Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Sorry! I'm your daughter! (Hogwarts) » 17
Sorry! I'm your daughter! (Hogwarts)
17
"Chiaraa! Opstaan!" Hoor ik Hermelien ergens ver in mijn gedachten zeuren.
ik mompel iets en verberg mijn gezicht in mijn kussen.
Plots voel ik iets koud en nat in mijn nek naar beneden lopen.
"Hermelien! Schreeuw ik en ik spring mijn bed uit.
Hermelien staat me lachend aan te kijken met een leeg glas water in haar hand.
"Kom binnen 10 minuutjes gaan we gaan eten." Zegt ze glimlachend.
Ik knik en neem snel mijn gewaad en ga naar de badkamer.
Snel trek ik mijn gewaad aan, kam mijn haren en doe wat make-up op.
Als ik in de leerlingenkamer ben is Hermelien brijkbaar al naar de Grote Zaal.
Snel ga ik naar de Grote Zaal.
Daar plof ik naast Hermelien neer en neem een broodje.
"Goeiemorgen." Zeg ik vrolijk.
"Hoe kun jij nu zo vrolijk zijn op 1september?" Vraagt Ron sarcastisch.
"Ik ben altijd vrolijk." Zeg ik lachend.
"Kuchkuch." Zegt Hermelien sarcastisch.
Ik kijk haar beledigt aan en smijt een boterham naar haar hoofd.
"héé!" Zegt ze beledigt en nu smijt zei een stuk van haar broodje naar mijn hoofd.
"Foodfight!" Gilt iemand en wat later gooit iedereen met eten naar elkaar.
"GENOEG!!" Buldert Perkamentus en iedereen zwijgt en stopt meteen.
Ik kijk lachend naar Harry die wat Americain uit zijn haar peutert.
"Altijd met veel fun een schooljaar beginnen." Zeg ik lachend.
Harry kijkt me droog aan.
"Welk uur hebben we eerst?" Vraag ik.
"Verweer tegen de zwarte kunsten." Antwoord Hermelien er direct op.
"Toch niet samen met Zwadderich?" Vraagt Ron hoopvol.
"Waarschijnlijk wel." Zeg ik droog.
Harry en Ron zuchten diep en we staan op om naar het lokaal te gaan.
Daar aangekomen zien we dat het al vol Zwadderaars zit.
"Blaise!" Gil ik blij en ik plof naast hem neer.
"Hé! Ik zat hier!" Zegt Patty luid.
"Jij Zat hier en nu zit ik hier." Zeg ik spottend en Patty druipt mompelend af.
"En wat als ik nu niet wil dat je hier zit." Zegt Blaise spottend.
Ik kijk hem pruilend aan.
"Grapje, zussie." Zegt hij lachend.
"Kan iedereen nu zwijgen?!" Bromt de luide stem van Dolleman.
Hij wankelt naar voor en kriebelt iets op het bord : De onvergeefelijke vloeken.
Hij laat zijn enge oog door de klas dwalen en bij Harry blijft hij even hangen.
"Kan iemand mij een onvergeefelijke vloek vertellen?"
"Wemel?!"
"Euhm..Mijn vader vertelde me eens over de Imperiusvloek." Stamelt Ron.
"Die heeft een tijdje voor problemen gezorgt op het ministerie." Zegt hij en hij haalt een spin uit een potje.
"Imperio!En wat zullen we haar laten doen? Zich laten verdrinken?" Zegt hij en hij houdt de spin boven een emmer water.
"Ken iemand nog een andere vloek?"
Marcel steekt voorzichtig zijn hand op.
"Ja Lubbermans?"
"Je..je hebt de cruciatusvloek."
"Idderdaad je, Crucio!" Schreeuwt hij en de spin klapt dubbel van de pijn.
Marcel kijkt vol walging naar de spin en ook mijn maag keert want ik weet hoe het voelde, het was een ondraagelijke pijn.
"Hou op! Zie je dan dat hij het vreselijk vindt!! Hou op!" Schreeuwt Hermelien luid en Dolleman heft zijn spreuk op.
"Kunt u dan misschien de derde vloek vertellen, juffrouw Griffel?"
Hermelien knikt van nee.
"Avada kedavra!" Zegt hij luid en de klas verlicht groen en de spin valt dood.
"De vloek des doods. Slechts 1 iemand heeft die tot nu toe overleeft en hij zit hier in de klas." Zegt hij en hij kijkt Harry doordringerig aan.
"Wat een creep." Fluistert Blaise stil in mijn oor.
"Idderdaad, hij heeft ze niet allemaal op een rijtje." Fluister ik.
"Mevrouw Riddle, ik ben misschien al oud maar ik hoor nog goed!" Zegt hij luid.
Ik kijk hem vol verbazing aan. Hoe wist hij mijn naam?
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.