FanFic.nl

Densetsu no Akio.

Too early to trust.

''Al genoeg gehad?'' De Heracross grijnsde breed. Shuu snoof geïrriteerd. Natuurlijk niet, het was net pas begonnen. Die paar schrammen die hij net had opgelopen stelde niets voor. ''Wat, je maakt een grapje zeker? Of wil jij het juist opgeven?'' sprak hij lichtgrommend, waar de Heracross niet van gedient bleek te zijn. Als Shuu ergens een hekel aan had, dan waren het dit soort opscheppers. Een stelletje blaaskaken die een grote mond opzetten, maar niet veel deden. Nee, daar ging hij absoluut niet van verliezen. Dan zou hij de Heracross alleen maar gelijk geven. Dat zou hij natuurlijk niet toestaan. Vlug opende hij zijn bek, waar een straal van hitte uitkwam. Misschien was het ongewoon dat hij Flamethrower kon gebruiken, misschien ook niet, maar hij was degene die het snelst vooruit ging met aanvallen leren. Jiro had het niet zo op vechten, maar kon zichzelf toch zo ver krijgen om aanvallen te leren, maar zijn vader nam nieteens de moeite Nana iets te leren. Ergens had hij wel medelijden met haar gehad, maar hij was nog jong, en wilde zo graag leren vechten, dat hij er niet echt naar gebierd had. De Heracross ontweek de vlammenzee op tijd, en vloog toen recht op Shuu af. Deze sperde zijn bek wagenwijd open, wachtte tot de Heracross tegen hem aanknalde, en zette toen zijn tanden in de schouder van het insect.

Met een moeilijk gezicht sprong Kunai de lucht in, waardoor hij de Aerial Ace van de Staravia ontweek. Tenminste, dat dacht hij. De Staravia veranderde van koers, en ging toen op Kunai af. Deze kon het niet ontwijken doordat hij in de lucht zat, maar kon nog net de aanval onderscheppen, zodat hij niet de volle laag kreeg. Hij belandde netjes op zijn twee poten op de grond, maar greep wel naar zijn schouder waar hij geraakt was. Kenshin ging op dat moment voor de Staravia staan, met zijn rug naar de vogel toe. Hij stond nu tussen de Luxio en de Staravia in, en begon de Luxio uit te dagen. Een stroomstoot ging nu op de Arcanine af, maar die sprong aan de kant. Dit had de Staravia niet snel genoeg door, en kreeg de volle laag. Met een plof zakte deze op de grond, maar was nog niet uitgeschakeld. Kunai gromde licht. Zoals hij nu was, kon hij absoluut niet winnen, maar hij kon Kenshin niet in de steek laten. Dat was fout, en dat wist hij. Hij wilde niet meer in de schaduw staan, hij wilde helpen. Als hij zijn kameraad nu de rug zou toekeren, zou hem dat niet worden vergeven. Moeizaam bleef hij recht, omdat hij zichzelf tot daartoe dwong. Hij probeerde zijn energie naar één van zijn klauwen te laten stromen, die een metalen kleur begon te krijgen. Vervolgens stormde hij, voor zover hij dat kon, op de Staravia af, hopend dat hij de laatste klap maar hoefde toe te dienen. De vogel-pokémon had hem echter al doorgehad, en vloog vliegensvlug de lucht in. Hierdoor miste zijn aanval, kwam hij tot stilstand, en werd daardoor doelwit van de Luxio. ''Luxio! Maak het maar af!'' riep de trainer veel te hard. Geschokt keek Kunai achterom, en zag de Luxio al met het blauwe licht om zich heen op hem afkomen.

''Kunai! Buk!'' Zonder het zelf door te hebben dook hij omlaag, en voelde iets over hem heen springen. Kenshin greep de Luxio vast met zijn tanden, zwaaide hem een keer rond, en gooide hem toen tegen de Staravia aan die laag over hen heen vloog. De twee kwamen met een harde klap weer op de grond terecht. ''Bedankt..'' mompelde de Weavile, waar alles nog bij moest bezinken. ''Daar zijn vrienden voor,'' sprak de Arcanine met een glimlach. Verbaasd keek Kunai naar de enorme hond. Vrien..den..? ''Luxio! Staravia! Grijp ze..!'' Met een ruk keken de twee naar hun tegenstanders, die kwampachtig overeind kwamen en weer op ze af kwamen gestormd. ''Baka,'' snoof Kunai. ''Kunai, laten we het samen beëindigen,'' sprak Kenshin zelfverzekerd, dat alleen maar versterkt werd met de brede grijns. Kunai zette nu ook ene brede grijns op en knikte. Vervolgens sprintte Kenshin naar voren door middel van Extreme Speed, en vuurde hij zijn Flamethrower op het tweetal af. Kunai sprong nu op Kenshins rug, zette zich weer af, en vuurde zijn Ice Shard af nadat het vuur was geweken. Met geen ontsnapping mogelijk, zaten hun tegenstanders in het nauw, en werden dan ook verslagen nadat hun aanvallen hen geraakt hadden. Bewusteloos vielen ze op de grond. Kenshin ving Kunai meteen weer op, en rende er toen vandoor. Misschien had die trainer wel meerdere pokémon op zak, en daar had hij totaal geen zin in. Daarbij was Kunai al gewond geweest avnaf het begin, die was vast uitgeput.

''Wat ben je nu van plan?'' De Arcanine spitste zijn oren en dacht na. Daar had de Weavile wel een punt. Iedereen had zich opgesplitst. Er waren twee groepjes. In beide groepjes zaten zijn pups verspreid. Wie was of waren het meest kwetsbaar? ''Zoeken naar de rest..'' begon hij onzeker, maar vervolgde zijn zin. ''We zien wel wie we het eerste tegenkomen.''

''Nana...?'' Akio keek vragend naar de Growlithe, die precies dezelfde blik op haar gezicht had staan. ''Misschien ligt het aan mij, maar..'' De Riolu richtte zijn blik weer naar voren, weg van Nana. ''Ik krijg het gevoel dat je niet op één golflengte zit als je broers.'' Verbaasd hief Nana een wenkbrauw op. ''Hoe bedoel je?'' voeg ze voorzichtig. ''Gewoon.. Je lijkt niet zo vaak met ze om te gaan als zij zelf met elkaar doen. Je doet afstandelijk, alsof je verwacht dat ze jou vragen om mee te doen...'' sprak Akio weer. ''Dat is niet mijn schuld!'' De Riolu schrok op door het onverwachte geschreeuw, niet precies wetend of hij iets fouts had gezegd. ''Sorry..'' mompelde de Growlithe weer, na het zien van de blik van Akio. ''Er zit je iets dwars, of niet?'' sprak de Riolu, waar Nana op knikte. Ze stopten abrupt met lopen, alsof ze elkaars gedachten konden lezen. ''Wat zit je dwars?'' Nana had overduidelijk geen zin om er over te praten en draaide zich om. ''We.. Euh.. We moet naar mijn broers en Yasu toe,'' sprak ze ontwijkend. ''Ik snap het..'' mompelde hij, en begon weer te lopen. Hij had gehoopt dat ze hem vertrouwde, maar dat was dus blijkbaar niet het geval. Misschien was wachten dan gewoon het beste...

Reacties: