FanFic.nl

Sorry! I'm your daughter! (Hogwarts)

18

"Hey! Zij is mijn zusje, ze heet wel Zabini hé!" Zegt Blaise luid.
Ik kijk Hermelien met bange ogen aan.
Enkele mensen beginnen stil te fluisteren.
"Misschien wel uw zus maar geen Zabini." Zegt hij gemeen.
"Nee natuurlijk niet, ik ben gebracht door de ooievaar zeker?" Vraag ik Bitcherig.
"En sorry meneer maar je hebt het fout, ik heet zabini en ik ben er trot op." Zeg ik met een grote glimlach.
Hij kijkt me droog aan en gaat gewoon door met zijn les.
"Hoe weet hij nu jouw naam? Hij hoort niet eens bij De Heer Van Het Duister." Zegt Blaise verwondert.
"Misschien heeft Perkamentus het vertelt." Zeg ik.
"Denk je?"
"Misschien wel. Ik ga het hem gewoon vragen en als hij het vertelt heeft dan ben ik echt boos!" Zeg ik.
De rest van de dag verstrijkt langzaam en ook het avondeten verloopt traag.
"Ik vind die Dolleman maar een gek." Zegt Ron en hij neemt een grote hap frietjes.
"Helemaal met je eens." Zeg ik lachend.
"Maar waarom noemde hij jou Riddle?" Vraagt Ron verbaast.
"Weet ik veel." Zeg ik droog.
"Daar moet hij toch een reden voor hebben?" Vraagt Harry.
"Heeft hij ook, hij is een oude gek en hij is niet goed in zijn hoofd." Zegt Hermelien lachend.
Harry haalt zijn schouder op en eet rustig verder.
"Moet jij niet eten?" Vraagt Ron verbaast.
Ik haal mijn schouders op. " Ik heb geen honger."
Hermelien kijkt me droog aan.
"Ik ga eventjes." Zeg ik en ik sta op.
"Waar ga je heen?" Vraagt Ron verbaast.
"Gewoon een luchtje scheppen." Lieg ik.
Hij knikt en ik ga verder.
Snel loop ik door de gangen op weg naar Perkamentus kantoor.
Ik ga op het trapje staan en langzaam schuift het omhoog.
Ik klop zachtjes aan en ga naar binnen.
"Professor?"
Ik stap stil verder.
"Haa, Chiara. Ik had je verwacht."
Geschrokken kijk ik op en Perkamentus komt naar beneden gestapt.
"Ga zitten." Zegt hij vriendelijk en hij gebaart me te zitten.
"Wat is er?"
"Wel vandaag hadden we verweer tegen zwate kunsten en toen ik wat zat te praten, onderbrak Professor Dolleman me en hij noemde me..."
"Jaa?"
"Riddle."
Perkamentus kijkt me geschrokken aan.
"Hebt u het vertelt?" Vraag ik onzeker en ik sla mijn ogen neer.
Geschrokken staat hij op en kijkt emotieloos door het raam.
"Professor?"
"Ik heb echt niets vertelt, Chiara." Zegt hij verslagen.
"Maar hoe weet hij het dan?!" Vraag ik een beetje boos.
"Ik heb geen idee." Zegt hij stil.
"Ik geloof u niet!" Zeg ik boos en ik sta op.
Perkamentus kijkt me geschrokken aan.
"Is er dan echt niemand te vertrouwen?!!" Schreeuw ik boos en ik sla hard een vaas op de grond, die in stukken neervalt.
Met tranen in de ogen loop ik boos en verward zijn kantoor uit.
Weg van hier.
Ver, ver van hier.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.