FanFic.nl

Lilith

Wie ben ik?

Graine tilde de bewusteloze Lilith op en streelde haar haren. Fhara keek naar haar leermeesteres en dwong haar via één blik al om uitleg. “Alles heeft zijn tijd.”�
“Zijn tijd?”� mompelde Neill, die hen geschokt aankeek. Hij dacht opnieuw aan de verslindende vlammen die een wezen hadden gevormd en de trollen had doen verdwijnen. hij had geen idee waar dat ze naartoe waren. “Raven, wacht even.”� Raven keek naar Shun en haalde zijn schouders op. Shun zelf keek geboeid naar het meisje voor hem en keek naar Graine, toen deze haar opnam.
Graine wandelde samen met Eolin naar de dijk en legde haar neer op één van de bankjes. Eolin droeg Lilith’s tas en legde zich voor haar neer. “Wat doe je hier, Graine? Je bent als vermist opgenomen.”� Graine grinnikte. “Ik wou tijd en rust.”�
“Veel rust hier.”� Mompelde Raven sarcastisch. Graine keek hem recht aan, maar besloot het te negeren en keek haar Fhara aan. “Veel meer als jullie weet ik ook niet.”� Ze glimlachte. “Ik heb het altijd een deel gevonden van haar charme.”� Saladin trok zijn wenkbrauw op en keek rond. Het strand was zwart geblakerd en hij wreef over zijn ogen.

“Saladin?”� hij keek op en schudde zijn hoofd toen hij Graine hem vragend zag aankijken. “Was even in gedachten verzonken.”� Graine haalde haar schouders op en keek opnieuw naar Fhara en May. “Ze is sterker dan wij, maar ze heeft het aura van een aardling.”� May knikte en ook Shun bevestigde het.
“Ik heb haar nooit…”� haar stem viel weg, toen ze Lilith zag bewegen. “Lieverd?”� Lilith bleef opnieuw liggen, haar spieren waren gespannen en haar ademhaling ging snel. “Vuur.”� Fluisterde ze angstig en ze greep de hand van Graine vast en kneep er hard in. Graine wreef kalmerend over haar haren en na een aantal minuten leek Lilith opnieuw te kalmeren. “Ik wist dat ze anders was, maar nooit had ik gedacht dat ze echt de krachten van een elf zou hebben.”�
“Dat waren niet de krachten van een elf.”� Mompelde Raven en hij keek hun aan. “Dat was veel groter, te groot.”� Mompelde hij en ook Fhara knikte instemmend. Graine keek naar de jonge vrouw, wiens hoofd op haar schoot lag en zuchtte. “Vuur.”�
“Een element dat in honderd jaar niet meer is voorgekomen.”� Mompelde Saladin en hij keek naar Graine. “Ik kan me haar reactie al inbeelden.”�
“Oh jippie!! Ik ben een elf! Ik heb magische krachten!”� zei Raven in een hoog stemmetje. Graine keek hem recht aan en haar ogen stonden kil, ijskoud. Saladin legde hem het zwijgen op en Graine knikte dankbaar. “Vuur is haar grootste angst.”� Fluisterde ze zacht. “Ze gaat zichzelf niet accepteren.”� De anderen begrepen er niets van, maar toen Lilith wakker werd, werd het voor iedereen duidelijk. Ze zei niets toen ze haar ogen open deed, ze keek naar de plek waar de trollen hadden gestaan en keek toen naar haar handen. “Ik droom.”�
“Dat doe je niet.”� mompelde Shun en ze keek hem aan. ze keek rond en knipperde verrast met haar ogen toen ze Fhara zag. Ze keek naar Graine en die knikte. Lilith leek nadien te kalmeren en keek nu ook May, Neill en Raven aan. “Jullie leven dus nog.”� Fluisterde ze zacht en ze rilde. “Je ontwijkt het onderwerp.”�
“Ik doe een poging.”� Reageerde ze en ze keek naar Saladin, die haar nieuwsgierig aankeek. “Vanwaar ben je?”�
“De aarde.”�
“Er zijn geen elven op aarde.”�
“Dat ben ik ook niet.”� Graine keek naar Lilith en beet op haar lip. “Dat ben je wel.”� Lilith ging langzaam recht zitten en ging daarna recht staan. Eolin kwam ook recht en strekte zich uit. “Ga maar verder met drugs snuiven, ik ga naar huis.”� Ze zette een stap naar voor, maar Shun greep haar beet. “Los!”� Shun liet haar geschrokken los toen hij de vlammen aan haar handen zag. Lilith keek er geschrokken naar en balde haar handen. “Kalmeer, anders verdwijnen ze niet.”� zei Shun zacht en hij keek geschokt naar de tranen in haar ogen. “Doe ze weg.”� ze kromp ineen en gilde het uit toen de vlammen nog hoger kwamen. May en Neill gingen geschokt achteruit en keken bewonderend naar de vlammen die alle kleuren leken te hebben. Shun keek naar de stijf dichtgeknepen ogen en keek naar Fhara die het meisje vertederd aankeek. “Wie is een waterelement?”� niemand stak zijn hand op. “Ik.”� Zei Shun opeens zacht en Saladin glimlachte, toen hij de geschokte blik van de anderen zag. Dit was de eerste keer dat ze daar iets van hoorde. “Maar ik krijg nog niet een beetje opgeroepen hier.”�
Graine keek naar Lilith en toen naar de zee. Ze glimlachte, greep haar sjaal beet en trok haar haar mee. Lilith viel bijna en keek naar de dichter komende zee. Ze begreep het plan van Graine en rende haar voorbij. Saladin keek bewonderend naar de snelheid die ze maakte. Raven keek haar verrast aan en zag hoe ze met haar kleren in het water dook. Stoom schoot omhoog en de zee kolkte wild heen en weer.

“Waar is ze?”�
“Nog steeds onder water.”� Mompelde Graine en ze bleef naar de stoom kijken. Ze glimlachte toen ze een persoon opeens zag oprijzen. De vlammen waren niet verdwenen, maar draaiden rond haar heen. Lilith had haar ogen gesloten en leek rustig te zijn geworden. Haar groene ogen schitterden machtig en ze keek naar haar handen. Ze bracht ze allebei omhoog en de vlammen schoten de lucht in en vormden samen twee draken die rond haar heen vlogen. Ze stak haar hand uit en keek de anderen aan. ze zette rustig een stap naar hun toe en haar kleren droogden langzaam op.

Graine keek naar de hand, maar begreep niet wat ze moest doen. Ze keek naar de anderen en knipperde verrast met haar ogen toen ze zag hoe Eolin langzaam van vorm veranderde en met haar neus in Liliths tas neusde. Neill keek naar het wapen dat ze tevoorschijn haalde.
Het dier rende in sierlijke bewegingen naar Lilith toe en leek op te gaan in de vlammen. De sneeuwwitte kleur schitterde en ze ging naast Lilith zitten. Lilith nam het wapen aan en Saladin keek met grote bewonderende ogen naar de zeis. die steeg langzaam op en werd het middelpunt van de vlammen. De draken brulden het uit en vlammen cirkelden om de zeis heen.

De anderen wisten niet wat ze moesten doen en bleven geschokt kijken naar het machtsvertoon, want opeens was alles verdwenen. Lilith zakte ineen en alles verdween. Eolin veranderde opnieuw in de kat. Graine rende op haar af en keek naar het gezicht dat ijskoud werd in het zeewater. Ze tilde haar op en keek rond. De zeis was nergens te zien.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.