FanFic.nl

The Road To Happiness

Chapter 5

De ochtend erna staan we al vroeg op om met de huurauto terug naar de luchthaven te vertrekken. De privéjet wacht ons al op. Nu het moment nadert dat ik de test moet gaan doen, word ik steeds zenuwachtiger. Natuurlijk merkt Jared er iets van.
“Hey? Is something wrong?”�
“I had a great time”�, antwoord ik met een glimlach. “I was just thinking about all the nice things we did. I wished we could stay here and forget about the world.”�
Hij neemt mijn hand vast en streelt erover met zijn duim.
“Yeah, me too. But we will come back soon. And this time, I won’t be so busy so we’ll have lots of time together anyway.”�
Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en vraag me al af hoe we die tijd gaan doorbrengen. Blij omdat er een kindje op komst is of ruziemakend omdat het nog niet gepland was.
Het duurt niet lang of het vliegtuig arriveert terug op de landingsbaan. In onze eigen auto rijden we weer naar huis.
Ik had de voormiddag vrij genomen en heb nog net tijd om de was in te steken, iets te eten en te vertrekken naar mijn werk. Tijdens dat werk probeer ik me zoveel mogelijk te concentreren, maar toch ben ik zenuwachtig. Direct erna ga ik immers naar de drogist.
Ergens ben ik dan ook opgelucht als het 17u is en ik kan vertrekken. Thuis aangekomen voelt mijn handtas zwaarder dan anders en lukt het me maar nauwelijks om kalm te blijven. Jared heeft weer een concert en dus wuif ik hem uit met een zwaar hart.
“I will be back as soon as I can”�, belooft hij. “I don’t want to miss you too long.”� En hij geeft me nog een lieve kus voor hij vertrekt. Ik kijk hem na en besluit dan maar het beslissende plasje te gaan doen. Mijn handen bibberen als ik de verpakking open maak en na het plasje is het twee minuten bang afwachten. Ik ijsbeer door het huis terwijl de stick op de salontafel ligt en zijn werk aan het doen is. Twee plusjes betekent dat het raak is.
Na twee minuten ga ik bang op de zetel zitten en na een diepe zucht te hebben geslaakt, neem ik de stick in mijn handen. Twee plusjes sieren fier het staafje.
Het eerste gevoel wat door me heen gaat, is blijdschap, omdat ik het natuurlijk ergens al wist en ik blij ben om het leven wat in me groeit. Het tweede gevoel is angst, want hoe moet ik dit nu in hemelsnaam Jared vertellen? Ik sta op en ga voor het raam staan om naar buiten te kijken. Ik sta er een lange tijd, want het wordt steeds donkerder. Dat merk ik echter niet, want mijn gedachten dwalen af naar een dik jaar geleden, toen ik Jared voor het eerst leerde kennen.

1 JAAR GELEDEN

Ik loop gehaast de winkel binnen, omdat het bijna sluitingstijd was en ik echt nog iets moest hebben om te eten. Gelukkig stond er eens weinig volk aan de kassa en opgelucht stap ik de winkel uit. Tot er ineens iemand tegen me opbotst.
“Hey!”� roep ik kwaad en mijn tas met boodschappen valt op de grond.
“I’m so sorry”�, hoor ik een vaag bekende stem naast me en terwijl ik me buk, zit hij ook al op zijn hurken naast me om me te helpen. Ik kijk op en staar recht in de meest blauwe ogen die ik ooit gezien heb. Op dat moment gaat er al een belletje rinkelen, maar de rest van zijn gezicht valt me nog niet op, omdat de ogen me lijken te hypnotiseren. Het lijkt wel alsof er minuten voorbij gaan eer ik terug besef dat ik moet opstaan. De man heeft intussen mijn tas opgepakt en geeft ze aan me terug.
“I’m so sorry”�, zegt hij nogmaals. “Some paparazzi is following me and I’m just not up for it today. I’m sorry I ran into you like that. I just wasn’t looking.”�
Het is dan pas als ik besef met wie ik aan het praten ben.
“You are Jared Leto”�, zeg ik verbaasd en hij knikt.
“Yes, I am.”�
Ik heb eerder zin om hem met mijn mond open aan te staren, maar bedenk ineens dat ik hem wel zou kunnen helpen.
“I have a friend who owns a store nearby. Maybe you can hide there?”�
“Yes, that would be a great help, thank you!”� zegt hij snel.
We rennen naar de winkel waar we even in het bureautje mogen wachten tot de paparazzi het spoor kwijt is. Intussen bedankt Jared me nogmaals en vraagt hij me om iets meer over mezelf te vertellen.
“Well, I’m Alyssa and I’m a child psychologist”�, begin ik met vertellen.
Hij is onder de indruk en vraagt meer over mijn werk. Ik vertel hoe leuk ik het vind om mensen en dan vooral kinderen te helpen en over hoe divers het werk kan zijn. Hij luistert geboeid en stelt vragen. Hij zegt zelfs dat ik hem altijd mag contacteren als hij eens iets kan doen om te helpen.
“Thank you so much! That is really amazing of you”�, zeg ik blij.
“You are the one doing the amazing thing here. I’m just a singer/actor, which is nothing compared to you.”�
Ik voel me een beetje onwennig bij die woorden en merk dat er precies iets lijkt te zijn tussen ons. Alleszins toch langs mijn kant.
“Don’t underestimate what you do. You make people happy by being so nice and by making amazing music and films.”�
Hij bedankt me genereus voor die woorden, maar dan wordt het toch tijd dat hij doorgaat.
“Would you like to have dinner with me tomorrow? You can tell me a lot more about what you do and who you are and I would feel a lot better because you helped me so much tonight.”�
Ik staar verrast terug in die blauwe ogen en merk weer dat er precies iets is. Voor ik er verder over kan nadenken, hoor ik mezelf zeggen: “Okay, but what about the paparazzi?”�
“Just come to my place at 6 and come through the back. They will never know”�, zegt hij lachend. Hij geeft me zijn kaartje waar zijn adres opstaat. Ik ken de buurt en weet dat er alleen maar grote villa’s staan.
Hij zegt nogmaals bedankt en tot morgen, maar blijft me al die tijd met zo’n vreemde blik aankijken. En dan is hij verdwenen. Ik sta daar maar wat naar het kaartje te staren en vraag me af of dit allemaal wel echt gebeurt of niet.

Natuurlijk is er maar één manier om daar achter te komen en dat is om te gaan. Ik kleed me mooi aan met een mooie geklede broek, een leuke trui en geklede botjes en zo ga ik op weg. Het is al ontzettend bewolkt als ik bij hem aankom en in de verte hoor ik precies al een donderslag. Ik klop op de achterdeur en hij doet open.
“Hello”�, lacht hij blij. “Come in, please.”�
Jared doet galant mijn jas uit en leidt me naar de woonkamer die echt prachtig is ingericht. Intussen vraag ik naar wat hij aan het klaarmaken is. Hij antwoordt dat het iets speciaals is, dus volg ik hem naar de keuken en praten we verder terwijl hij verder kookt.
“Shall I lay the table?”� vraag ik om hem wat te helpen.
“No, you are the guest here. Just sit and let me serve you.”�
“I could get used to this, you know”�, lach ik en hij lacht vrolijk met me mee.
Dat is het begin van een supergezellige avond. Ik vertel honderduit over mijn schoolcarrière en over mijn werk en hij vertelt grappige anekdotes uit zijn jeugd en films. Hij laat me zelfs helpen met de afwas! Net als we terug naar de living willen gaan, horen we ineens een ontzettend harde donderslag en valt al het licht uit.
“I guess this wasn’t part of your plan for this evening?”� grap ik en hij lacht.
“No, but don’t move. I have some candles here.”�
Terwijl hoor ik dat hij zijn voet stoot aan iets en “Auw”� roept en moet ik natuurlijk nog harder lachen. Ik hoor hem rommelen als hij ineens roept: “Found them!”�
Hij zet ze neer en doet ze snel aan met een lucifer. Ik loop intussen naar het raam en zie dat de regen met bakken uit de lucht valt. Ik vind het vreemd, omdat ik helemaal niet had opgemerkt dat het zo aan het regenen was. Jared doet nog snel een paar andere kaarsen aan.
“So, this will help us to look at each other better”�, zegt hij en ik kijk hem met een vreemde blik aan, omdat hij zoiets raar zegt. Hij staart me op dezelfde manier aan, maar ik verbreek de betovering door in de zetel te gaan zitten. Hij volgt me en we praten nog een uur of twee, al wordt het dan toch tijd dat ik vertrek.
“I should go home. I have to go to work tomorrow.”�
Hij staat op en kijkt door het raam naar buiten. Het regent nog altijd pijpenstelen en mijn auto staat vrij ver weg. De bliksem verlicht de kamer nog om de vijf minuten en de donder is ook nog altijd goed hoorbaar.
“It’s crazy to go outside in this weather”�, zegt hij mijmerend.
“But what else am I going to do?”� glimlach ik om zijn bezorgdheid.
Jared denkt even na en zegt dan: “You can stay here? I have a spare room and then you can leave for work tomorrow? It’s not that much further.”�
Ik staar hem met open mond aan, niet vattend wat hij net gezegd heeft.
“I can’t stay here”�, stamel ik. “It’s great that you wanted to pay me back by inviting me over but you don’t have to feel obligated…”�
Hij laat me echter niet uitspreken en zegt: “I don’t feel obligated. And yes, I wanted to pay you back, but I also wanted to get to know you and learn more about your work. Please, Alyssa, it’s crazy outside. Stay here. I won’t hurt you or anything.”�
Ondanks alles schiet ik toch in de lach. “No, I know you won’t. I trust you, but only if I can sleep on the couch. No need to make an extra bed up for me. You have already been too generous to me.”�
Jared zucht. “You can sleep in the spare bed. It’s always ready for guests. You have to be fit to take care of children tomorrow so please. I beg you.”�
Hij kijkt me zo smekend aan dat ik al gauw terug moet lachen. Daarom zeg ik ook maar dat het goed is. Ik heb wel niets bij om me om te kleden, maar Jared heeft nog een extra tandenborstel die ik kan gebruiken en hij geeft me een oud T-shirt van hem om in te slapen. Daarna lijkt het alsof hij nog iets wil zeggen, maar hij zegt enkel: “Goodnight and sweet dreams”� en verlaat dan de kamer. Ik kleed me rap om en het voelt heel onwennig als ik zijn T-shirt aandoe, wat nog een beetje naar hem ruikt en in het logeerbed stap. Ik vraag me af wat mijn vriendinnen zouden zeggen en denk na over het feit dat er toch een aantrekkingskracht tussen ons blijkt te zijn. Eéntje die hij precies ook lijkt te voelen, want als we elkaar terloops even aanraken, is het net of hij de schok ook voelt. Na een tijdje van dat gepieker val ik tenslotte toch in slaap.

De volgende ochtend schijnt de zon al vrolijk de kamer binnen en lijkt de wereld opgeklaard. Ik vraag me even af waar ik ben, maar besef dan weer dat ik in de logeerkamer van Jared Leto lig en zijn T-shirt aan heb! Gauw ga ik naar de badkamer waar ik me omkleed en dan sluip ik naar beneden. Wie weet slaapt hij immers nog?
Hij staat echter al fris gewassen in de keuken te fluiten.
“Hey! Goodmorning! How did you sleep? Breakfast?”� vraagt hij als ik met mijn tas de keuken binnenloop.
Ik was eigenlijk niet van plan om er ook te ontbijten, maar het ruikt zo lekker dat ik toch maar aanschuif.
“The spare bed is amazing! It didn’t take long before I fell asleep”�, zeg ik, het stuk van het piekeren maar weglatend. Hij lacht en legt een toast op mijn bord.
“Yes, I know. I have the same bed and I slept like a puppy too.”�
We eten samen ontbijt, maar dan is het werkelijk de hoogste tijd dat ik naar mijn werk vertrek. Hij loopt met me mee naar de deur.
“Thank you so much for yesterday. I really had a great time. Don’t forget to call me if you need anything”�, zegt hij. Ik bedank hem ook voor de heerlijke avond en verzeker hem dat ik dat zeker zal doen. Hij komt wat dichter bij me staan en ik hou me al schrap voor een eventuele kus. Hij blijft echter de gentleman en kust me op de wang. Daarna houdt hij de deur voor me open, zodat ik makkelijk naar buiten kan. Ik mompel nog een “bye”�, kijk hem nog even aan en wandel dan weer naar de auto. Als ik terug achter het stuur zit, gaat mijn hand naar de wang die hij gekust heeft. Nog altijd kan ik het niet bevatten.

Drie dagen later, op een saaie avond, gaat ineens de telefoon. Zonder verder nadenken neem ik op. Tot mijn grote verbazing is het Jared om te vragen hoe het met me gaat. Hij moest ineens weer aan me denken, zei hij. Ik had hem mijn nummer en adres gegeven tijdens ons etentje, maar had nooit gedacht dat hij er ook effectief iets mee zou doen. We praten weer een hele tijd voor ik besef hoe laat het is. Tijd om mijn bed in te kruipen. In mijn buik vliegen al duizenden vlinders omhoog. Zou het kunnen dat hij interesse toont? Waarom zou hij anders bellen?
Twee dagen erna hoor ik op een consultatie van een meisje dat haar zusje een zeldzame vorm van kanker heeft. De ouders willen graag een benefiet organiseren om geld in te zamelen. Ze zoeken alleen nog bekende mensen die willen bijspringen. Onmiddellijk denk ik aan Jared en als ik thuis ben van mijn werk, bel ik hem meteen op om het idee uit te leggen. Hij is meteen enthousiast en is ontzettend blij om te kunnen helpen. Maar natuurlijk moet hij het eerst bespreken met zijn broer en Tomo. Daarna zal hij me terugbellen.
Ik wacht en wacht, maar er komt maar geen telefoontje… De deurbel doet het daarentegen wel en als ik opendoe, staat Jared voor de deur.
“They will do it!”� roept hij en ik reageer zo blij dat ik hem in de armen vlieg en bedank. Hij houdt me een tijdje stevig vast en dan pas besef ik wat ik gedaan heb. Snel maak ik me los. Ik probeer het gauw terug over het benefietoptreden te hebben en laat hem de plannen zien van hoe alles moet verlopen. Ook bel ik de ouders van het meisje, die zeer tevreden en opgelucht zijn dat ze iemand hebben gevonden. Jared praat zelf ook met hen en belooft de steun van nog andere bekende personen.

