FanFic.nl

Sorry! I'm your daughter! (Hogwarts)

20

"Ben ik niet." Zeg ik droog en ik wandel de keuken in waar Narcissa druk bezig is.
"Halloo!" Zeg ik luid en Narcissa kijkt me geschrokken aan.
"Wil je me niet zo laten schrikken?" Vraagt ze met een geschrokken gezicht.
"Sorry hoor, er moet toch iemand Happy zijn." Zeg ik met een grote glimlach.
"Hier kun je niet echt lachen." Zegt ze stil en ze wend haar blik op Voldemort.
"Wedden dat ik het wel kan?"
"Je waagt het niet." Zegt ze waarschuwend.
"Toch wel." Zeg ik lachend en ik huppel de keuken uit.
Glimlachend laat ik me naast Lucius ploffen die de ochtendprofeet aan het lezen is.
"Is er soms iets grappig?" Vraagt hij met een emotieloos gezicht.
"nop." Zeg ik glimlachend.
"Stop dan met zo te lachen." Zegt hij koeltjes en hij leest verder in zijn krant.
"Mijn!" Zeg ik lachend en ik trek de ochtendprofeet uit zijn handen.
"Hé! Die is van mij!" Zegt hij luid.
"En nu van mij!" Zeg ik lachend en ik steek speels mijn tong naar hem uit.
Mokkend staat hij op en loopt de living uit.
"Kun jij even de deur open doen, chiara?" Roept Narcissa vanuit de keuken waneer de bel gaat.
"Oke!" Roep ik terug en ik loop langzaam naar de deur.
"Mamaa!" Gil ik blij als ik de deur openzwaai en Blaise's moeder zie staan, dus ook mijn moeder.
Mijn moeder die schrok, omdat ze mij niet verwachtte omhelst me stevig.
"Ik heb je gemist." Fluistert ze stil in mijn oor.
"Ik jou ook hoor." Zeg ik lachend en ik laat haar langzaam los.
Achter haar komt mijn vader te voorschijn en meteen vlieg ik hem om zijn hals.
"Hoe kun je zo stom zijn om mij hier achter te laten?" Fluister ik stil in zijn oor.
"Geloof me, ik wil het ook liever anders."
Ik kijk hem droog aan en stap samen met hen naar binnen.
"Eindelijk jullie zijn er." Zegt Lucius opgelucht en ze zetten zich in de lederen zetels.
Narcissa die uit de keuken komt gelopen met een bord vol hapjes zet zich er ook bij.
"Waar is Voldemort?" Vraag ik stil.
"Weg met Bellatrix." Zegt ze stil.
Ik knik en ga dicht tegen mijn moeder zitten.
Ongeïntereseert luister ik naar de babbel tussen Lucius en mijn vader.
"Ik zou graag spreken over datgeen waarvoor we moesten komen." Zegt mijn vader tegen Lucius.
"Chiara, kun je terug naar school gaan alstublieft?" Vraagt Lucius vriendelijk.
"Oke oke, ik ga wel." Zeg ik geïriteert en ik verschijnsel weg naar Zweinstein.
Met een harde klop val ik neer op de grond.
Pijnlijk wrijf ik over mijn arm en kijk om me heen waar ik ben.
"Leuk... Het Verboden Bos." Zucht ik stil.
Het is ondertussen al donker en snel trek ik mijn stok.
"Lumos."
Voorzichtig stap ik verder.
"Chiara?! Wat doe jij hier nondedimme?" Hoor ik iemand achter me zeggen.

Reacties: