FanFic.nl

Elena

a lot of statements

'Ondanks enkele uren van diepe slaap voelde Elena zich nog steeds uitgeput toen ze uiteindelijk wakker werd.
Ze kon niet begrijpen wat er gisteren gebeurt was, het ene moment haf ze George nog de volle lading en het andere moment lag ze op de grond.
Waren het de zenuwen die haar te veel geworden waren?
Wie zou het zeggen?
' Voelt de meesteres zich al beter?' Weerklonk plots een hoge piepstem in haar oor.
Verrast draaide ze haar hoofd om en keek recht in een stel ogen van het meest lelijke kereltje dat ze ooit gezien had. Ogen zo groot als pingpongballen, flaporen zo groot dat je ze hen als zonnescherm kon gebruiken.
Ze slaakte een gil, waarop het wezentje spontaan mee begon te gillen.
' Wat...Wat gebeurt er? Dobby! '
Elena had George niet eens opgemerkt.
' Had ik je niet opgedragen beneden te blijven?' Vroeg hij op licht strenge toon. '
' Dobby wou niemand bang maken, meester George. Dobby was enkel bezorgd over de meesteres.' Jammerde het wezentje zacht.
Elena kreeg medelijden met het wezentje, het was gewoon oprecht beorgd over haar en nu ze het beter bekeek vond ze zelf dat het meer schattig dan lelijk was.
' Laat hem maar, George. Ik heb gewoon weer eens overgereageerd zoals altijd. Het spijt me echt...Dobby was je naam zeker? '
'Inderdaad, meesteres. Dobby, Dobby de vrije huiself. Tot uw dienst. '
Hij sprong op het nachttafeltje naast haar en maakte nog eens een buiging om zijn woorden kracht bij te zetten.
Het was zo amusant dat ze spontaan begon te lachen.
' Je bent aardig, maar als je een vrije elf bent moet je me toch niet continu meesteres noeme.'
' O nee, dat zou Dobby nooit doen. '
Zijn toon voorspelde dat er over dit onderwerp geen verdere discussie 's mogelijk waren.
Verbaast keek ze George aan die zijn schouders ophaalde.
' Lang verhaal. Wel Dobby, wil je iedereen verwitigen dat onze schone slaapster ontwaakt is, en vraag mijn moeder om een stevig ontbijd voor haar te maken. '
' Tot uw dienst. '
Hij sprong weer het tafeltje af en trippelde naar de keuken.
' Huiselfen, soms begrijp je ze compleet niet, maar uiteindelijk kan je ze gewoon niet missen. En deze zeker niet. '
' Zat jij hier al lang? '
' Heb je dat gezien? O...Wel ja, ik was gewoon bezorgd over je. Je hebt iedereen begoorlijk laten schrikken. '
' Ja, wat had ik eigenlijk? '
' Een wonde op je hoofd leek erger te zijn dan verwacht, en dat in combinatie van alle emotie 's over... '
Hij maakte zijn zin niet af toen hij besefte dat hij een gevoelig onderwerp ging aansnijden.
De glimlach verdween meteen van haar gezicht en een pijnlijke stilte volgde.
'Het spijt me echt van je broer.' Zei hij uiteindelijk.
' Je deed wat je kan. Het spijt me dat ik je gisteren een lafaard noemde.'
' Wel, ik vrees dat ik je iets moet opbiechten. Ik had wel nog een kans hem te helpen.'
Ze sprong zo snel op dat hij verschrikt achteruit sprong.
' Je kon wat? '
' Ik had de kans om hem hier mee te nemen, maar toen zag ik dat Fred in de problemen geraakt was. Ik moest hem wel helpen anders hadden ze hem zeker wat aangedaan. En toen het gevaar geweken was, ja toen was Garreth al verdwenen. Ik ben nog achter zijn ontvoerder aan gegaan maar het was te laat.Je mag me nu haten maar ik vond dat je het moest weten. '
De zin om hem hier inderdaad voor te gaan gaten was erg groot, maar wonderlijk genoeg wou dit maar niet lukken. Ze kon alleen maar begrip voelen.
Wat had ze zelf gedaan in zijn situatie?
' Je hebt gedaan wat je het beste leek. Daar kan ik je toch niet voor haten.'
' Echt niet?'
' Ik zou ook voor Garreth gekozen hebben in die situatie. Dank je dat je me het verteld hebt.'
Tot haar eigen verbazing meende ze ieder woord van wat ze zei, een warme glimlach ondersteunde haar woorden nog eens.
' Dank je. Dit betekend echt veel voor me.'
Ze bleven elkaar lange tijd aanstaren zonder een woord te zeggen.
' En, wat nu ? ' Vroeg ze uiteindelijk.
' Wel, nu ze weten dat je wakker bent zullen ze je zodadelijk in de keuken verwachten. Ik kan me voorstellen dat je met een hoop vragen zit en die zullen ze dan zo goed mogelijk proberen antwoorden. Wat er dan gaat gebeuren weet ik ook niet. '
' En, moet ik nu meteen gaan? '
' Nee, tuurlijk niet. Straks staat Dobby hier met een stevig ontbijd, en daarna kun je nog douchen als je wilt. Ik kan je nu al verzekeren dat sommigen het je niet makkelijk gaan maken en dan kun je beter maar maar wat op krachten komen. '
' Weer omwille van mijn achternaam zeker? Nee , kijk niet zo raar. Ik heb sommigen van jullie wel zien kijken naar me, die oudere broer van je bijvoorbeeld.'
' Percy? Daar moet je je geen zorgen over maken. Hij denkt altijd dat hij zo slim is en voelt zich beter dan ons omdat hij een redelijk hooge functie heeft bij het ministerie van toverkunst. Maar uiteindelijk is hij een hersenloze idioot die al hun ideeën klakeloos aanvaard. '
Hier van werd ze enkel en alleen somberder, ze had dan wel nooit van een ministerie van toverkunst gehoord, het klonk als iets erg machtig.
' Dus dat ministerie denk het zelfde over me als hij. '
' De enkele die over jou weten hebben er geen probleem mee, maar de meeste krijgen inderdaad nog steeds de kriebels bij het horen van die naam.'
' En daar moet ik me beter door voelen? '
' Dat zeg ik niet, maar je bent een goed mens, Elena. Je zal hen wel overtuigen van hun ongelijk. '
Net op dat moment ging de deur weer open en trippelde dobby weer binnen.
Het dienblad in zijn handen was zo zwaar beladen dat de kleine elf met moeite zijn evenwicht kon bewaren en keek George dan ook dankbaar aan toen hij de zware last over nam.
' Meester Lupos vraagt of meester George naar de keuken kan komen. '
' Waarom dan wel? '
' Doby weet het niet, maar het leek belangrijk. '
Hij zuchte.
' Zeg maar dat ik er aan kom. Even nog iets regelen. '
De elf knikte en weg was hij .
' Je zult nog wel even werk hebben met dat ontbijt. Met mijn moeder in de buurt moet je niet bang zijn te verhongeren. De badkamer is in de kamer hier naast, er zullen propere kleren voor je klaarliggen. '
Ze knikkte.
Hij draaide zich om maar bij de deuropening badacht hij zich iets.
' Voor straks kan ik je wel nog een tip geven. Sirius Zwarts is een van de hene die je het minst vertrouwt. Als hij het straks waagt om gemeen tegen hem te doen vraag dan gewoon hoe het met zijn nicht Bella is. '
' Waarom? Wat is er met die nicht. '
' O niets, doe het gewoon maar. Je zult zien, het zal hem en misschien nog enkele anderen danig van hen stuk brengen. '
Ze begreep nog steeds niet wat de bedoeling van dit alles was maar ze bedankte hem toch voor de tip.
En toen was ook hij verdwenen.
Het ontbijt was inderdaad wel erg groot, ondanks haar grote honger slaagde ze er maar in om iets meer dan de helft naar binnen te werken.
Na het ontbijd ging ze meteen naar de badkamer waar ze de beloofde kleren, enkele handdoeken en zeep vond.
Niet veel later liep ze met nieuwe krachten de trap af.
Wat er haar ook te wachten stond, dit was de eerste keer dat ze er zich echt klaar voelde om het aan te gaan.
Alle rommel die de vorige dag in de keuekn gelegen had was verdwenen en er was voor de gelegenheid een grote tafel neergezet waar al enkele mensen aan hadden plaats genomen.
George was de eerste die haar zag toen ze binnen kwam en hij lachte haar nog eens bemoedigend toe net voor de andere het zagen.
Ze lachte terug en voelde even een warme gloed in haar buik toen hun blikken elkaar kruisten.
Ze schrok hier van en probeerde het gevoel vlug te onderdrukken.
' Ah, Elena. Daar ben je dan eindelijk. ' Merkte Lupos op een vrij botte toon op.
Elena probeerde niet te laten merken dat ze beledigd was en ging zitten op de vrije plaats naast Harry die haar teminste wel vriendelijk begroete.
Molly en haar man zaten aan de andere kant van de tafel net als Percy , Fred, een kerel die wel een die Sirius kon zijn en een jonge vrouw die ze compleet niet kon thuisbrengen.
' Wel, nu iedereen hier is kunnen we wel starten. '
' Moeten we niet wachten op Perkamentus? ' Vroeg de vrouw.
' Hij is te laat, Tops. En we kunnen Elena niet langer laten wachten. '
' Waarom niet? Op die enkele ogenblikken zal het nu ook niet aankomen. ' Kwam Elena tussen beide die dit moment best nog enkele ogenblikken wou uitstellen.
' Waarom? Bang geconfronteerd te worden met alles wat jouw lieve familie heeft misdaan in het verleden? ' Viel Sirius scherp uit.
' Een verleden waar ik niets mee te maken heb! ' Kaatste ze terug.
' Kan goed zijn, maar zijn bloed stroomt nog steeds door jouw aderen. Hoe is het zo zeker dat we jou wel kunnen vertrouwen? '
De vijandigheid droop van zijn stem, zo hard dat Elena bijna bang van hem werd.
' Hoe is het trouwens met je nicht? '
De vraag was er uit voor ze het wist, en ze mocht dan wel nog steeds niet begrijpen wat er met die vrouw was, het leek het juiste effect te hebben.
De oren van de man werden rood en hij leek niet meteen een tegen antwoord klaar te hebben.
' Toe nou, hoe is het met die lieve Bella? ' Deed ze er nog een schepje boven op.
' Oké, je hebt me! Hou er nu over op!'
Een trots gevoel ging door haar heen toen hij beschaamd zijn gezicht afwende. Ze keek lachend naar george die haar een knipoog haf.
' Zo is het wel genoeg! ' Sprak Lupos bars.
Om zijn woorden bij kracht bij te zetten was hij zowaar van zijn stoel gesprongen, nu had hij wel de aandacht van iedereen.
Met een lichte blos op zijn wangen ging hij weer zitten en schraapte zijn keel.
' Wel , de meesten van jullie kennen wel het verhaal van Grindewalt dus dat kan ik wel even overslaan en over gaan naar het belanrijkste punt. Het wapen waar Voldemort naar op zoek is en waarom hij Elena en Garreth nodig geeft. '
' Wapen? ' Vroeg Fred veraast. ' Ik dat dat Harry verslaan zijn grootste zorg was. '
Harry? Wat was er met hem? Vroeg Elena zich af maar ze besloot om er nog niet meteen op verder te gaan.
' Dat is waar Fred, maar iedereen hier weet wel dat dit hem na een hoop pogingen nog steeds niet gelukt is en daarom heeft hij nu zijn zinnen gezet op het enige wapen dat zijn kansen in deze strijd voor goed zou kunnen keren. De Zegevlier. '
Niet begrijpend keek Elena naar de anderen maar ze leek niet de enige te zijn die het niet begreep.
' Hij jaagt een sprookje na? ' Vroeg Molly uiteindelijk.
' Nee, in tegenstelling tot wat velen denken is de Zegevlier geen sprookje en Grindewalt was zijn laatste eigenaar voor hij verdween. En nu komen we bij het belangrijkste punt. De eerste reden dat hij jullie wil heben is omdathij simpelweg denkt dat jullie weten waar hij is.'
' Wat? Hoe komt hij daar nu bij? '
' Het zal hem logisch heen geleken dat het familiegeheim op generatie zou worden overgedragen. Hoe dan ook, de andere reden dat hij jullie nodig heeft
is omdat de Zegevlier niet zomaar door de eerste de beste gebruikt worden. Hij moet veroverd worden in een gevecht. Als dit echter niet gebeurt en de eigenaar sterft het erven zijn nabestaanden het recht op de staf. In dit geval betekend het dus dat zowel Elena als Garreth de huidige eigenaars zijn. '
Elena zweeg en liet het nieuws tot zich doordringen.
' Dus eerst wil die kerel informatie van ons die we hem niet kunnen geven en dan wil hij nog eens met ons vechten? Dat is gewoon te gek voor woorden. '
' Kan goed zijn, maar dit zijn de harde feiten, Elena. Dit is jouw verantwoordelijkheid. '
' Verantwoordelijkheid? ' Kraste ze zacht.
' Als de zegevlier eenmaal in ons bezit is kan jij Harry helpen deze oorlog voor eens en altijd te stoppen. Het lot van zowel de magische wereld en die van de dreuzelwereld ligt in jouw handen. '
Elena voelde hoe haar ontbijt plots weer naar buiten wou.
' Je wilt dat ik ga vechten...Nee...'
' Zo is het genoeg. Je kunt je nu niet als een klein kind gedragen! ' Riep hij nu plots echt kwaad.
Er werden hem een paar waarschuwingen toegefluisterd maar hij negeerde ze.
' Gedroeg Garreth zich als een klein kind toen hij zich opofferde voor jou? Gedroegen je adoptie ouders zich laf toen Voldemort hen kapot maakte? '
De laatste worden raakten haar even hard als een steen.
' Voldemort heeft...'
' Ze waren het laatste obstakel. Dacht je na alles nu echt nog steeds dat het een simpel ongeluk was? Hoe stom kun je zijn? '
Dit was de druppel, Elena sprong van haar stoel en voor iemand haar kon tegen houden rende ze de openstaande deur door en verdween de tuin in.
George rende haar meteen achterna.
Het bleef stil aan tafel, maar hun blikken vertelden genoeg voor Remus.
Hij sloot zijn ogen en vervloekte zichzelf omdat hij zo stom was.

Reacties: