FanFic.nl

My worsed nightmare

Bonjour, Je m'appelle Kaya

Mijn vader is een zeer onvoorspelbare man. De meeste vinden hem aardig, grappig en charmant, maar ik ben een van de weinige op deze wereld die wel beter weet. Achter de rare grappen, en uiterste vriendelijkheid, zit een man verborgen die door vele gevreesd word. Richí¡rd Larette, mijn vader heeft volgens vele een slechte jeugd gehad. Maar ik weet er eigelijk niet veel van. Alleen dat zijn vader, mijn opa hem vaak sloeg. Dit weet ik van de oude gepensioneerde wijkagent Olivier. Mijn opa is echter een aardig man, tenminste, dat vind ik. Hij weet alles over boeken en kan hele verhalen vertellen over vroeger, in de goede oude tijd dat hij zijn café Les Ancienne Maillot nog had. Vaak gaan we smaen dagjes weg, winkelen ofzo. Wat ik nooit met mijn ouders doe, die vinden dat namelijk tijdverspilling. Maar ook al lijkt mijn opa dan nog zo'n goede man. Ik weet als geen ander dat niet iedereen is wat hij/zij lijkt te zijn. Mijn vriendinnen zeggen vaak dat ik geluk heb met zo'n vader. Omdat hij zo aardig is enzo. Maar dat bewijst alleen maar hoe weinig ze over hem, en mij weten. Zelf vinden ze vaak dat ze saaie vaders hebben omdat ze teovallig niet alle trends volgen, niet alles voor zekopen, naar de verkeerde muzike luisteren en te streng zijn. Maar ze weten nie thoe vreselijk graag ik met ze zou willen wisselen. Ze zouden het ook nooit begrijpen als ik het ze vertelde, ze zouden dingen vragen als waarom ik dan in godsnaam bij hen bleef (iets wat ik zelf ook niet helemaal begrijp) en waarom ik de kinderbescherming niet gewoon bel. Waarvan de reden overigens vrij simpel is. Mijn moeder houd vreselijk veel van hem. Ze zou het nooit kunnen verdragen als hij van iets dergelijks beschuldigd word. Ze zou hem uit alle macht verdedigen. De kinderbescherming zou concluderen dat ik lief, aangezien ik geen idee heb hoe ik he tzou moeten bewijzen. En alles zou alleen maar erger worden nu ze weten dat ik het iemand heb verteld. Nee, geen goed idee. Nu lig ik avonden bang wakker in mijn bed bang dat hij met in mijn slaap vermoord. En schrik ik me dood telkens als hij me roept. Maar Hé! het gaat goed. Ik leef nog. Maar ooit gaat hij te ver. En wat dan? Hoe ver kan hij nog gaan voordat ik vlucht, of eindelijk terugvecht? Wat moet hij nog allemaal doen? Deze vragen maken me bang. Ik heb mijn toekomst niet in de hand. Hoe sterk ik ook ben. Een man, een simpele man, bepaald mijn hele leven.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.