FanFic.nl

Sorry! I'm your daughter! (Hogwarts)

21

Geschrokken draai ik me om en zie het donkere gedaante val Hagrid staan.
"Verkeerd verschijnselt." Zeg ik droog.
"Verschijnselt? Sinds waneer kan je hier verschijndelen?" Vraagt hij verwondert.
"Toch al altijd gekund?" Vraag ik verbaast.
"Normaal kan je hier niet verschijnselen, maar het doet er niet toch.Kom mee, je mag hier normaal niet zijn."
Ik knik en volg hem mee het bos uit.
"Wil je nog een kopje thee?" Vraagt hij vriendelijk als we het bos uit zijn.
"Neen, bedankt. Ik wil niet op mijn donder krijgen van Professor Sneep." Zeg ik Lachend.
Hij knikt begrijpelijk en snel been ik me naar het kasteel.
Geruisloos sluip ik door de gangen die helemaal leeg zijn.
"Chiara." Hoor ik de welbekende stem van Perkamentus zuchten.
In een ruk draai ik me om.
Hij gebaart me te komen."Kom."
Zuchtend loop ik met hem mee naar zijn kantoor.
"Ga zitten."
Ik gehoorzaam en zet me rustig neer.
"Waar was je?"
"Nergens." Antwoord ik droog.
"En wat deed je daar?"
"Niets." Antwoord ik opnieuw droog.
"Waar je ook was, het is niet echt slim om op dit uur buiten de schoolmuren te gaan... Er komen donkere tijden aan, dat weet je evengoed."
Ik kijk hem zwijgend aan.
"Ik moet dit kwijt. Hoe behandeld Hij je?" Vraagt hij bezorgt.
Ik haal mijn schouders op en staar doelloos naar de grond en voel de tranen in mijn ogen prikken.
"Chiara..." Fluistert hij stil en hij heft mijn hoofd op zodat ik verplicht ben hem aan te kijken.
Een traan rolt geruisloos over mijn wang.
Hij zucht diep. "Ga maar."
Snel sta ik recht en been me weg naar de leerlingenkamer.
Snel trek ik mijn pyama aan en kruip in bed.
Nu kon ik eindelijk eens gaan dromen, want in dromen kun je je eigen werelden betreden. Werelden zonder grenzen en zonder pijn...



De volgende dag gaat traag voorbij.
Sneep behandelde tijdens toverdranken alsof ik een stuk vuil was.
Hij verweet me en haf me slechte punten.
Niet dat mij dat veel kon schelen, want hoe meer hij me verweet hoe meer droge opmerkingen ik kon geven.
Waardoor hij zich nog belachelijker maakte.
Met als gevolg 100punten minder voor Griffoendor.
Waar Draco behoorlijk om kon lachen.
Ja Draco...
Hij leek 2 gezichten te hebben, de ene een arrogant verwaant ding. En de andere een gevoelige liefe jongen.
Maar zijn arrogantte kant liet hij het meestte zien.
Wat wil je anders?
Hij zou zijn ego anders teveel deuken geven.
Doelloos zat ik naar mijn avond eten te staren.
"Chiara, eet nu wat." Zat Hermelien te zeuren.
"Hermelien alstublieft!" Snauw ik haar toe.
Mokkend keek ze de andere kant op en een steek van spijt ging door me heen.
"Sorry." Mompelde ik en ze mompelde in onhoorbaar terug.
"Mag ik even jullie aandacht voor een belangrijk bericht!" Buldert Perkamenntus luid en meteen zwijgt iedereen.
"Dit jaar is Zweinstein niet alleen jullie onderkomen, maar ook het onderkomen van 2 andere scholen. Mag ik jullie voorstellen aan de charmante dames van het Beauxbatons!"
De deuren van de grote zaal zwiepen open en deftig geklede meisjes huppelen de zaal binnen.
"Niet te doen." Zucht Ron en hij kijkt verlekkert naar de achterwerken van de meisjes.
"Ron." Zeg ik geërgerd.
De meisjes nemen plaats aan hun plaatsen en hun schoolhoofd neemt plaats aan de leraren tafel.
"En nu de trotse jongens van Klampfels en hun schoolhoofd Igor Karkaroff!"
Breed gespierde jongemannen met een soort van stok komen met veel lawaai de Grote Zaal binnen.
Met hun stokken kloppen ze op de grond en het maakt een oorverdovend lawaai.
Hun schoolhoofd komt binnen met aan zijn zeide, Viktor Krum.
"Verdorie, da's hem. Viktor Krum!" Zegt Ron verwondert.
Bij het voorbij gaan kruisen onze blikken elkaar en hij glimlacht lief.
Zijn glimlach kwam me bekend voor.
Maar ik kon hem niet plaatsen.
Het Wereldkampioenschap Zwerkbal!

Flashback



"Ik zij dat je meer respect moest tonen!" Sist Lucius stil dat enkel ik het kan horen.
"Jij moet spreken." Zeg ik droog.
Hij komt nog dichter tegen me staan en kijkt me vernietigd aan.
"Ga je me nu weer slaan? Maar dan ben je wel je goede ego kwijt." Zeg ik vals spottend en ik zet me neer op 1 van de stoeltjes.
Ik kijk vies naar Lucius die staat te praten met andere mensen.
Af en toe kijken ze naar mij.
"Het valt niet op hoor dat het over mij gaat!" Roep ik hun toe en zuchtend kijk ik naar het Zwerkbalveld waar de Bulgaren aan het winnen zijn.
Viktor Krum, de zoeker van de Bulgaren zweeft langzaam voorbij en hij kijkt me glimlachend aan.
Hij was best knap dus glimlachte ik lief terug.
Draco die dit opmerkte komt grijnzend naast me zitten.
"Wat moet je?" Vraag ik bot.
"Ik wil je." Zegt hij grijnzend.
Ik draai met mijn ogen en kijk hem vernietigd aan.
Sorry dat het zo lang duurde!

Reacties: