FanFic.nl

Elena

three weard strangers

Geen van beide besefte hoe lang ze daar gestaan hadden maar uiteindelijk was het Elena die de hypnotiseerende toestand doorbrak.
' Je...Je moet je maar eens omkleden. Er komt straks iemand. ' Kraste ze zacht.
' Ik ... Juist ja. Dat moet dan maar. '
Hij liet haar voorichtig los, alsof ze elk moment kon verdwijnen en draaide zich naar zijn kamer om.
Sinds hij het nieuws gehoord had had hij nog geen enkele traan gelaaten maar nu zag ze ook zijn schouders schokken.
Ze besloot al vast om naar beneden te gaan, die kerel die de agent belooft had kon er elk moment zijn, ook al had ze eigenlijk geen zin om met de een of andere zielenknijper te praten die waarschijnlijk toch alleen maar kon vertellen dat de dood iets is wat iedereen kan overkomen en dat ze er mee zoden moeten leren leven.
Iets wat ze helemaal niet wou.
Niet veel later kwam ook Garreth de kamer binnen, zijn gedachten waren er duidelijk niet bij toen hij zijn kleren had uitgekozen want de combinatie van een fluo groene driekwartsbroek en felroze t-shirt was iets waar ze normaal eens goed voor zou hebben gelachen en zelf nu slaagde ze er in hem een kleine glimlach te geven.
Hij had het niet eens in de gaten.
' Ligt het aan mij, of voelt het allemaal zo onwerkelijk aan ? '
' Ik weet het, net of ze elk moment binnen kunnen komen. '
Hun hele leven lang hadden Jill en Marthe er nooit een geheim van gemaakt dat ze geadopteerd waren maar toch hadden ze hen met evenveel liefde opgevoed als echte ouders zoden doen.
Daarom hadden ze eigenlijk nooit de begoefte gehad om naar hun echte ouders op zoek te gaan, zelf niet toen ze op hun 16 e de naam te weten waren gekomen die hun moeder had achtergelaten bij de instantie 's .
Helen Grindewald.
Het had hen niets gedaan, waarom zouden ze ook op zoek gaan naar een vrouw die hen niet wou?
Net op dat moment werden ze opgeschrikt door de bel.
' Zal die zielenknijper wel zijn. ' Blies Elena voor ze naar de deur liep.
De man die ze buiten zag staan was echter de vreemste kerel die ze ooit in haar leven gezienhad.
Zijn haar was doordrongen van grijs ondanks zijn nog tamelijk jonge gezicht als je de littekens niet meetelde en de kleren die hij droeg had ze nog nooit eerder gezien en hadden hun beste tijd wel gehad.
Hij was dan ook nog eens in het gezeldschap van een tweeling met zulk rood haar dat zelf hun slechtziende buurvrouw hen wel moest opgemerkt hebben.
' Elena Grindewald? ' Kwam de man meteen ter zake.
Meteen herkende ze de stem.
Het was de man die haar net gebeld had en een ding kon ze meteen zien.
Deze man was geen agent.
' Wie ben jij en waarom loog je zonet tegen me aan de telefoon? '
' Deze vraag leek de man eenigzins te verrasen.
' Niet gedacht dat het er zo dik op lag, maar goed mijn echte naam is Remus Lupos, lid van de orde van de feniks en ben hier om jou en je broer op te halen. '
' Orde van wat? Waar gaat dit over? '
' Misschien een klein woordje uitleg, Remus. ' Vroeg een van de roodharige jongens voorzichtig.
' Daar hebben we geen tijd voor, George. Iedere seconde die wij hier verliezen brengt hun leven steeds meer in gevaar. ' Kaatste die terug.
' Wat is dit allemaal? ' Vroeg Garreth die zich bij zijn zus gevoegd had.
' Ons leven in gevaar? '
Voor Lupos weer kon antwoorden nam de jongen George genaamd het van hem over.
' Ik weet dat dit alles vreemd klinkt maar het is waar. Er zijn duistere machten die het op jullie voorzien hebben en wij zijn de enige die jullie op dit moment kunnen helpen. Jullie moeten met ons mee. '
' Kom mee, El. Die heeft duidelijk een klap van de molen gekregen. '
' Garreth alsjeblieft. Probeerde de jongen nog.
Maar Garreth had de deur al dicht geslagen.


' Moest dat echt zo grof. ' Viel Elena boos uit.
' Wat? Je geloofde toch niet echt wat die kerels daar aan het uitkrammen waren? Duistere krachten alsjeblieft. '
Elena moest toegeven dat het inderdaad onwaarschijnlijk klonk, maar toch was ze geneid geweest die George te geloven. Zijn betoog leek gewoon zo oprecht geweest te zijn.
' Je bent in de war, El ' Leek hij haar gedachten te lezen.
' We vergeten gewoon dat dit gebeurt is, wat vind je...El? '
Elena 's ogen waren plots wijd open gesperd. Groeiden er soms plots geweien uit zijn oren?
' El, Wat is er? '
Ze kon geen woord meer uitbregen en slaagde er enkel in met haar vinger te gebaren dat hij zich moest omdraaien.
Het was hem een raadsel hoe maar George ( of was het die andere ? ) stond plots grijnend aan de andere kant van de inkom.
Geschokt draaide hij zich weer naar de deur waar nu ook de andere twee stonden.
' Hoe ...? '
' Magie? ' Was het simpele antwoord van een van de jongens.
' Het is onbeleeft om gasten te laten wachten, weet je. Mogen we nog binnen of niet? '

Reacties: