FanFic.nl

Sorry! I'm your daughter! (Hogwarts)

7

Ik voel hoe iemand zachtjes door mijn haar strijk.
Ik probeer voorzichtjes mijn ogen te open maar meteen gaat er een pijnscheut door mijn hele lichaam.
"sssst. Ik ben bij je." Hoor ik de zachte vertrouwde stem van Narcissa stil fluisteren.
Voorzichtig open ik toch mijn ogen en ik kijk recht in het glimlachende gezicht van Narcissa.
Ik mijn gedachten schieten de beelden van hierjuist terug en met een ruk zet ik me recht en kijk paniekerig om me heen.
Ik zie dat ik in mijn kamer ben maar kijk Narcissa bang aan.
"Hij is er niet, hij zal je niets missdoen." Fluistert ze geruststellend.
Een zucht van opluchting verlaat mijn mond.
"Ik haal wat te drinken voor je." Zegt ze lief en ze gaat de kamer uit.
Waneer ze iets gebracht heeft en terug weg is neem ik een stuk perkament.

Hermelien,
Ik heb zojuist een marteling van Voldemort moeten doorstaan.
Vertel astublieft aan niemand dat ik Riddle heet.
Ik heet nog steeds Zabini!
Chiara Zabini.
Vertel het ook niet aan Harry of Ron.
Ik wil niet dat iedereen mij kent als Riddle, het is zo'n verschrikkelijke naam!
Jij, de Malfoy's, de Zabini's en Perkamentus zijn de enige die mijn echte naam weten, en dat wil ik zo houden.
Dus mondje toe.

X Chiara

Snel steek ik mijn brief in een envelop, krabbel Hermelien's naam erop en geef hem aan Dakotha.
"Breng deze naar Hermelien, en vlieg niet langs het ministerie." Fluister ik stil tegen haar.
Ze neem de brief in haar snavel en vliegt er mee weg.
Ik blijf haar na staren tot ze slechts een stipje aan de horizon is.
Zuchtend laat ik me op mijn bed vallen.
Ik hoopte echt dat Hermelien mijn geheim niet zou veraden.
Ik vertelde haar mijn echte naam eind van het 2de jaar.
Iedereen noemt me Zabini en denken dat ik de echte zus ben van Blaise.
Wat ik veel liever zou willen.
Perkamentus wist het wel maar die zweeg als een graf.
Voldemort had de pest aan hem.
Waarom snap ik niet, Perkamentus is echt een heel aardige man.
Ik trek snel mijn pyama aan en kruip in bed.
Morgen naar het wereldkampioenschap met de Malfoy's.
Daar had ik totaal geen zin in.
Zuchtend draai ik me om en val onrustig in slaap.




"Bijna klaar?" Hoor ik Draco geïriteert vragen.
Ik kijk hem geërgd aan en loop hem koeltjes voorbij.
Lucius en Narcissa staan beneden in de hal ongeduldig te wachten.
"Bent u eindelijk zover, Mevrouw Riddle?" Vraagt Lucius met een emotiloos gezicht.
Ik stap dreigend naar hem en ga dicht tegen hem staan.
"Noem me geen Riddle! Ik heet Zabini!" Snauw ik hem toe.
Lucius kijkt me vies aan en grijpt me stevig vast aan mijn blouse.
"Jij moet wat meer respect tonen juffie." Sist hij boos toe.
"Lucius." Hoor ik Narcissa stil zeggen.
Lucius heft zijn hand op en ik sluit mijn ogen voor de harde klap die ik ga krijgen.
Als hij niet komt open ik voorzichtig mijn ogen en zie dat Narcissa zijn arm stevig beet heeft.
Als Narcissa hem voorzichtig loslaat raakt zijn harde hand meteen mijn kaak...

Reacties: