FanFic.nl

Silence || Emmett Cullen

002 | The greatest mistake is giving up

Na 2 uur rijden kwamen we voor bij een bordje, Welkom in Forks, populatie 3246. De regen viel sinds 10 minuten met bakken uit de hemel, en instinctief wist ik al dat dit altijd zo zou zijn. Toen we bij de kleine rijwoning aankwamen was het eerste dat me opviel de zacht witte gevel. Het leek een paleisje.
“Moet ik je even een paraplu meegeven? Het giet nogal.”� Mijn nieuwe ‘mam’ haalde me uit mijn gedachten. Ik schudde mijn hoofd en trotseerde de regen. ‘Pap’ haalde mijn koffer uit de kofferbak en mam opende de deur. Druipend stapte ik binnen.
“Waarom heb je nu ook geen paraplu genomen?”� lachte ze en gaf me een handdoek aan,”�Hier droog je wat af, dan maak ik een kopje thee.”� Ik nam de handdoek aan en ging door mijn haar. Al die moeite die ik deze morgen had om het te stijlen is meteen met de grond gelijk gemaakt als mijn haar weer in zachte krullen lang mijn oren vallen. Gelukkig was mijn vlecht nog intact.
“Loop je even mee naar je kamer? Elisa komt zo thuis hoor,”� ‘pap’ wees naar boven en ik volgde hem. De eerste deur gingen we in en we kwamen op een prachtige kamer. De muren waren zacht lila en alle meubels wit. Mijn mond viel van verbazing open.
“Ik hoop dat je het mooi vind,”� zei hij glimlachend,”�Je kast is groot genoeg zodat je alles kwijt kan. Mag ik je even alleen laten? Ik ga je nieuwe zus halen.”� Ik knikte en hij vertrok. De kleerkast was nog geen tiende gevuld met mijn kleren, maar dat was niet erg. Als ik wat zakgeld kon verdienen in een winkeltje kon ik nieuwe kleren kopen, die voor dit weer geschikt waren. Ik legde me op bed en sloot mijn ogen, beeldde me in om Hopes fluisterende stemmetje weer bij me te hebben.

De deur sloeg dicht en een luidruchtig meisje kwam binnen.
“Hoe durft onze docent! Ons zo maar een onvoldoende geven! We hebben zo hard gewerkt.”� Drama Queen.

Reacties: