FanFic.nl

Skins.

Kate.

Een gaap ontsnapt uit mijn mond en ik leg mijn hoofd wat comfortabeler tegen de schouder van mijn vader. Ik snuif de geur van zijn aftershave op en sluit mijn ogen. Afwezig streelt zijn hand over mijn haar. De auto schommelt een beetje. Papa kucht zachtjes.
Ik houd van dit soort momenten, gewoon, met papa achter in de limousine, net terug van een belangrijk iets. Mijn dure Jimmy Choo’s liggen ergens achteloos op de grond. Papa kucht zachtjes.
Op dit soort momenten mis ik mijn moeder. Het zou fijn zijn als ze hier lijfelijk was, en niet alleen de mooie engel op mijn schouder.
De auto maakt een bocht en we rijden ons grote landgoed op. Ik glimlach genietend nog van dit laatste moment. Zometeen zal het weer over zijn en zal ik weer naar de loods vertrekken.

Zodra ik klaar ben met omkleden ren ik de trap af.
“Ik ga weg!”� roep ik door het huis heen.
“Wees je voorzichtig meisje?”� Papa komt net de hal inlopen.
“Ja pap.”� Ik geef hem een kus op zijn wang en vlieg de deur uit.

Onderweg naar de loods bel ik Freddy. Hij verteld me dat er al een groepje in de loods is, dus dat ik niet verder hoef te bellen. Ik grinnik zachtjes. Freddy maakt zich altijd zorgen om beltegoed.
Binnen tien minuten stap ik ook de loods in. De bouwlamp in de hoek staat aan en in het midden van de loods, om de tafel zitten Freddy, Chris, Elizabeth en Gretchen.
“Yo!”� Vier gezichten draaien mijn kant op.
“Kate!”� De stemmen van Liz en Gretchen vlechten zich samen en alsof het zo is ingestudeerd staan ze tegelijk op om me te omhelzen.
“Hey Kate.”� Freddy glimlacht en wendt snel zijn blik af.
“Liefje!”� Zodra ik me uit de omhelzing van de meiden heb losgemaakt loop ik richting Chris. Ik druk vlinderlicht een kus op zijn lippen en ga naast hem op de bank zitten.

De tijd vliegt voorbij. Binnen een halfuur staan de eerste halfvolle drankflessen al op tafel en na een uurtje zijn ook de eerste twee jointjes opgerookt.
Voordat we het weten is het een uur of één. Liz was al rond een elf uur weggegaan, omdat ze de dag erna weer vroeg haar bed uit moest.
Gretchen probeert Freddy zover te krijgen om seks met haar te hebben, maar Freddy negeert haar volkomen. Haar protesterende ‘Maar Freddy!’ krijgt ook geen gehoor en om kwart over één gaat ook Gretchen weg. Helemaal van het padje af natuurlijk.
Ik neem nog een slok Jack Daniëls. Freddy en Chris hebben het over één of andere game, waarover ik niet mee kan praten, dus ik kijk een beetje verveeld voor me uit.
“Goed, ik ga er ook maar weer vandoor.”� Freddy’s stem klinkt in ene veel te hard door de loods heen en ik slik hoorbaar.
“Later Fredje.”� Chris geeft hem een boks.
“Doeg Freddy,”� zeg ik iets minder enthousiast dan dat ik was. Voordat ik het weet is Freddy weg en ben ik alleen met Chris.

Chris is dronken, stoned en bokgeil. Ik kruip in een hoekje van de bank, inhaleer de laatste hijsen van het laatste jointje. Zodra het jointje op is, gooi ik die op de grond en sla mijn armen om mijn benen.
“Schatje, voel je wat ik voel?”� Chris praat met een dubbele tong en ik ben bang. Chris wilt altijd seks wanneer hij zover heen is, maar ik bewaar mijn maagdelijkheid voor de ware. En Chris voelt niet als de ware.
“Nee.”�
“Schatje, wees nou niet zo’n spelbreker.”� Ik slik, Chris kan onvoorspelbaar zijn. Hij komt tegen me aan zitten en begint me in mijn nek te zoenen.
“Chris, nee. Stop.”� Chris luistert nog steeds niet naar me en gaat gewoon door.
“Chris, stop!”� Ik sta op en wil weglopen. Chris pakt mijn arm vast en gebied me weer te komen zitten. Ik weiger. Hij staat ook op.
“Chris, laat me verdomme met rust! Het is laat, ik wil naar huis.”�
“Schatje, toe nou.”�
“Nee.”� Ik zie vanuit het niets agressie in zijn ogen flikkeren en hij slaat me met zijn vlakke hand in mijn gezicht. Pijn hoopt zich onder mijn wang op, waar ik me vaag van bewust ben. Chris heeft me vaker geslagen. Meestal laat hij me op dit moment gaan.
“Ik ga weg, Chris. Laat me los.”� Hij ziet het als een toezegging en tilt me op. Hij gooit me op de bank en komt op me liggen.
“Chris!”� Ik probeer hem weg te duwen, me onder hem vandaan te worstelen, maar hij is zwaar.
“Ik zie in je ogen dat je ook wilt.”�
“Ik wil het niet!”� Chris probeert me te zoenen, maar ik wendt mijn gezicht af. Slechte keuze.
De tweede klap voel ik niet eens meer.

Anderhalf uur later strompel ik mijn kamer in. Ik voel niets anders dan alleen maar pijn. De pijn in mijn buik is nog wel het ergst.
Flarden van wat er is gebeurd schieten door mijn hoofd heen. Chris die mijn broek uit doet, Chris die zijn eigen broek uitdoet. En dan de pijn. De verschrikkelijke pijn. Zodra hij klaar was, beloofde hij me te vermoorden als ik ook maar iemand iets vertelde, zei dat ik een hoer was en sloeg me nog een aantal keer. Daarna ging hij weg.
Ik laat me op mijn stoel voor mijn kaptafel zakken. Mijn make-up hangt ergens op mijn kin, opgedroogd bloed zit er onder mijn neus en mijn oog wordt dik en blauw. Ik vertel pap morgen wel dat ik viel.
Met een nat babydoekje maak ik mijn gezicht schoon. Dan haal ik nog een borstel door mijn haar. Daarna doe ik zelf mijn broek uit en kijk naar mijn bovenbenen. De littekens zijn Chris niet opgevallen. Gelukkig, mijn geheim is nog veilig.
Uit de la van mijn kaptafel pak ik een mesje en zet drie nieuwe sneden in mijn been.
Een uur later heb ik mezelf in slaap gehuild.

Reacties: