Hoofdcategorieėn
Home » Twilight » Renesmee » Hoofdstuk 4
Renesmee
Hoofdstuk 4
Jacob POV
‘Hoe kan ze, ze weet dat ik dat niet aan kan. En dan nog naar zo een school vol bloedzuigers.’
‘Jacob! Wat is er aan de hand?’ zei Seth in zijn hoofd.
‘Niets, laat me met rust.’
‘Komaan Jake, wat is er?’
‘Ik zei niets! Verander terug en ga naar huis!’
‘Jacob…’
‘NU!’ hij deed het niet graag maar gebruikte toch zijn alfastem. Hij voelde Seth ineenkrimpen onder het bevel en toen was zijn aanwezigheid verdwenen.
Jacob liep, en bleef lopen. De pijn die Renesmee hem had gedaan door zich in te schrijven was onbeschrijflijk. Hij moest en zou ervoor zorgen dat het niet doorging. Ook al zei een stem dat hij haar geen pijn kon doen.
Renesmee POV
Hoe kon hij me dit aandoen? Ik moest mijn zinnen even verzetten.
Ik nam mijn gsm en keek bij mijn contacten. Chelsea. Voor ik me kon bedenken belde ik haar.
“Hallo?”¯
“Hey Chels, zin om in Seattle te gaan shoppen?”¯
“Oh, hey Ness, hoe gaat het met je?”¯
“Redelijk, met jou?”¯
“Super, en natuurlijk wil ik mee. Kom jij me ophalen?”¯
“Ja, goed, juist even vragen aan Alice of ze mee wil, anders moeten we met de bus.”¯
“Oke, tot over een half uurtje?”¯
“Is goed.”¯
“Bye”¯ en toen werd er ingehaakt. Nu nog even aan Alice vragen. Ik deed de deur open en botste bijna tegen haar op.
“Als je over de duivel spreekt…”¯ mompelde ik tussen mijn tanden. Beneden hoorde ik Emmett lachen. Alice plaatste haar handen op haar heupen en keek me berispend aan.
“Natuurlijk ga ik mee met je shoppen.”¯ Lachte ze.
Even later zaten we met ons drietjes in de auto. Chelsea zat de hele tijd te praten over haar vriendje Brian. Ik probeerde mijn gedachten te verzetten en mee te praten. In het begin ging het moeizaam, maar hoe langer, hoe beter dat ging. Nog voor we in Seattle waren dacht ik niet meer aan Jacob.
Nu ging het over waar we ons geld zouden uitgeven, en Alice beloofde dat ze zou trakteren.
Chelsea was een typische tiener, ze hield van shoppen, make-up, jongens, muziek, tijdschriften,… daar kon ze dan ook uren over praten. Het nadeel is dat ze het bij haar thuis niet zo breed hadden. Ze woonde bij haar moeder die na de geboorte van Chelsea verlaten werd. Hij vertrok met alles dat hij kon meenemen.
Ze was al mijn vriendin sinds ik naar school ging. We vertelden elkaar alles. Nu ja, bijna alles. Maar ze wist wel van de situatie met de jongens van La Push, hoe mijn familie zo een beetje in elkaar zat, er waren enkel een paar details die ze niet moest weten. Bijvoorbeeld dat we vampiers waren en dat er ook weerwolven bestonden en nu blijkbaar ook heksen, aangezien ik er eentje was.
Alice parkeerde de auto voor een kleine outlet store.
“Oké, meisjes. Dit is mijn geheim. Hier kom ik soms shoppen voor kleren. Je kan hier echt pareltjes vinden die je met een beetje echt prutsen prachtig kan maken.”¯ Alice keek nogal samenzweerderig dus konden we niet anders dan knikken. Ik kon niet wachten om naar binnen te gaan.
Toen we binnen waren zag de winkel er een heel stuk groter uit. Vooral in de diepte dan.
“Dag mevrouw Cullen.”¯ Knikte het meisje achter de kassa.
“Hey Eva, dit is mijn nichtje Renesmee en haar vriendin Chelsea. Heb je nog een paar speciale dingen voor ons liggen?”¯
“Ja natuurlijk, wat heb je nodig? Avondkledij? Vrije tijd? Strand?”¯ Alice keek ons aan en antwoordde dat we konden beginnen met wat avondkledij. We mochten ons eens laten gaan.
Het verkoopstertje bracht ons naar de achterkant van de winkel en dan door een zijdeur. We kwamen in een prachtig zaaltje met enorm veel rekken. Allemaal vol met prachtige jurken.
We waren echt in het paradijs beland. Een paar uur later kwamen we buiten met een redelijk aantal zakken vol kleren. Alice had ons echt wel verwend.
Ik wist nu al dat Chelsea’s moeder ons zou uitnodigen voor een etentje. Dat deed ze altijd als we waren gaan shoppen en cadeautjes gaven. En natuurlijk konden we geen nee zeggen. Normaal ging ik altijd met Jacob, omdat die veel kon eten, wie moest ik nu meenemen?
Ik was terug bij het onderwerp waar ik even aan wou ontsnappen.
Jacob POV
Het was nu al bijna avond. Nog altijd was hij aan het lopen. Weg van thuis, weg van Renesmee. Maar ooit zou hij moeten terugkeren. Ooit. Nu nog niet. Nog even lopen.
‘Hey! Kom je nog naar huis? Je vader is vreselijk ongerust!’ ik had het kunnen weten.
‘Ja Leah, ik kom nog naar huis. Maar nu nog niet.’
‘En waarom niet?’
‘Ik kan het nog niet.’
‘Je kan het niet? Meen je dat? Je kan niet naar huis komen maar je durft wel een alfa bevel te geven aan Seth die het goed bedoelde. Hij durft niet eens terug te veranderen omdat je hem weer zou kunnen afsnauwen!’ het was wel duidelijk dat Leah kwaad was. Ik kon er toch ook niet aan doen dat Renesmee me dit had aangedaan.
‘Nee, je kan er inderdaad niets aan doen, maar je kan wel kiezen hoe je ermee omgaat. En nu is dat echt niet volwassen, en al zeker niet zoals een leider zou moeten reageren!’ nog voor hij daarop kon antwoorden was ze al verdwenen.
Het was een lange tocht terug, een tocht waarbij hij tijd genoeg had om na te denken.
Reacties:
Ow gosh dit is géweldig !
I love it girl !
Als ik terug ben kijk ik er naar uit om verder te lezen
Iloveyou
x
Joehoe, lekker gaan shoppen met je tante.
Bestaat er iets leuker?
Hoop dat Jacob en Nessie het gauw bijleggen.
Snel verder!!
xx
Ik wil ook wel zo'n tante
sorry voor de late reactie, mest vorige keer weg. Nu gs ik ze achter elkaar lezen, beloofd!