FanFic.nl

Silence || Emmett Cullen

017 | Rosalie Lilian Hale Cullen

Ik wist dat het fout was om haar dagboek te stelen, dat het verschrikkelijk was om zo’n belangrijk ding van een meisje weg te nemen, maar de drang was te groot. Alleen al om haar naam te weten te komen. Ja, zelfingenomen van me, maar ik kon het niet laten. Alsof ze een verschrikkelijk geheim had dat ik moest ontraadselen. In gedachten verzonken draaide mijn wagen de oprit van huize Cullen op. Het dagboek nam ik van de passagiersstoel en zette de wagen uit. Het was vandaag een vermoeiende dag geweest, zelfs voor een vampier. Niet fysiek uitputtend, want daar had ik geen last van, maar emotioneel was ie zwaar. Ze wou maar niets tegen me zeggen, wat in mijn ogen een schreeuw voor hulp was. Ik kon het een fractie van een seconde in haar ogen zien, voor die woede weerspiegelden. Om de een of andere reden voelde ik een band met haar, ook al was dat helemaal niet zo. Volgens mij haatte ze me zelfs. Het voelde fijn toen ze op mijn schouder uithuilde, maar in haar ogen was dat een fout.

In gedachten verzonken stapte ik het huis binnen, volledig in gedachten verzonken, en liet me in de woonkamer in de zetel ploffen, haar dagboek nog steeds onder mijn arm. De lach van Rosalie echode door de woonkamer, “Aan het lezen geslagen broertje?”� Een brede glimlach sierde de lippen van mijn zus, Rosalie Lilian Hale Cullen. Degene van wie niemand ooit het echte verhaal gehoord had. Ik was dankbaar toen ze me redde, maar af en toe is ze een echte kwelduivel.
“Inderdaad, iets wat jij ook beter zou doen Rose,”� zei ik plagend. Mijn gedachten konden haar niet loslaten, het meisje zonder voornaam.

Reacties: