FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 34: Nacrene City.

''Oké, jongens, we zijn er!'' riep Roxas breed grijnzend. ''Nacrene City!'' Nieuwsgierig liep het groepje rond, terwijl ze bij elke stap om zich heen keken, alsof ze bang waren iets te missen. ''Ga je het redden met de gym, denk je?'' vroeg Chiara aan de bruinharige jongen, die opkeek bij het horen van de vraag. ''Ah.. Sparky kan niet meedoen met het gymgevecht, maar ik heb nog altijd Shiro en Kio,'' antwoordde hij met een kleine glimlach, zijn blik op de Pikachu in zijn armen gericht. Een zucht van Roxas was hoorbaar. ''Jullie lijken op het moment op elkaar..'' sprak hij met een lichte grijns. ''Hoezo?'' vroegen de twee in koor. ''Jullie bekommeren je beide over een gewonde pokémon,'' ging hij verder en wees naar de Pikachu in Sora's armen en de Pidgey op Chiara's schouder. ''Daar is toch niks verkeerds aan? Dat bewijst alleen maar dat we om onze pokémon geven,'' verdedigde Sora zich. ''Die Pidgey is technisch gesproken nog niet van Chiara. Ze heeft hem nog niet gevangen,'' antwoordde Roxas kalm. Sora beet even op zijn onderlip. Daar had hij een punt. ''Ah, maar ik wil eerst weten of deze Pidgey al een trainer heeft,'' mengde Chiara zich in het gesprek. Roxas hief vragend een wenkbrauw op. ''Hoe weet jij zo zeker dat die Pidgey al een trainer heeft?'' ging hij verder. ''Lijkt het je dan niet sterk dat er een Pidgey voorkomt in Unova? Zoveel pokémon uit de andere regio's komen hier niet,'' antwoordde ze. De jongen moest toegeven dat ze gelijk had, dus gaf hij het op. Hij had geen idee hoe ze van plan was te zoeken naar de trainer van de vogel-pokémon, maar hij vertrouwde erop dat ze haar best zou doen. De drie draaide zich om en vervolgden hun weg de stad in, toen ze plots een jongensstem hoorde.

''Hé, waar heb jij die Pidgey vandaan?!'' Het groepje keek met een ruk op, en zagen toen de persoon waar de stem afkomstig van was. ''Een eindje verderop gevonden, hoezo?'' sprak Sora terughoudend. ''Waarom heb je hem geholpen?'' De persoon stond nu een stuk dichterbij dan net, zijn handen in zijn zakken geduwd, met een kwade frons op zijn gezicht. Hij had de muts van zijn vest over zijn hoofd getrokken, maar zijn gezicht was wel nog zichtbaar. ''Omdat hij moeilijkheden had en gewond was,'' beet Chiara de jongen hem toe. ''Dus moet je hem helpen?'' Een spottende grijns kwam op zijn gezicht toen hij de kwade blikken zag van de drie trainers. ''Die Pidgey.. Die was van jou, nietwaar?'' gromde Chiara, terwijl ze haar handen in vuisten balden. Een knik was meer dan genoeg als antwoord. ''Heb jij dat draad om zijn vleugels...?'' Sora maakte zijn vraag nieteens af. De spottende grijns die alleen maar breder werd zei al genoeg. Op dat moment voelde hij iets langs hem afgaan. Binnen een tel stond Chiara vlak voor de jongen, en had ze hem bij zijn kraag gevat. Hij was net iets groter dan haar, maar hij gokte erop dat de trainer dezelfde leeftijd had als haar. De Pidgey die net op Chiara's schouder had gezeten, stond nu te trillen achter Sora. Roxas wilde nu ook langs hem aflopen, zodat hij Chiara kon stoppen, maar Sora reek hem Sparky aan. De blonde jongen nam de Pikachu aan, waardoor Sora nu op de twee andere afliep. ''Waarom?!'' weerklonk het gesis van het meisje. ''Hij was te zwak,'' was zijn antwoord, terwijl hij zijn schouders ophaalde. Vlug liep Sora op haar af en greep haar om haar middel. ''Hij is het niet waard..!'' Op dat moment voelde hij dat ze versteende. Vragend keek hij op, maar kon natuurlijk haar blik niet zien. De jongen kon nu makkelijk uit haar grip ontsnappen, wat hij dan ook deed. Daarna porde hij zijn handen weer in zijn broekzakken. ''Als jij hem zo graag wilt hebben, hou je hem toch lekker? Als jij zo'n zielige pokémon wil..'' mompelde hij nog en liep toen weg. Chiara bewoog echter niet. Zelfs niet toen Sora iets tegen haar zei.

Roxas kwam vragend op ze afgelopen, gevolgd door Suki en de Pidgey. Sora had inmiddels Chiara al losgelaten, liep om haar heen, en stopte recht voor haar neus. Een geschokte uitdrukking stond op haar gezicht. ''Wat is er..?'' vroeg zijn broertje, maar Sora lette er niet op. In plaats daarvan probeerde hij haar blik te volgen, en zag uiteindelijk een groepje Team Plasma-leden staan. Niet veel later kwamen die hun richting uitgelopen. Een paar liepen langs hen, maar de laatste drie bleven staan. ''Jullie hebben een moeilijke tijd achter de rug, zo te zien,'' sprak één van de drie. Een vrouwenstem. Ze klonk wel aardig, maar je kon niet voorzichtig genoeg zijn. Roxas versterkte zijn grip op Sparky, hij vertrouwde de boel niet echt. ''Ja.. Dat klopt..'' mompelde Sora. Hij liet zijn blik glijden over de drie. Twee van hen waren vrouwen, de andere was een man. Hij droeg zijn muts niet, in tegenstelling tot de andere twee. Zijn warrige haar was hierdoor zichtbaar. Het zag er een beetje uit als Sora's haar, maar dan zwart, en minder stekels. Toen viel Sora's blik op de donkerblauwe ogen van hem. Hij zag er herkenning in, maar ze stonden niet op hem gericht. Eerder.. Iets naar links.. Hij keek opzij, en merkte dat Chiara ook haar blik op de man had gericht. Ze leken elkaar recht in de ogen te kijken. Iets treurigs was te zien in haar ogen, alsof ze teleurgesteld leek te zijn. Op dat moment zag hij Chiara's armen bewegen vanuit zijn ooghoek. Het leek alsof ze haar gewonde arm wilde verbergen voor het groepje.

''Nobu, Rina, we moeten gaan, anders zijn we te laat.'' De drie verontschuldigden zich en liepen toen weg. Fronsend keek Sora ze na, totdat ze echt verdwenen waren. ''Ik had nooit gedacht dat Team Plasma ook 'aardige' mensen had,'' zuchtte Roxas, ergens leek hij opgelucht. ''Zullen we maar het pokécenter opzoeken?'' stelde Sora voor. Roxas reageerde, maar Chiara niet. Die keek nog steeds teleugesteld, maar nu naar de grond. Met een bezorgde blik greep hij Chiara's goede arm vast en liep toen door de stad heen. Hij wist niet wat er daarnet aan de hand was, maar daar kwam hij vast nog wel achter.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.