FanFic.nl

Silence || Emmett Cullen

005 | Memories

We kochten alles nieuw, want spullen had ik niet meer. De schoolspullen die ik in het center had waren van het center, dus die kon ik niet meenemen. Ik voelde me best schuldig dat ik ze nu al zo veel geld kostte. Maar goed, daar was niets aan te veranderen. In de kledingwinkels vond ik al snel wat kleren die me aanstonden, en belangrijker, paste.
“Ik wou dat met Elisa winkelen zo makkelijk was als met jou,”� zuchtte ‘mam’.Ik haalde mijn schouders op. Wat kon dat mij nu schelen.
Weer thuis ging ik naar mijn kamer en liet me op bed vallen. Wat miste ik Hope nu al. Ik kon me haar stemmetje zo voorstellen, hoe ze me altijd troostte als er wat was. Ik hoorde de deur beneden dichtslaan. Pap riep nog net dat ze beidden even naar hun werk moesten, maar ze zo terug waren. Hun auto’s draaiden de straat uit en toen ik zeker was dat ze weg waren krabbelde ik op een briefje dat ik de buurt was verkennen.

Eigenlijk ging ik naar het beekje dat ik gister al gezien had toen we naar hier reden. Het was er zo kalm dat het goed voor me zou zijn om alles even te laten bezinken en achter me te laten. Alles moest ik met moeite doen en me door de dag slepen. Met Elisa was het gister dan wel gezellig, maar dat is dan ook het enige gezellige moment in het afgelopen half jaar. Vandaag is het exact zes maand geleden dat mijn moeder en vader een auto ongeluk hadden. Ik kon me elk detail nog haarscherp herinneren. Tenminste, hoe ze het me vertelden. Hope zat in de opvang en ik op school tot ik werd weggeroepen, naar de directeur. Ik was bang dat ik wat fout gedaan had, of ik zo’n slechte punten had dat ik meteen van school gestuurd moest worden. Maar hij vertelde me dat mijn ouders een auto-ongeluk hadden gehad. Mam lag in het ziekenhuis in kritieke toestand en pap was dood. Meer kon hij me niet vertellen, maar iemand van de politie zou me komen halen om naar het ziekenhuis te brengen. Mam en pap hadden nooit een goede band gehad met de familie, dus die kende ik niet, en bij mijn weten waren ze ook dood. Ik zat aan mams sterfbed. Het was een vreselijk moment. Ze kwam nog even bij voor ze voorgoed wegviel.

Reacties: