FanFic.nl

Overgeleverd

Overgeleverd

Het was al laat in de middag, toen Edwin de hal in liep en een envelop op de deurmat zag liggen. Hij liep erheen en bukte zich om de envelop op te pakken. 'Edwin' stond er op. Hij herkende het handschrift niet, maar hoopte van ganser harte, dat Lucas de afzender was! Gespannen maakte hij de envelop open... Er zat een klein briefje in, maar dat niet alleen. Hij haalde er ook nog een blinddoek uit. Edwin vond het steeds spannender worden! Snel las hij het briefje: 'Sta vanavond om 19.45 uur geblinddoekt voor je huis klaar. Ik kom je halen!' Er ging van alles door Edwin heen! Hij vond het superleuk, spannend, romantisch en doodeng tegelijk. Wat zou er vanavond gaan gebeuren? Waar zouden ze naar toe gaan? Wat moest hij aantrekken? Zou hij het wel leuk vinden? Deze gedachte deed hem aan iemand denken; aan Lucas! Hij herinnerde zich nog heel goed, hoe lastig Lucas het vond, dat hij niet wist
wat de verrassing was die Edwin voor Lucas had geregeld. Edwin lachte en besefte dat ze toch meer op elkaar leken, dan hij soms dacht! Opeens hoorde hij uit de woonkamer een stem klinken die zei dat het 17.00 uur was. Dat
betekende dat hij nog maar zo'n 2 uur en 3 kwartier had om zich helemaal klaar te maken. Hij haaste zich naar boven, want er moest nog veel gebeuren, voordat hij klaar zou zijn!

Het was precies 19.40 uur toen Edwin klaar was voor zijn spannende date met Lucas! Ten minste, hij nam aan dat het briefje van Lucas afkomstig was! Hij voelde de kriebels in zijn buik. Tsjonge, wat was hij nerveus! Hij had zelfs
nauwelijks een hap eten door zijn keel kunnen krijgen. Zijn ouders en Sjoerd hadden er dikke pret om gehad! Het gebeurde niet vaak dat ze Edwin op deze manier zagen.. Het viel de vader van Edwin weer op, dat Edwin een hele
andere jongen was geworden, sinds hij een relatie met Lucas had. Nog steeds deed het hem verdriet als hij bedacht, hoeveel pijn hij zijn zoon had gedaan, door niet te accepteren dat hij homo was. Gelukkig was de relatie tussen
hem en Edwin weer helemaal hersteld! En ook tussen hem en Lucas ging het goed! 'Nou, ik ga!' hoorde hij Edwin opeens zeggen. Anton schrok op uit zijn gedachten en lachte breed naar hem. 'Veel plezier,jongen!' Edwin hoorde het
al niet meer, hij stond buiten op Lucas te wachten. Met uiteraard de blinddoek voor zijn ogen! Voor zijn gevoel stond hij al uren te wachten, toen hij een auto voor hun huis hoorde stoppen. Er ging een deur open en voetstappen kwamen zijn kant op gelopen. Edwin hield het bijna niet meer... 'Lucas?' zei hij vragend. Hij kreeg geen antwoord. Edwin probeerde het nog een keer: 'Lucas, ben jij het?' Ook nu zei de persoon niets. Edwin voelde een hand op zijn rug, die hem aanspoorde richting de auto te lopen. Dit voelde niet als de hand van zijn grote liefde. Ook rook deze persoon anders dan Lucas. Edwin snapte er niets van, en de knoop in zijn maag werd alleen maar groter! De persoon hielp Edwin de auto in, stapte zelf vervolgens ook in en reed weg. Met op de achterbank een geblinddoekte Edwin!

Het was doodstil in de auto. Vanuit het niets klonk opeens een stem; een bekende stem! 'Edwin, ontspan je. Laat je verrassen. Je gaat een leuke avond tegemoet!' Teleurstelling maakte zich van Edwin meester. Dit was niet de stem die hij graag wilde horen. Nee, dit was een vrouwenstem. De stem van Wiet, zijn ex-vriendin. Hij begreep er niets van. Wat was ze van plan? Ze wist toch dat hij van Lucas hield? Dat hij haar alleen maar als vriendin zag? 'Nee' zei Edwin hardop, 'dit gaan we niet doen. Ik wil geen afspraakje met je. Wiet? Ik wil dat je de auto keert en mij terug naar huis brengt! Dit kan ik Lucas niet aan doen!' Terwijl hij dit zei, probeerde hij de blinddoek los te maken, zodat hij weer wat kon zien. 'NEE, NIET DOEN!' riep Wiet! 'Wacht nou gewoon even af, het komt allemaal goed! Dat beloof ik je! Ik ga je niet terug brengen naar huis. For now, you're stuck with me! En dat is het laatste wat ik erover zeg!' zei ze streng. Edwin zuchte diep. Hij hoopte maar dat deze avond snel om zou zijn! Wat een teleurstelling! Hij was er helemaal vanuit gegaan, dat Lucas hem zou ophalen, dat hij samen met Lucas een leuke avond zou hebben! Maar nu zat hij samen met Wiet in een auto!

Na een klein half uurtje stopte de auto en stapte Wiet uit. Ze deed de deur voor Edwin open en hielp hem uit de auto te stappen. Nog steeds mocht Edwin de blinddoek niet afdoen. Hij deed zijn best om opgewekt over te komen,
aangezien hij het toch wel wat sneu voor Wiet vond. Maar heel erg goed ging hem dit niet af. Wiet leidde hem ergens naar binnen. Er klonk muziek op de achtergrond en het rook er heerlijk! Al kon Edwin niet echt plaatsen wat hij
rook. 'Ho, stop' zei Wiet. 'Er staat hier een sofa, ga daar maar op zitten. Je mag nog niet kijken, je blinddoek wordt vanzelf afgedaan.' Vervolgens hoorde Edwin Wiet weglopen. Daar zat hij dan. Hoe zou Lucas het vinden, als hij
dit te horen ging krijgen? Zou hij boos worden op Wiet? En op hem? Waar was hij mee bezig? Dit kon hij Lucas toch niet aandoen?

Opeens voelde hij 2 lippen in zijn nek. Edwin schrok ervan... Deze lippen kende hij! En de geur die deze persoon bij zich droeg ook! De lippen sloegen bijna geen plekje van zijn nek en hals over, om vervolgens de weg naar Edwin's lippen te vinden! Edwin voelde tintelingen door zijn hele lichaam gaan! Dit was Wiet niet! Eindelijk werd de blinddoek afgedaan en keek Edwin recht in de ogen van zijn grote liefde, Lucas! 'Fijn dat je er bent' zei Lucas met
een verliefde blik in zijn ogen. Edwin trok Lucas naast zich op de sofa en zoende hem hartstochtelijk! Zijn handen trokken Lucas nog dichter naar hem toe. Ze konden niet van elkaar afblijven en gingen helemaal in elkaar op! Lucas maakte zich los uit hun omhelzing en keek Edwin liefdevol aan. 'Daar had ik je toch maar even mooi te pakken, he!' plaagde hij Edwin. Deze reageerde heel luchtig en had volgens zijn eigen woorden steeds door gehad, dat Lucas erachter had gezeten! 'Maar' zei Edwin, 'beloof me, dat je Wiet nooit meer gaat gebruiken voor een van je plannetjes!'
'Dat wil ik best doen,' antwoordde Lucas, 'maar daar moet dan natuurlijk wel wat voor tegenover staan!' 'En jou kennende heb je allang iets in gedachten...' reageerde Edwin met stout glimlachje. 'Hmm, denk je dat? Daar kon je
wel eens gelijk aan hebben! Misschien moet je mij maar even laten zien waar je aan denkt, meneer Bouwhuis!' Dat hoefde Lucas geen twee keer aan Edwin te vragen...

Reacties: