnen gesleurd word. De gasten van het café kijken verbaasd op als de cafébaas met zijn bang schreeuwende zoontje binnenkomt maar gaan daarna weer verder met waar ze mee bezig zijn alsof er niks abnormaals is gebeurt. Behalve een gast. Een jongeman van 21, Olivier, een agent. Hij blijt een beetje verdwaasd kijken, zelfs nadat de deur van de achterruimte, het huis van de familie Larette, achter hen is dichtgevallen en alleen nog het geluid van de slagen van de stok van Larette en de wanhopige met pijn doordrenkte gillen en smeekbedes nog vaag te horen zijn, blijft de man doodstil zitten.



....

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.