De dag van het benefietoptreden is het best mooi weer. Af en toe komen er wel eens wolken en het zou kunnen regenen, maar voorlopig valt alles mee. Er is een kasteeltje afgehuurd met een grote tuin voor springkastelen en spelletjes en ook tafels met eten en drinken. 30 Seconds to Mars treedt op en ik voel Jareds ogen die van mij zoeken in het publiek. Als hij me dan gevonden heeft, blijven ze een tijdje op mij gericht. Ik sta er maar naar hem te staren en kan niet geloven hoe fijn het is dat hij dit allemaal wil doen. Ook zijn broer en Tomo vallen zeer goed mee. Ze waren heel vriendelijk.
Later die dag is het tijd om aan te kondigen hoeveel geld ze verzameld hebben. Ze komen op $10 000 wat bijna genoeg is voor de zware/zeldzame behandeling. De ouders zijn diep ontroerd, maar dan doet Jared er nog een schepje bovenop door te zeggen dat hij persoonlijk nog eens $5000 extra geeft, zodat ze zeker genoeg hebben. De moeder barst in tranen uit en omhelst hem, maar Jared is blij dat hij iets kan doen voor hen. Ik heb het zelf ook wat moeilijk door zijn genereus gebaar en loop weg naar het meer, waar ik op een bank ga zitten om na te denken. Nadenken over mijn gevoelens, zijn motieven en alles wat er gebeurd is de laatste weken. Ineens hoor ik zijn bekende stem en komt hij naast me zitten.
“Here you are. I couldn’t find you.”�
“You are so amazing for giving those people what they need. Just the fact that you are here… That you want to be here… and now you give them money as well! You are a very generous person, Jared.”�
Hij glimlacht wat bedeesd en zegt: “$5000 is nothing to me, but it can make those people’s life so different. If their daughter can get better… that is all that matters. People who make this happen, like you… you are the most important ones. Celebrities like us, we just give money because we have it and can’t spend all of it. I’m glad I can spend it on something as wonderful as this.”�
Ik voel zijn blik terwijl ik naar de steeds dichter komende donkere wolken kijk.
“You have made those people really happy today”�, zeg ik zacht. “Thank you.”�
Hij draait me naar hem om en vraagt: “And you? Have I made you happy?”�
Ik staar hem in de ogen en knik. “Yes, you did.”�
Jareds blik verplaatst zich van mijn ogen naar mijn lippen en ik vraag me af of hij me dan eindelijk gaat kussen. Maar dan voel ik de eerste regendruppels. Voor ik het weet, plenst het water alweer naar beneden.
“Come on!”� roept Jared en hij pakt mijn hand om naar een klein prieeltje te lopen, wat iets verder afgelegen op het gras staat. Als we daar zijn aangekomen, begin ik te lachen om de regen die van ons afdruipt.
“Does it always have to rain when you’re around?”� plaag ik hem, maar hij lacht niet mee. Weer kijkt hij me aan met zo’n intense blik. Hij volgt de regendruppels die van mijn hoofd over mijn gezicht lopen en komt dichter naar me toe. Voorzichtig legt hij zijn hand tegen mijn rechterwang om een druppel weg te vegen. Mijn ademhaling versnelt en ik lik over mijn lippen omdat ze ineens veel te droog aanvoelen. Jared merkt het en in zijn ogen ligt een smeulende blik. Hij kijkt me aan en lijkt af te tasten hoe ver hij kan gaan. Hij legt zijn andere hand op mijn linkerwang en buigt zich lichtjes voorover, me nog altijd aankijkend. Ik sluit mijn ogen en hef mijn gezicht naar hem op, niet in staat om ook maar iets anders te doen. Jared kan niet anders dan dit zien als een uitnodiging en bedekt mijn mond met de zijne. Zijn lippen glijden zacht over die van mij en ik leg mijn armen rond zijn middel voor steun. Hij blijft me teder kussen en laat mijn gezicht niet los. Het verdiept zich als zijn tong over mijn onderlip glijdt en ik de mijne al snel laat buitenkomen om hem tegemoet te komen. Zo gaan de minuten voorbij en wordt de kus steeds inniger.
Uiteindelijk hoor ik terug mensen praten en laat ik hem verschrikt los. De kinderen waren me komen zoeken en nemen me bij de hand terug mee naar de menigte. Ik ga met hen mee, maar draai me om naar Jared die met een glimlach toekijkt. Intussen voel ik de hitte naar mijn wangen stijgen. Ik weet helemaal niet hoe ik ermee moet omgaan en als het moment daar is, verlaat ik stilletjes het feest voor Jared of iemand anders wat kan zeggen.

Diezelfde avond wil ik net mijn haren gaan drogen na een douche als de bel gaat. Ik doe open en zie Jared staan. Ik laat de handdoek zakken waar ik net mijn haren mee aan het drogen was en wou dat ik beter gekleed was dan de trainingsbroek en het losse T-shirt dat ik aan heb. Zwijgend staar ik hem aan.
“Can I come in?”� vraagt hij en ik laat hem binnen, maar blijf zwijgen. Wat kan ik tenslotte zeggen?
Hij wandelt de woonkamer binnen en zegt: “I came to apologize. Not because I kissed you, most certainly not, but maybe I scared you off and I didn’t want that. You see… I like you. A lot. And I think you are one of the most beautiful, most natural persons I have ever met. I would like to get to know you even better, so… would you please go out with me on a few dates so I can have that chance? If you want to of course?”�
Ik sta er maar te staan en heb geen idee wat ik moet zeggen. Iets wat Jared nog zenuwachtiger maakt.
“Alyssa?”�
Dan schiet ik ineens wakker. “You want to go out with me? Officially? You? With me?”�
Hij komt naar me toe en neemt mijn beide handen vast. “Why not? You are awesome. You’re funny, beautiful, sweet, smart and I love to spend time with you. I had no idea where you went and I couldn’t find you at the party. It wasn’t half as much fun as before. You light up a room, Alyssa. Please?”�
Ik voel me heel verlegen onder die woorden, dus wat kan ik anders? “Well, if you think I’m all that… I wouldn’t want to disappoint you.”�
“Yes!”� roept hij blij uit en ik schiet in de lach. We besluiten meteen de dag erna af te spreken.

Zo hebben we een paar afspraakjes, maar hij kust me niet meer. Ergens vind ik dat wel jammer. Misschien was het toch niet zo geweldig als ik het vond? Na enkele dates heeft hij me weer uitgenodigd voor een etentje bij zijn thuis. Als hij de deur opendoet en ik de living binnenwandel, staan er overal kaarsjes en staat er een klein tafeltje, gedekt voor twee mensen in het midden. Ik sta er heel verrast naar te kijken.
“You see”�, legt hij uit. “It has been three months since we sat here and there was a storm. So I thought maybe this was nice.”�
“You remembered that?”� vraag ik heel verbaasd.
“Of course I did”�, antwoordt hij.
Hij zet mijn stoel achteruit en ik ga zitten. Jared serveert wat van zijn heerlijke zelfgemaakte pasta en het wordt weer heel gezellig. De sfeer is zelfs romantisch te noemen. Als we terug in de zetel gaan zitten, wordt hij ineens heel serieus.
“Alyssa, I have to tell you something…”�
De zenuwen gieren al door mijn keel, maar ik blijf rustig. “You can tell me anything. What is it?”�
Jared schraapt zijn keel. “These past few weeks have been great. I’ve learned a few things about myself that I didn’t know. I also didn’t know it was possible to like you even more.”� Hij ademt diep in en gaat verder. “Alyssa, I have fallen madly in love with you and I can only hope you feel the same way because if you don’t, I honestly wouldn’t know what to do…”�
Ondanks het feit dat ik hem al die tijd met open mond aanstaar, lukt het me toch om meteen iets te zeggen. Jared wil er namelijk nog iets aan toevoegen, maar ik leg mijn vinger op zijn lippen en leg hem zo het zwijgen op.
“Shht”�, zeg ik. “Don’t say anything. If you want me to believe you… just kiss me… please?”�
Hij is heel verrast, maar herstelt zich snel. “I wanted to do that for so long. I just didn’t want to scare you off again”�, geeft hij toe.
Jared buigt zich naar me toe en eindelijk raken onze lippen elkaar weer. Ik leg me voorzichtig achterover in de zetel en sla mijn armen rond zijn hals om hem dichter te trekken.
“What does this mean?”� vraagt hij tussen twee kussen door. Wat verlegen kijk ik naar hem op.
“It means I’m hopelessly in love with you too and to be honest… I’ve felt like this ever since the beginning.”�
“My God, we’ve wasted too much time”�, glimlacht hij en hij kust me opnieuw.
Na een half uur innig te hebben gekust, neemt hij me mee naar boven voor een nieuw begin van ons leven. Tot diep in de nacht blijven we wakker om van elkaar te genieten en te bespreken wat er vanaf nu allemaal staat te gebeuren. Vanaf dat moment zijn we dan ook officieel een koppel en niet meer uit elkaars buurt weg te slaan.

HEDEN

Het is nog donkerder geworden als er een auto de oprit komt opgereden. Ik schrik op en kijk naar de klok. Het is al middernacht. Ik doe de gordijnen dicht terwijl Jared binnenkomt. Hij ziet meteen aan mijn gezicht dat er iets is, want mijn blik is serieus en er zijn nog sporen van tranen zichtbaar op mijn wangen.
“Alyssa? What’s wrong?”� vraagt hij bezorgd en hij is in twee seconden bij me. Ik kijk hem met een vertwijfelde blik aan en sla een diepe zucht.
“Sit down, Jared. There is something I have to tell you…”�

Reacties: