Hoofdcategorieën
Home » Overige » Brownsville Academy; Another Love Story » Chapter 1
Brownsville Academy; Another Love Story
Chapter 1
1.
‘Heb je het al gezien?’ Zei Sam, de roddelkoningin oftewel mijn beste vriendin.
‘Nee… Wat dan?’ Vroeg ik, en ik deed mijn best om geboeid te klinken.
‘Chelsea Brooks heeft een borstvergroting gehad!’
‘Nee! Echt?’ Zei ik, en ik zag dat Sam mijn gezichtsuitdrukking aandachtig bestudeerde. Haar gezicht vertelden mij dat ze er tevreden mee was.
Of ze heeft haar BH volgestopt met toiletpapier…’ Zei Sam, en ze barstte in lachen uit. Haar lach was zo aanstekelijk dat ik meedeed, en we liepen als lachende malloten biologie binnen.
‘Allemaal zitten!’ Riep Meneer Bennet, en hij maande de klas tot stilte.
‘Zoals jullie misschien gemerkt hebben, gaan we de aankomende lessen het hoofdstuk voortplanting behandelen.’ Hij wijst naar het bord waar heel groot VOORTPLANTING op staat.
Opeens waren alle jongens één en al aandacht, terwijl alle meiden wat onderuit gingen zitten. Ik zuchtte. Dit beloofde een leuke les te worden, dacht ik sarcastisch.
‘Ik waardeer het dat jullie je eigen plekjes hebben uitgekozen, maar ík verzorg de plaatsindeling… Op alfabetische volgorde.’
De klas begon te protesteren. ‘Maar meneer, we zijn al halverwege het jaar, dit kunt u ons niet maken!’ Riep iemand achterin de klas.
‘Ik kan maken wat ik wil. Als jullie voor dit vak geen voldoende halen, zitten jullie hier volgend jaar weer. En dan kan ik opnieuw een heel jaar lang maken wat ik wil.’ Zei hij, met een triomfantelijke glimlach op zijn gezicht. Zowat iedereen keek hem vuil aan, maar zo te zien deed het hem niets.
Oké! Samantha Andrews naast Cathy Adams.’ ‘Het is Sí¡m, geen Samantha!’ Riep Sam geïrriteerd. Ze pakte haar spullen en ging naast de verlegen Cathy zitten.
‘Ja ja, dat zal wel.’ Zei Bennet, en hij ging verder met de namen. Alle leerlingen gingen schoorvoetend op hun toegewezen plaatsen zitten. Even later hoorde ik mijn eigen naam. ‘Jij,’ zei Bennet, en hij wees naar een jongen die een beetje onderuit zat. ‘Naast Natalie.’ Hij wees naar mij. De jongen keek op, en zijn zwarte ogen ontmoetten de mijne. Hij had een ondeugende glimlach op zijn gezicht. Fantastisch. Net als je denkt dat het niet erger kan.
‘Hoi Natalie,’ Hij sprak mijn naam uit alsof het de clou van een grap was.
‘Hoi,’ zei ik. Het klonk niet erg vriendelijk, maar ook niet gemeen. ‘Er hebben dit jaar veel leerlingen gekozen voor het vak biologie, en niet iedereen kent elkaar. Jullie krijgen van mij tien minuten om elkaar beter te leren kennen.. En dan heb ik het over wat hij interessant vind, wat zijn hobby’s zijn, etc.’ Hij keek de klas aan vanonder zijn brilletje.
‘Je naam?’ vroeg ik. Ik scheurde een blaadje uit mijn schrift en had een pen in mijn hand.
‘Je mag me Avan noemen. Ik meen het. Dat mag je echt.’ Zijn donkere ogen keken mij speels aan, en hij knipoogde. Toen hij glimlachte verscheen er een kuiltje in zijn wang. Hij hield me voor de gek, het kon niet anders. Ik schreef ‘Avan’ op mijn blad.
‘Wat doe je in je vrije tijd?’ Vroeg ik.
‘Ik doe aan vechtsport. Voornamelijk worstelen.’ Zei hij, ik vroeg me af of hij serieus was, want hij keek me geamuseerd aan.
‘Echt?’ Vroeg ik ‘Dat lijkt me echt niets, een beetje met elkaar over de grond rollen.’
‘Ik zou graag met jou over de grond willen rollen.’ Zei hij, en hij had een ondeugende glimlach op zijn gezicht. Ik geloofde mijn oren niet. Mijn mond dreigde open te vallen, maar dat voorkwam ik niet op tijd. Ik deed alsof het me niets deed. Hij moest niet denken dat hij me van mijn stuk kon brengen. De sukkel.
Ik schraapte mijn keel, en ging verder. ‘Lievelingskleur?’
Hij keek naar mijn ogen. ‘Blauw,’ zei hij. Ik knarste met mijn tanden.
‘Grootste wens?’ Vroeg ik. Ik wist dat deze vraag hem in verlegenheid zou brengen, dus ik kon niet wachten op zijn antwoord. Ik ging glimlachend achterover zitten.
Hij glimlachte ontspannen naar me. ‘Jou kussen,’ zei hij.
Opnieuw viel mijn mond bijna open. Hij is echt ongelooflijk. Wat dacht hij niet? Dat hij me bang kon maken met zijn stomme grapjes? ‘Erg grappig,’ zei ik sarcastisch.
‘De tijd is om! Diegene die naast je zit is dit jaar je partner voor Biologie. Jullie moeten samen een verslag schrijven over alles wat jullie gaan leren bij de lessen over voortplanting. Luister goed naar alles wat ik zeg in de les, en ik raad jullie aan om aantekeningen te maken. Morgen beginnen we met de eerste paragraaf. Het huiswerk is; lees paragraaf één door, misschien geef ik een onverwacht S.O.’ Zei hij geheimzinnig.
De bel ging, gelukkig. Terwijl de klas langzaam leegliep, ging ik naar Meneer Bennet toe.
‘Eh… Meneer? Ik ben niet erg tevreden met mijn partner.’ Zei ik tegen hem. Hij keek op van zijn nakijkwerk.
‘Jij werkt samen met Avan, toch?’ Vroeg hij. Ik knikte. Hij heette blijkbaar écht Avan.
‘Nee, er wordt niet geruild,’ zei hij vastberaden.
‘Maar meneer, u begrijpt het niet. Hij neem niets serieus…’
‘Nee, ik doe niet aan ruilen. Bovendien zijn de cijfers van Avan niet fantastisch en kun jij hem bijles geven.’ Zei Bennet, en hij leek heel zeker over wat hij zei.
‘Meneer, Sams cijfers zullen heel erg achteruitgaan als ik niet meer naast haar zit.’
‘Ja, dat is logisch als ze niet meer alles van je kan overnemen.’ Zei hij droog.
Ik zuchtte en gaf het op. Ik zat voorlopig nog even vast aan Avan.
Voorlopig.
***
Het was lunchpauze. Ik, Sam, Adam en Connor zaten aan onze gebruikelijke tafel achterin de kantine.
‘Jij hebt echt geluk, wist je dat?’ Zei Sam. ‘Je zit gewoon naast HET stuk van de school!’ Ze keek me jaloers aan. Ik stikte bijna in mijn brood.
‘Geluk?!’ Ik keek haar met grote ogen aan. ‘Hij heeft het bloed onder mijn nagels vandaan gehaald vandaag! Hij zei letterlijk dat hij graag met me over de grond wilde rollen!’
Adam en Connor stikten in hun cola, het leek verdacht veel op een lachbui, maar ik wist het niet zeker.
‘Oelala!’ Zei Sam. ‘Dat betekent dat hij je leuk vind, jongens doen altijd uitsloverig en irritant tegen meiden die ze leuk vinden.’
‘Is dat waar, Adam?’ Vroeg ik. Ik keek naar mijn broodje en ik zag dat hij onder het speeksel en cola zat. Ik trok een vies gezicht, en schoof het van me af.
‘Ja, nogal. Maar dat zijn de sukkels.’ Zei hij.
‘Dat hij een sukkel is, dat weet ik inmiddels al.’ Zei ik droog. ‘Wat moet ik doen? Meneer Bennet wil niet dat ik ruil met iemand, en nu zit ik opgescheept met ene Avan.’
‘Geniet gewoon van het uitzicht.’ Zei Sam, ze keek met een dromerige blik achter me. Ik hoefde me niet eens om te draaien, om te weten naar wie ze keek.
‘Is hij niet knap? Eerlijk zeggen!’ Sams lichte ogen boorden zich in de mijne.
‘Nee.’ Zei ik, maar ik wist niet of ik het meende.
‘Als je hem niet knap vind dan zijn er twee dingen die mis kunnen zijn. Eén: je bent lesbisch, of twee: je hebt een soort van jongenshaat gekregen door al je exen. Persoonlijk denk ik dat het de tweede is.’
‘Misschien.’ Zei ik. ‘Maar ik vind hem niet knap.’
‘Dat vind je wel, kijk naar hem!’ Zei ze, en ze draaide me om. Avan stond verderop te lachen met wat vrienden. Door zijn lach verscheen er een kuiltje in zijn rechterwang.
‘Nog steeds niet onder de indruk, sorry.’ Loog ik. Eerlijk gezegd was hij heel knap maar dat ga ik écht niet toegeven.
Adam en Connor hadden geen aandacht meer toen Sam begon te zwijmelen. Connor ging een boek lezen en Adam zat te internetten op zijn BlackBerry.
‘Dat meen je niet, je weet dat hij knap is. Ik kan dat aan je zien.’ Ze kon gelijk hebben want mijn ogen verraden altijd alles. ‘Geef nou maar toe!’ zei ze.
‘Sorry, ik ben niet objectief.’
‘Geef hem nou een kans, misschien is hij niet zo erg als het lijkt.’ Ze nam een slok van haar cola.
‘Ja.’ Zei ik sarcastisch. ‘Misschien is hij erger, laten we erachter komen!’ Zei ik met gemaakte enthousiasme.
Sam keek me een beetje beledigd aan. Snel op haar teentjes getrapt zoals altijd. Voordat ze wat kon zeggen, ging de bel. De rest van de dag ging in een flits voorbij. Morgen had ik weer biologie. Weer naast Avan. Ik zuchtte.
Reacties:
Oeh. Dit verhaal heb ik als aanrader gekregen van loor.
Maar dit is echt super!!
Xxx
God ik lees dit nu pas !
Ik snap niet hoe jij mijn verhalen leuk kan vinden, de jouwe zijn ZO amazing !
Neen echt ik méén dit, dit is gewoon klaar om in boekvorm te hebben.
Ik lees morgen verder, nu ga ik slapen tot mijn grote tegenzin want ik wilde verderlezen
xx
Mijn Biologie leraar had het een keer over hoe bomen zich voortplanten. "Kijk maar in de ochtend in keer naar buiten en je zult zien dat de mannetjes bomen snel naar hun eigen plaats terug hollen." Ik vind het best een leuk verhaal wat je daar schrijft.
Keep goin'!
hahaha dit is gewoon geniaal.
Die Avan is me er een, ga zeker verder lezen
xx