FanFic.nl

Sorry! I'm your daughter! (Hogwarts)

10

Wat moet je?" Sis ik hem toe en onopvallend ga ik voor Hermelien staan.
"Er zijn nog geen doden gevallen en dat zou toch spijtig zijn." Zegt hij vals.
"Spijtig voor wie?" Vraag ik bitcherig.
"Ga aan de kant, Chiara."
Heftig knik ik nee.
"Aan de kant!"
"Chiara, ga gewoon aan de kant. Het ben ik maar." Fluistert Hermelien stil.
Ik protesteer en blijf staan.
"Zoals je wil, Avada Kedavra!" Schreeuwt hij luid.
Met een handige beweging met mijn stok kets de spreuk af.
"Avada Kedavra!"
Opnieuw ketst de spreuk af en ik kijk hem schijnheilig aan.
"Ik ben te sterk voor jou, ga weg voor ik je vermoord." Sis ik hem bitcherig toe.
Hij trekt een vuil gezicht en verschijnselt snel weg.
"Bedankt." Piept Hermelien stil.
"Ik laat je niet in de steek hoor!" Zeg ik lachend en ik omhels haar stevig.
"Oh My God! Zijn teken!" Zegt ze bang en ze wijst naar de lucht.
Snel kijk ik omhoog en een schedel met daaruit een kronkelende slang kleurt de hemel groen.
"Kom, Harry zoeken!" Zeg ik en ik trek haar mee het bos uit.
"Daar! Zegt Hermelien opgewonden en ze wijst naar Harry die met zijn rug naar ons zit.
Stil sluipen we dichter naar hem toe en Harry wijst ons een donkere gedaante aan.
"Oh my god..." Fluistert Hermelien stil.
Plots is de schim verdwenen en verschillende vloeken worden op afgevuurt.
"STOP! Da's mijn zoon!!" Buldert een luide stem en meteen wordt zichtbaar wie allemaal rondom ons staan.
"Wie riep het op?!" Vraagt Droebel streng en hij houdt zijn stok op ons gericht.
"Het zijn kinderen." Zegt Meneer Wemel geruststellend.
Voorzichtig laat Droebel zijn stok zakken.
"Mevrouw Griffel, heeft Chiara het opgeropen?" Vraagt hij streng aan Hermelien.
"Neen meneer, ze was heel de tijd bij me." Zegt ze en Droebel knikt langzaam.
"Kom kinderen we gaan naar huis." Zegt Meneer Wemel en hij trekt Ron mee.
"Tot op school." Zeg ik en ik heef iedereen een knuffel.
"Gaat je niet mee, Chiara?" vraagt hij.
Even twijfel ik, van de Zabini's mocht ik altijd. Maar van Voldemort?
"Ik kan niet." Zeg ik stil.
"Waarom niet?" Vraagt hij verbaast.
"Ze moet naar Malfoy zeker." Zegt Ron sarcastisch tegen Harry.
Tranen springen in mijn ogen en snel verschijnsel ik naar Villa Malfoy.
"Chiara, wacht!" Hoor ik Hermelien nog zeggen maar het was al te laat.
Met een zucht raken mijn voeten de grond voor de villa.
Snel bel ik aan en met een zwaai vliegt de deur open.
Narcissa vliegt me meteen om mijn hals.
"Ik dacht dat er iets erg gebeurt ging zijn." Zegt ze Snikkend.
"Bijna vermoord door een dooddoener, en Droebel die mij bedreigde. Meer niet." Zeg ik droog.
Ze kijkt met met grote verbaasde ogen aan.
"Kom snel naar binnen en negeer Lucius en Voldemort gewoon. En blijf aan mijn rechterkant." Zegt ze stil.
Ik knik en ga met haar naar binnen.
Zoals ze zij stap ik aan haar rechterzij, waarschijnlijk omdat ze dan geen vloeken op me kunnen afsturen.
Voldemort en Lucius kijken me vernietigd aan.
Lucius staat meteen op en stapt met grote passen naar me toe.
Narcissa die dat zag gaat meteen voor me staan.
Ze pevelt wat tegen Lucius die terug gaat zitten.
Snel trekt ze me de keuken in en sluit de deur achter zich toe.
"Je mag het Lucius niet kwalijk nemen, maar door Voldemort wordt hij erg onder druk gezet. Doordat je niet mee terug was daarstraks, was hij woedend en heeft hij mij en Draco gemarteld." Piept ze stil.
"Hij doet het gewoon om ons te beschermen." Zegt ze stil.
Mijn maag keert bij de gedachten dat het mijn schuld was. Draco was misschien niet mijn beste vriend maar hij verdiende het toch niet gemarteld te worden door Voldemort.
"Het spijt me zo erg." Piep ik en een traan rolt geruisloos over mijn wang....

.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.