FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventures

Chapt 32: Sakura Matsuri.

''We zitten nu ongeveer op de helft van route 3,'' deelde Sora mee, die het apparaatje wara hi de kaart op kon zien terug in zijn zak stopte. ''Oké,'' mompelde zowel Roxas als Chiara. De drie trainers hadden hun pokémon teruggeroepen behalve hun starters, die trots voor hen uitliepen. ''Weet je,'' mompelde Chiara opnieuw, waardoor de twee jongens aar vragend aankeken. ''Ik was altijd bang geweest dat als mijn pokémon zou evolueren, hij of zij niet meer zou luisteren. Taiki doet dat echter wel.'' Sora keek kort naar de Quilava, voordat hij zijn blik weer op het meisje richtte. ''Bij sommige heb je daar kans op, maar Taiki is gek op je, dus dat zou hij nooit doen,'' antwoordde hij met een brede glimlach. Hij stopte plots met lopen, terwijl hij vooruit staarde. De rest volgden zijn blik en bleven nu ook staan. Wat was daar aan de hand?

Het leek op een opbouw van een heel stel kraampjes. De meesten waren al gedaan. Het was er erg druk, maar de meesten waren mannen die hielpen met de opbouw. Links en rechts van de kraampjes waren huizen te zien. Wacht, dit was een dorp? ''Wist jij dat er hier een dorp stond?'' vroeg Roxas aan Sora, maar die haalde zijn schouders op. ''Het stond niet op de kaart..'' Op dat moment merkte ze dat iemand van hun groepje verdwenen was. ''Waar is Chiara heen?'' vroeg Roxas opnieuw, terwijl hij driftig om zich heen keek. Zijn broer wees uiteindelijk naar de plek waar het meisje stond. Ze stond te kletsen met één van de mannen die daar aan het werk waren. Meteen liepen de twee erop af, gevolgd door de drie pokémon. ''Jij was snel verdwenen,'' mompelde Sora droog. Chiara keek op bij het horen van zijn stem, en trok toen een onschuldig gezicht. ''Sorry, maar ik werd nieuwsgierig naar wat ze aan het opbouwen waren..'' Sora en Roxas begonnen te grinniken. ''Al iets te weten gekomen?'' De man waar Chiara net mee stond te praten, werd blijkbaar geroepen, verontschuldigde zich en liep toen weg. ''Ah, ze houden hier een festival. Het Sakura Matsuri. Dit festival wordt gehouden voor de Cherry blossoms die nu bloeien,'' antwoordde Chiara vrolijk. Sora en Roxas keken elkaar vragend aan. ''Sakura.. Matsuri..?'' mompelden ze tegelijk. ''Het Cherry Blossom Festival,'' antwoordde ze opnieuw. ''Klinkt gezellig, wanneer is het?'' vroeg Sora. ''Vanavond.'' Verbaasd keken de twee jongens haar aan. Vanavond al? Maar ze waren nog bezig met de opbouw! En de avond viel al bijna.. ''Zin om mee te feesten?'' Sora keek fronsend naar Chiara, die een glimlach op had gezet. Zij had er blijkbaar wel zin in. ''Mij maakt het niet veel uit, hoor,'' sprak Sora en haalde opnieuw zijn schouders op. ''Lijkt me wel leuk,'' voegde hij eraan toe. ''Maar waar overnachten we dan?'' De bruinharige jongen gaf zijn broertje een stomp tegen zijn arm. ''Onder de sterren, natuurlijk. Maak je niet zo druk,'' antwoordde hij met een brede grijns. Blijkbaar had hij Roxas daarmee over weten te halen, want die stemde nu ook in.

''Woah.'' Sora keek verbluft naar al de mooie kraampjes die leuk versiert waren. Overal waren lichtjes opgehangen, die het pad belichtte waar al die mensen opliepen. Sommige van hen droegen zelfs kimono's. ''Ah, ik had ook een traditionele kimono willen dragen op mijn eerste festival,'' mompelde Chiara teleurgesteld. Sora hief vragend een wenkbrauw op. ''Dus dit is ook jouw eerste festival?'' vroeg hij, zonder eerst na te denken over zijn woorden. Chiara knikte. ''Ik weet zeker dat je de volgende keer een kimono aan hebt,'' zei Roxas vol vertrouwen. Hij stak zijn duim naar haar op, en glimlachte. Dat leek haar al een beetje te troosten. Sora keek haar droog aan. Hoe zou ze er eigenlijk uitzien in een kimono? Dat was een beetje lastig voor te stellen, ze zou haar haren dan opgestoken hebben, en dat had hij nog nooit bij haar gezien. Daarbij wist hij nieteens hoe hij zich zo'n feestelijke kimono moest voorstellen. Op dat moment voelde hij dat zijn hand werd gegrepen en werd meegesleurd. Hij keek op en zag Chiara vol enthousiasme voor hem uitrennen, terwijl ze zowel hem als Roxas met zich meetrok.

''Ik geloof dat ik doodga,'' mompelde Roxas, terwijl hij over zijn buik wreef. In zijn andere hand had hij een stok vast waar een suikerspin op had gezeten. ''Teveel gegeten?'' grinnikte zijn broer, die net zoveel op had. Ook hij zat overvol, maar leek het niet erg te vinden. ''Wil je eens een keer gooien?'' klonk een vriendelijke mannenstem. De twee jongens keken op en zagen dat Chiara weer bij een random kraampje stond. Sora liep erop af en keek naar de inhoud van wat de man had te bieden. Het was een soort kraam als op de kermis, waar je blikken moest omgooien en een knuffel kon winnen. Op de blikken na was het hele ding volgepropt met pokémonknuffels. ''Ik kan niet geweldig richten, ik pas,'' klonk de stem van het meisje. Sora keek haar verbaasd aan, het leek er niet op dat ze dat had gewild. Toen hij nogmaals zijn blik liet rondgaan zag hij waarom ze niet zo vrolijk had geklonken. Daar, tussen de rest in, lag een knuffel van een Cyndaquil. Taiki. ''Ik wil het wel proberen,'' sprak hij met een glimlach. Sparky keek hem scheef aan, maar liet de jongen zijn gang gaan. Hij sprong op de rand waar de ballen op lagen en keek toe hoe Sora een.. Twee.. Drie keer misgooide. ''Volgende keer beter,'' sprak Roxas bemoedigend. Teleurgesteld liet Sora zijn schouders hangen, maar voelde algauw de warme hand van Chiara erop. Hij keek om en zag de vriendelijke glimlach die ze hem schonk. ''Ik had je die Cyndaquil willen geven,'' mompelde hij en wees naar de knuffel in kwestie. ''Het lukte me alleen niet..'' voegde hij er geïrriteerd aan toe. Chiara begon zacht te lachen. ''Maakt niet uit, volgende keer beter,'' herhaalde ze Roxas' tekst. Hij wilde erop reageren, totdat hij een paar dorpelingen langs zag lopen met een lampion. Niet veel later werden deze gevolgd door meerdere. ''Ah, kom we gaan naar een hogere plek, dan kunnen we al die lichtjes beter zien!'' Roxas en Sora wisselden weer een blik met elkaar uit. Blijkbaar was zij er enthousiaster over dan zij, maar ja. Toen ze ervandoor ging sprintten ze er vlug achteraan, met Sparky voorop. Uiteindelijk kwamen ze tot stilstand op een klein heuveltje vol gras. Ze gingen zitten, terwijl ze een mooi uitzicht hadden over al die mensen met hun lampionnen. Gepaard met de sterren zag dit er best mooi uit.

Vermoeid liet Sora zich op zijn slaapzak vallen. ''Dit wordt onze eerste nacht samen buiten, of niet?'' vroeg hij op een slaperige toon. ''Hmm,'' antwoordden de andere twee tegelijk, instemmend. Roxas had Suki uit haar pokéball gelaten en Chiara Taiki, die nu opgekruld naast de twee lagen te slapen. Sparky was ook al in slaap gevallen. ''Dat festival was wel leuk. Eens een keer iets anders..'' mompelde de bruinharige jongen weer, met zijn blik op de sterren gericht. Het waren er wel duizenden wat er nu aan de hemel te zien was. Toen hij geen reactie kreeg op wat hij net had gezegd, draaide hij zich naar de andere twee, die als een blok in slaap waren gevallen. Zachtjes grinnikend draaide hij zich weer terug. Het was ook vrij normaal dat ze zo moe waren, dit was wel een bijzondere dag geweest. Tenminste, dat nam hij aan. Ach, dan maar sterren kijken, tot hij ook langzaam in slaap zou vallen, niet?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.