FanFic.nl

Ludwin Love

Hoofdstuk 2

Na het eten pakte Edwin zijn brommer uit de schuur en ging op weg naar hun nieuwe huis. Misschien moest hij toch maar is een keer gaan beginnen aan zijn auto rijbewijs, want die brommer ging ook niet veel langer meer mee. Het was gelukkig lekker weer ondanks het avond was geworden. Na ongeveer 10 minuten kwam hij aan bij hun nieuwe huis waar hij Lucas al zag praten met één van de bezorgers, dat betekende dus dat de meubels er al waren. Hij zette zijn brommer op slot en zette zijn helm af waarna hij in de richting van Lucas en de man begon te lopen. Naarmate hij dichter bij kwam, hoe beter hij de geïrriteerde blik van Lucas kon zien. Was er iets mis? Hij begon wat sneller te lopen en zag de man weer in de vrachtwagen stappen, op dat zelfde moment merkte Lucas Edwin op. Hij zuchtte diep. “Goed dat je er bent,”� zei Lucas en gaf Edwin een zoen en zag toen de vragende blik van hem. “Er is een stoel te weinig geleverd, en voor die er is zijn we alweer drie weken verder,”� zuchtte hij. Lucas zag Edwin opgelucht ademhalen en keek hem verbaasd aan. “Vind je dat niet erg?”� vroeg hij. Edwin lachte even. “Ik ken ergere dingen in de wereld, moest je daarvoor nou die bezorger zo afsnauwen?”� vroeg hij toen met een grijns terwijl hij zijn armen om Lucas' nek heen sloeg. Lucas haalde zijn schouders op. “Ik wil gewoon dat het perfect is, en niet dat we straks in een half afgemaakt huis zitten,”� zei hij een beetje in paniek. “Hé Lucas, zo erg is het nou ook weer niet, die ene stoel kunnen we echt nog wel even missen,”� zei hij met een knipoog en gaf Lucas een zoen. “Nou, zullen we de spullen dan maar is naar binnen gaan dragen?”� stelde Edwin voor en zag Lucas knikken. Lucas pakte een doos op en bracht deze met veel moeite naar binnen toe. Met een diepe zucht zette hij het in het huis neer op de grond. “Je zou toch denken dat ze hier mensen voor hebben,”� zei hij toen vermoeid. Edwin lachte even. “Soms ben je ook te verwend he,”� merkte hij grijnzend op. Lucas gaf er geen antwoord op en liet zich op de bank ploffen waar niet veel later Edwin naast hem kwam zitten en een arm om Lucas heen sloeg. “Het komt allemaal goed, maak je nou maar niet zo druk,”� zei hij geruststellend. “Dat weet ik ook wel,”� zei Lucas uiteindelijk met een kleine glimlach op zijn gezicht en draaide zich om naar Edwin en streelde even met zijn hand langs zijn wang en keek hem verlieft aan. “Wat moet ik toch ook zonder jou,”� zei hij onschuldig en zoende Edwin. Na een tijdje liet hij Edwin weer los en keek hem met een kleine glimlach aan. “Zullen we zo nog even langsgaan bij Dansatoria?”� Vroeg Lucas toen aan Edwin. Hij zag Edwin knikken en stond toen op van de bank. “Laten we eerst dit maar is op gaan bergen,”� zei hij en trok de zware doos naar de berging van het huis waarna hij weer terug liep naar de kamer en zijn jas aan trok. Hij zag dat Edwin zijn helm had gepakt. “Euh, rij je met mij mee, of ga je op de brommer?”� Vroeg Lucas toen. Edwin keek Lucas met een onschuldige blik aan. “Wat dacht je ervan om bij mij achterop te gaan,”� zei hij, en voor Lucas iets kon zeggen had Edwin de helm al op zijn hoofd gedrukt. “Weet je hoelang ik met mijn haar ben bezig geweest?”� vroeg Lucas geschokt. “Eum, bijna een uur zoals elke morgen,”� zei Edwin toen met een glimlach en startte de brommer. “Ga nou maar zitten,”� zei hij. Lucas zuchtte en liep naar de brommer van Edwin en ging achterop zitten waarna hij zijn armen stevig om Edwin heen sloeg.

Na 10 minuten kwamen ze aan bij Dansatoria en stapte van de brommer af. “Oké, ik ga eerst naar het toilet mijn haar fatsoeneren,”� zei Lucas die de helm afzette en zowat naar binnen vloog richting de toiletten. Edwin schudde lachend zijn hoofd en liep naar binnen toe. Hij deed zijn jas uit en zag in zijn ooghoeken Sjoerd en Rikki zitten. Hij liep naar hun toe en ging naast ze op de bank zitten. “Jullie ook hier?”� vroeg hij met een glimlach en Sjoerd knikte. “Wat kwam Lucas dan voorbij rennen? Hoge nood?”� vroeg Sjoerd lachend. “Ja, hoge nood om zijn haar goed te doen,”� merkte Edwin droog op en zag Lucas weer uit de wc komen. “Je had het beter zo kunnen laten zitten, je moet straks ook nog terug, zusje,”� zei Sjoerd lachend waarop Lucas hem een doods blik toe worp. Sjoerd keek hem onschuldig aan en richtte zijn aandacht weer op Rikki die naast hem zat. “Zal ik een biertje bestellen?”� vroeg Lucas toen aan Edwin die knikte. Hij stond op en liep naar de bar waar hij het drinken bestelde en kwam even later weer met twee biertjes terug. “Kijk is,”� zei hij met een glimlach en ging weer naast Edwin zitten waarna hij een arm om hem heen sloeg. “Dankje, dit had ik echt nodig na al dat gesjouw met die meubels,”� zei Edwin en nam een grote slok. “Nou, jij hebt ook erg veel uitgevoerd, toen jij is een keer aan kwam rijden lag de helft al binnen,”� zei Lucas verbaasd, maar lachte wel. “Jezus, jullie twee lijken wel een getrouwd stel,”� merkte Sjoerd op die nu ook een slok van zijn biertje nam en die voor hem op tafel zette. “Nou, zover zijn we voorlopig nog even niet,”� zei Edwin lachend en richtte zijn blik op Lucas die hem verlieft aankeek. “Maar of dat nog lang gaat duren is nog maar de vraag,”� zei Lucas geheimzinnig en keek Edwin Mysterieus aan en lachte toen even. “Ik word nou wel een beetje nieuwsgierig,”� zei Edwin onschuldig en gaf Lucas een zoen. “Blijf je vanavond bij mij slapen?”� vroeg Edwin toen aan Lucas en Lucas knikte meteen. “Ooh god, Rikki, kan ik vannacht bij jou logeren?”� vroeg Sjoerd toen haast smekend. “Natuurlijk kan dat,”� zei Rikki lachend. “Aah, dan hoeven we dus met hun geen rekening te houden,”� zei Lucas grijnzend en nam een laatste slok van zijn biertje waarna hij opstond. “Zullen we gaan?”� vroeg hij vervolgens aan Edwin. Hij knikte. “Later broertje,”� zei Sjoerd en richtte zijn aandacht weer op Rikki. Lucas en Edwin liepen samen naar buiten waar ze beiden weer op de brommer stapte en richting huize Bouwhuis reden. Daar aangekomen stapte ze van de brommer af en liepen ze het huis binnen. “Ben er weer ma!”� riep Edwin op de gang, waarop zijn moeder de gang in kwam lopen en Lucas zag staan. “Aah een logé zie ik,”� zei ze met een glimlach en Edwin knikte. “En we gaan gelijk naar boven,”� zei hij en trok Lucas mee richting zijn kamer. Bianca keek de twee even raar aan maar haalde toen haar schouders op en liep weer richting de huiskamer.

Reacties: