FanFic.nl

Silence || Emmett Cullen

006 | Running

Ongewild waren er tranen over mijn wangen gaan vallen. Ik wist niet dat ik hen zo hard miste. Nu Hope ook nog, het was alsof alles wat mijn wereld samenhield werd weggetrokken. De touwtjes werden doorgeknipt waar mijn bestaan nog aan vast hing en een leeg hoopje gebroken glasscherven achter bleef. De minuten tikten weg, maar het leek alsof mijn leven stil stond op een dag. Waarom was mijn zus hier nu niet? Die kon me altijd troosten wat er ook was.

Mijn Mp3 stond luid op terwijl ik tranen inslikte. Zachtjes zong ik mee. Afscheid nemen bestaat niet.
Ik ga wel weg maar verlaat je niet. Mijn lief, je moet me geloven. Al doet het pijn. Ik wil dat je me los laat, en dat je morgen weer verder gaat. Alsof mijn woorden een storm hadden veroorzaakt schoot een bliksemschicht door de hemel en weerklonk er een luide donder. Snel stopte ik mijn MP3 in mijn broekzak, als die nat werd. Ik had hem van mam gekregen toen ik 14 werd, die dag was ik er zo gelukkig mee dat ik mam een hele maand heb geholpen met alles.

Ik begon te rennen en te rennen om op tijd thuis te geraken en niet kletter nat te worden, wat ik eigenlijk al was.
“Je bent doornat!”� riep ‘mam’ uit toen ik weer binnenkwam. Ik haalde mijn schouders op en rende naar mijn kamer waar ik een warme douche nam en mijn nieuwe pyjama aantrok. Het was dan ook al 6 uur. Ik had veel te lang bij de rivier gezeten. De woorden van Blof galmden door mijn hoofd. Ik ben bijna waar ik zijn moet, en mocht ik het niet halen, dan was ik toch dichtbij. Het klopte wel voor me. Ergens. Ik had geen idee waarom ik zo veel Nederlandse muziek luisterde, ik verstond er toch geen klop van, tot ik een cursus volgde. Nu kende ik de betekenis van de meeste woorden in de liedjes. Mijn accent was voor velen grappig. Ik ging op mijn bed zitten terwijl ik nagellak op mijn vingers deed. Knalrode met zwarte sterretjes. Ik kon niet direct een andere kleur bedenken die bij rood zou passen.
“Lieverd, kom je eten?”� vroeg mam die in de deuropening was verschenen. Ik knikte en stond op. Mijn nagels waren toch droog.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.