FanFic.nl

The funeral of Severus Snape

Hoofdstuk 1: Onbekende gezichten.

The funeral of Severus Snape

“Schiet op Harry!”�Riep Hermelien ongeduldig. “De begrafenis begint al over een half uurtje!”�
“Rustig maar Hermelien, we redde het wel, het is hier gewoon op Zweinstein.”�Zei Ron gerustelent. Hij klopte Hermelien even op haar schouder.
Rustig kwam Harry de trap af lopen. “Best vreemd, ik en Sneep hadden een gloeiende hekel aan elkaar, en toch vind ik het best erg dat hij dood is.”�Bekende Harry.
“Ik ook Harry, al had ik nooit verwacht dat hij echt aan onze kant stond na de dood van Perkamentus.”� Biechten ze op. “Al had je wel kunnen verwachten dat Perkamentus inderdaad gelijk had met hem te vertrouwen en het hellemaal niet fout had!”�Voegde ze er snel aan toe.
“Opzich, al was het een moeilijk te door zien plan, voor normale mensen hoor, maar laten we opschieten!”�Zei Ron toen maar snel om niet langer over het onderwerp door te moeten gaan.
Rustig liep het trio de leerlingenkamer van Griffoendor uit. Naar het meer toe waar 2 jaar eerder de begrafenis van Albus Perkamentus plaats had gevonden. Even wierp Harry een blik op de tombe van Perkamentus, een trieste blik verscheen in de amandel vormige groene ogen.
Harry, Ron en Hermelien liepen iets veder. Ze kwamen bij een plaats waar veel zwarte, zilveren en groenen stoelen waren neer gezet. Ergens had Harry wel verwacht dat het in Zwadderich stijle zou zijn, aangezien Severus Sneep het hoofd van Zwadderich was.
Zijn ogen gleden naar voren, waar een grote zwarte tafel stond, een soort podiumpje en een standaard voor een boek.
De minister van toverkunst was niet aanwezig zo als hij wel gedaan had toen Perkamentus werd begraven.
Wel zaten er een stuk of 3 journalisten van de ochtendprofeet.
Bijna alle stoelen waren vol met leerlingen, heel Zwadderich was er, maar ook bijna heel Griffoendor, Ravenklauw en Huffelpuf.
Sneep was een stuk populairder geworden na dat uitgekomen was dat hij alles in opdracht van Perkamentus had gedaan.
Minerva Anderling stond vlak bij de standaard waar een boek op zou komen te staan. Ook stond Hagrid er en nog een paar andere leraren.
Rustig keek Harry veder, er stonden 3 onbekende vrouwen met professor Anderling te praten. Er stond een meisje bij van Ginny’s leeftijd.
Het meisje stond met haar gezicht in de schouder van 1 van de vrouwen gedrukt. Haar schouders schokte waaruit Harry opmaakte dat ze huilde. De 2e vrouw aaiden het meisje over haar rug en zag er zwaar aangeslagen uit. Ook zag de 1e vrouw er zwaar aangeslagen uit die met Anderling in gesprek was. Opeens barste ook zij in huilen uit en sloeg de 2e vrouw haar armen rond de 1e vrouw. Nu begon ook zij te huilen en klopte Anderling ze wat onhandig op de rug. Harry vroeg zich af wie de vrouwe waren.
Het meisje draaiden zich om en keek naar de menigte. Harry schrok, het meisje leek heel erg op Sneep, maar toch ook weer niet. Aan de ene kant leek ze sprekend op Severus Sneep, maar aan de andere kant sprekend op de vrouw die haar vast hield.
Ze had ravenzwart haar, precies de ogen van Sneep, een smalle neus, ze was bleek, tenger en mager.
“Hermelien! Kijk, kijk dat meisje, wie is dat?”�Vroeg Harry aan haar.
“Wow, die lijkt op Sneep! Ik heb geen idee, maar ik weet bijna zeker dat het wel familie van hem moet zijn.”�Zei ze zachtjes.

“Zou u alle willen gaan zitten?”�Vroeg de stem van professor Anderling opeens. Haar stem was met magie versterkt. Het werd meteen muistil en iedereen deed wat hem of haar gezegd werd.
Er verscheen een man in een zwart gewaad met een heel erg dik boek, het moest de priester wel zijn.
“Zo als jullie allen weten, zijn wij bij een gekomen, om een moedig, zeer moedig man, misschien wel het moedigste schoolhoofd dat Zweinstein ooit heeft gehad, een eervol afscheid te brengen.”�Zei Anderling zachtjes. “Als 1e wil ik de familie van Severus Sneep, veel sterkte wensen en medeleven.”�Zei ze zachtjes. Er klonk muziek op. “Laten we nu allen gaan staan, zodat de kist naar voren kan komen.”�zei ze rustig.
Iedereen stond tegelijk op. In het midden pat tussen de stoelen verschenen 6, 7e jaars Zwadderaars. Die een zwarte kist met zilveren slangen koppen in hun midden droegen.
De kist was hellemaal zwart, met op de hoeken zilveren slangen koppen, ook waren de handvaten zilver. De kist was open. Het lichaam was tot aan de middel overdekt met een vlag van Zwadderich. Om de hals van Sneep was een verband gewikkeld in het zwart. Door het zwarte gewaad wat Severus droeg leek het net of het verband gewoon een sjaal was. Het meisje begon nog luider te snikken net als de 2 vrouwen. In een rustig tempo werd de kist naar voren gedragen. De ogen van Severus waren gesloten. De kist werd voor op de tafel gezet, maar wel schuin, zodat het publiek het lichaam kon zien. Er lag een boeket van zwarte en rode rozen op de benen van Severus.
Het meisje maakte zich los van de vrouw en rende naar voren naar de kist toe. Snikkend zakte ze er voor neer. “Waarom ben je dood?!”�Riep ze overstuur tegen de kist. “Waarom heb je ons in de steek gelaten?!”� Haar stem klonk schor van het huilen. “Je had beloofd er altijd voor ons te zijn!”�
Haastig stonden de 2 vrouwen op en liepen ze naar het meisje dat hellemaal overstuur was.
Ze hielpen het meisje op staan. Ze ging nu niet meer op een stoel zitten maar bij de 1e vrouw op schoot. Ze snikte door tegen haar aan.
Minerva keek even bezorgt naar het meisje en begon toen weer te spreken. “Severus Sneep, heeft in zijn testament vast laten leggen dat hij op zijn begrafenis wou, dat als 1e zijn testament werd voor gelezen.”� Anderling pauzeerde even en haar blik ging naar de 3 vrouwen. Vervolgens gaf de priester haar een papiertje en begon Minerva voor te lezen. “Ik, Severus Tobias Sneep, geboren op 9 januari 1960. Zoon van Ellen Prins en Tobias Sneep. Broer van Melian Sneep. Getrouwd met Christina Medussa Zwarts en vader van Luthien Christina Ellen Melian Siriussina Sneep.”�
Even pauzeerde Minerva omdat er geroezemoes opsteeg. Iedereen was verbaast over het feit dat Sneep getrouwd was en een dochter had. Nu was het duidelijk wie dat meisje was.
“Stilte alstublieft!”�Riep Minerva weer. Toen het weer stil was hervatten ze het testament.
“Ik ben momenteel het schoolhoofd van Zweinstein, al ben ik dood, bij leven heb ik geen opvolger aangewezen, maar wel één bedacht. In dit testament word duidelijk wie dat is. Omdat ik geen idee heb hoe lang ik nog te leven heb nu ik met vuur speel, weet ik niet of die gene al oud genoeg is. Ik ga er vanuit indien die gene nog te jong is, dat mijn vrouw, mijn zuster en Minerva Anderling die gene zullen bijstaan. Mijn opvolger is namelijk: mijn dochter Luthien Christina Ellen Melian Siriussina Sneep.”�
Weer steeg er geroezemoes op, en Luthien -het meisje- sloeg een verbaast kreetje dat duidelijk hoorbaar was. Even kuchten Minerva en ging ze weer veder.

“Ook laat ik haar en mijn vrouw al mijn geld na, het geld voor mijn dochter staat op een aparte rekening, waarvan zij de sleutel zal ontvangen zodra ze meerder jarig is, en mijn vrouw zal vandaag de sleutel ontvangen van de gene die mijn testament voorleest.”�
De 1e vrouw keek naar de grond, het was duidelijk nu dat zij Christina was.
[i]“Aan mijn zusje laat ik ook nog wat na, maar dat is persoonlijk, dat zal je vandaag ook ontvangen van de zelfde persoon als waarvan Christina de sleutel van mijn kluis ontvangt. Het zit in een eiken houten doos.
Veder, om mijn testament niet nog langer te maken, wil ik mijn dagboek na laten aan mijn dochter, ik hou van je, meer dan van wat dan ook in deze wereld. Luth, je bent alles voor me, hou je alsjeblieft goed, maak me trots, en lijd Zweinstein goed, ik weet dat je het kan. Succes, ik zal altijd bij je zijn, al zie je me niet. Dat geld ook voor jullie -Chris en Mel- ik hou ook van jullie, en ik wil jullie bedanken voor wat jullie mijn leven hebben gemaakt. Dit is geen vaarwel, onthoud dat goed, zodra de tij is gekomen, zullen wij elkaar weder zien. Rouw niet te lang om mij, huil niet te veel, en word gelukkig.”� Minerva stopte met lezen. Dit was het einde van het testament.
-----------------------
Word vervolgt
Laat me aub weten wat je vind en of ik veder moet gaan, zo ja word in het volgende hoofdstuk de begrafenis vervolgt.

Reacties: