FanFic.nl

Drowning in the Time | Twilight

| Hoofdstuk 3 | Part 3 |

Ik pak mijn iPod en staar naar de brief die hij in mijn notities heeft geschreven, met mijn opmerkingen erachter.
Lieve Saar, [Nick]
Als je dit leest ben ik, hopelijk, dood.
Het leven is te zwaar geworden. Te zwaar voor mijn zwakke lichaam. Zwak door mijn ziekte.
Het ligt niet aan jou, maar ik hou alles niet meer vol. [Iedereen zegt altijd dat het niet aan mij ligt, maar blikken kunnen doden]
Ik hou heel veel van je Saar, dat moet je weten. [Ik hou ook super veel van jou, Nick]
Ga me niet zoeken, laat deze brief aan niemand zien. Ze zullen je dingen gaan vragen. Dingen die je niet moet en niet wilt zeggen. [Ik zal nooit wat zeggen, Nick. Ik hou van je. En ik wil onze geheimen niet bloot stellen aan iedereen]
Lieve, lieve Saar. Dit is het einde. Doe geen domme dingen. Ik blijf bij je, in de kleine dingen die je nog hebt. I love you. [Ik zal geen domme dingen doen. Ik hou ook van jou. Ik zie je terug en zal je nooit verlaten]
Xxx
Nick [Saar]
Ik weet nog steeds het moment dat ik deze brief vond, geschreven op mijn iPod. De dag voordat hij dood ging. Waarom heb ik deze brief die avond nooit gelezen? Nooit gezien. Dat had ik nooit de antwoorden in haakjes hoeven neer te zetten. Dan had hij hier nog gezeten naast mij.
Er komt iemand naast me zitten en ik voel me rustig worden. Ik wil slapen. Alles vergeten. Al mijn emoties worden beheerst door één woord Nick. Ik heb geen honger meer. Voel niet meer hoe iemand mijn benen op de bank neerlegt en me een deken over doet. Mijn ogen vallen dicht terwijl er nog tranen uit druipen.
Ik ben een wrak. Een wrak die haar vriend de dood heeft ingejaagd.
Uiteindelijk val ik in een diepe droomloze slaap. De tranen blijven alleen doorvloeien.
[...]
Ik hoor pannen die in kastjes worden gezet, een douche die loopt en een auto die word gestart. Ik open mijn ogen en zie het zonnetje schijnen. Waarom word er dan een auto gestart?
‘Omdat Alice brood voor je aan het halen is. Dat was Esmé gisteren vergeten.’
Ik open mijn ogen en kijk in het gezicht van Edward die op de bank tegenover me zit.
‘En de zon dan?’
‘Dat moet je aan Alice vragen.’
Ik knik.
Rosalie komt de trap afgelopen met wat gekleurde stoffen in haar hand. Als ze dichterbij komt, zie ik dat het kleren zijn.
‘Je weet waar de douche is en hier zijn schone kleren.’
‘Bedankt.’
Ik loop de trap op naar de badkamer en zet de douche aan.
De warme stralen lopen over mijn haar heen. Druppels vallen op de grond of lopen over mijn schouders heen. Vinden een weg naar beneden naar de grond.
De stralen laten mijn gedachten de vrije loop gaan. Er zijn geen tranen meer over en ik heb me bevolen om verder te gaan. Niet meer te denken aan Nick. Ik kijk naar mijn bedelarmband die op de wastafel ligt.
Vol met bedels die ik van Nick heb gehad. Hartjes, duiven, vlinders en sterren, kan ik zien zitten. Maar ik weet dat er nog meer bedels aanzitten.
Na een kwartier onder de douche te hebben gestaan, stap ik eronder vandaan. Denkend aan de rekening van het water.
Ik begin me aan te kleden. Als laatste doe ik mijn armband om en ik loop naar beneden. De geur van geroosterd brood komt me tegemoet. Het ruikt heerlijk.
De laatste treden van de trap sla ik over en ik loop snel de keuken in, waar Esmé, met een grote glimlach op haar gezicht, me staat op te wachten.
‘Ik dacht al dat je honger zal hebben.’
Ik knik snel en ik pak het broodje van mijn bord. Er zit aardbeienjam op. Het geroosterde brood knappert heerlijk onder mijn tanden.
Alice komt ondertussen de keuken binnengelopen, eigenlijk kan je het meer dansen noemen. Zo sierlijk kan zij lopen.
‘En is het lekker?’
‘Mmm, heerlijk!’
‘Ik wist het! En de zon is vanmiddag verdwenen, dan kun je dus naar buiten.’
Ik knik bedankend naar haar en ga snel verder met mijn broodje op te eten. Het is heerlijk en dat terwijl ik nooit zoveel eet. Het smaakt me nooit. Mijn ouders hebben me vroeger ook wel eens naar de dokter er voor gestuurd. Toen ze erachter kwamen dat ik een gezond gewicht had, zijn ze gestopt met te zeuren. Ik moest alleen elke week op de weegschaal, maar ik bleef altijd rond hetzelfde gewicht. Eigenlijk woog ik elke weeg gewoon precies hetzelfde. Het was even zo erg, dat mijn vader dacht dat ik de weegschaal geboycot had.
Dat waren nog eens tijden....

Reacties: