FanFic.nl

Silence || Emmett Cullen

007 | I've won

We aten in stilte en ik voelde de spanning die in de lucht hing. Het had wat te maken met Elisa, want die zat niet aan tafel.
“Elisa kom nu eens eten!’riep mam kwaad naar boven. Ik liet mijn vork in mijn bord kletteren en liep de trap op.
“Elisa?”� fluisterde ik en stapte haar kamer binnen. Ze kroop van onder het deken.
“Ga weg!”�gilde ze. Mij kon ze niet weg krijgen. Zwijgend bleef ik zitten. Dat zou het beste zijn. Ik had dan wel geen ervaring met lastige kinderen, maar ik kon het proberen.
“Ik blijf hier,”� zei ik. Mijn stem klonk relatief rustig, maar de zenuwen gierden door mijn keel.
“Sara?”� vroeg ze verbaasd en kwam naast me zitten. De kamer was amper verlicht, dus ze knipte haar bureaulamp aan.
“Waarom kom je niet gewoon eten?”� vroeg ik zachtjes,”�Dan kan je me later vertellen wat er was. Kom op! Mam bedoeld het goed hoor.”�
“Zeker?”� vroeg ze.
“Ja!”� zei ik nepvrolijk,”�Kom op!”� Ik stond op en Elisa volgde me. Mam 0 - Sara 1.
Beneden at ik verder en mijn ‘zusje’ begon ook te eten. Mam keek me dankbaar aan, maar ik haalde mijn schouders op. Het kon me niet veel schelen. De dag kroop voorbij, al sinds deze morgen. Elke dag leek er meer en meer pijn in mijn leven te kruipen, ook al liet ik het niet merken. Het kon hen toch niets schelen, ik was slechts een omhulsel bij in hun leven.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.