Hoofdcategorieėn
Home » Goede Tijden, Slechte Tijden » Ludwin Love » Hoofdstuk 1
Ludwin Love
Hoofdstuk 1
Lucas slofte zuchtend naar beneden en liet zich naast zijn moeder op de bank ploffen. Zijn moeder keek om en zag een vermoeide Lucas naast zich zitten. “Wat is er schat? Valt de verhuizing toch een beetje tegen,”¯ vroeg ze met een speelse glimlach. Lucas rolde met zijn ogen. Een maand geleden hadden hij en Edwin besloten samen te gaan wonen. Ze waren dan ook gelijk opzoek gegaan naar een leuk huis voor hun twee, lang hadden ze ook niet gezocht, want nu een maand verder hadden ze het huis van hun dromen gevonden en waren ze gelijk begonnen met over verhuizen, maar het viel niet bepaald mee. “Ik had gewoon niet verwacht dat er zo veel bij kwam kijken,”¯ zei hij met een zucht en richtte zijn blik op zijn moeder die hem nog steeds met een glimlach aan zat te kijken. “Wat?”¯ vroeg Lucas verbaasd. Janine schudde haar hoofd. “Niks, maar ik vind het gewoon zo leuk voor je dat je gaat samenwonen,”¯ zei ze met een grijns. “Als je dit had gezegd tegen de Lucas van 3 jaar geleden, had hij spontaan een hartverzakking gekregen,”¯ merkte ze lachend op. “Ha-ha,”¯ zei Lucas sarcastisch maar kon een glimlach niet onderdrukken. “De Lucas van 3 jaar terug had zich ook niet kunnen voorstellen ooit zo verlieft te worden,”¯ zei hij toen. Zijn moeder gaf hem een zoen op zijn wang. “Ik ben trots op je lieverd,”¯ zei ze met een lieve glimlach en stond vervolgens op. “Ik moet naar mijn werk, ik heb een vergadering. Wil je even aan Rosa doorgeven dat ik vanavond later thuis ben?”¯ vroeg Janine toen aan haar zoon. Lucas knikte en stond ook op. “Dan ga ik nog maar een paar spullen bij elkaar pakken.”¯
Edwin zat thuis op de bank tv te kijken. Nou ja, tv kijken kon je het niet echt noemen, het was meer zappen. “Als je hem nu niet op een zender laat staan, weet ik niet waar ik toe in staat ben,”¯ zei Sjoerd geïrriteerd. Edwin keek op maar zei vervolgens niets en gooide de afstandsbediening naar zijn broer die in de stoel zat. “Hier,”¯ zei hij alleen maar waarna hij opstond. Hij liep naar de keuken toe waar zijn moeder met het eten bezig was. “Ja Edwin, kijk maar is goed,”¯ hoorde hij toen uit de hoek van de woonkamer komen waar zijn vader, Anton, een boek aan het lezen was. “Over een week of twee moet je het allemaal zelf doen,”¯ zei hij toen met een glimlach. Edwin zuchtte en keek naar het eten. “Misschien moet ik maar een kookboek aan gaan schaffen,”¯ zei hij toen wat onzeker. “Je red het wel schat,”¯ zei Bianca toen met een glimlach. “Ik heb vertrouwen in jullie twee. En als het niet lukt, kan ik altijd nog even langskomen,”¯ zei ze toen en Edwin glimlachte even. Zijn moeder had er in het begin best veel moeite mee gehad dat hij uit huis ging, maar dit keer ging hij uit huis hoe het was gepland. Dit keer ging hij niet weg omdat zijn vader zijn vriend in elkaar had geslagen, of nadat ze weer is een keer ruzie hadden gehad. Nee, nu ging hij weg omdat hij bij zijn grote liefde ging wonen. Een warm gevoel vulde zijn maag. Het was nog steeds als in het begin. Als hij aan Lucas dacht werd hij helemaal warm vanbinnen en wou hij naar hem toe, hem aanraken, gewoon even zijn stem horen. “Heb je alles al in orde?”¯ hoorde hij opeens achter zich. Hij schudde even met zijn hoofd om uit zijn dagdroom te ontwaken en keek achter zich. Zijn moeder glimlachte even. “Laat maar, ga maar alvast zitten, het eten is zo klaar,”¯ zei ze toen. Edwin knikte en ging aan de keukentafel zitten waar zijn vader ook alvast had plaats genomen.
Lucas gooide de laatste paar spullen bij elkaar en keek zijn kamer even rond. Aan de ene kant ging hij het hier best wel missen, dat wist hij zeker. Ook het gezelschap van zijn moeder ging hij vreselijk missen. Hij liet een diepe zucht ontsnappen en haalde een hand door zijn haar. Hij moest straks nog even snel naar het huis toe, aangezien er een paar meubels geleverd werden in de avond. Hij liep de trap af en zag Ludo beneden al aan de keukentafel zitten die al helemaal gedekt was. “Hé,”¯ zei Lucas en ging tegenover hem zitten. Ludo knikte even. “Heb jij nog wat van Nina gehoord?”¯ vroeg hij toen aan Lucas. Lucas schudde zijn hoofd. “Ze hebben me alleen laten weten dat ze veilig waren geland,”¯ zei Lucas toen schouderophalend. Na de tragische bruiloft van haar en Noud een jaar geleden, hadden ze besloten opnieuw een feest te geven en de bon van haar ouders toch maar te gebruiken voor een huwelijksreis en zodoende zaten ze nu Spanje te genieten van de zon. “Ze komen over 3 dagen weer thuis,”¯ merkte Lucas toen op waarna Rosa de kamer in kwam lopen met de pannen met eten. “Heerlijk,”¯ zei Lucas toen met een glimlach. “Zeg Rosa, kan ik jou niet in dienst nemen in mijn nieuwe huis?”¯ vroeg hij toen op een onschuldig toontje waarna hij Ludo schijnheilig aankeek. “Daar komt niks van in,”¯ merkte Ludo toen gelijk met een glimlach op. “Ik betaal je het dubbele,”¯ fluisterde Lucas toen voor de grap tegen Rosa. Rosa lachte even en verdween weer in de keuken. “Zeg, probeer jij hier nou onze bediendes mee te smokkelen?”¯ vroeg Ludo toen met een glimlach. “Ja, en misschien lukt het me ook wel,”¯ zei Lucas toen zelfverzekerd en lachte even waarna hij eten op zijn bord schepte en ervan begon te eten. Op dat moment voelde hij zijn mobiel trillen in zijn broekzak. Hij pakte zijn mobiel tevoorschijn en zag dat Edwin hem een sms had gestuurd. Hij glimlachte even en opende hem. He Luc! Geniet maar lekker van je eten, want het is één van de laatste keren dat je zo lekker gegeten hebt, haha. Tijd om een kookboek aan te schaffen? X Ed. Lucas lachte even in zich zelf. Edwin dacht er dus precies het zelfde over als hem.
Reacties:
super gschreven!!
omg die laatste aflevering , zo spannend!
XX