FanFic.nl

Sorry! I'm your daughter! (Hogwarts)

24

Zonnestralen in mijn gezicht maken me zachtjes wakker.
Plots schieten de gedachten van Draco in mijn hoofd en met een ruk schiet ik me recht.
Paniekerig kijk ik rond me en zie een breed geschouderde jongen aan een bureau.
"Eindelijk, je bent wakker." Zegt hij lachend en hij komt naar me toegestapt.
"Ik ben Viktor Krum." Zegt hij lachend.
"Chiara Zabini." Zeg ik stil.
"Waar ben ik?" Vraag ik verbaast.
"Je bent op ons schip."
Ik kijk hem verbaast aan.
"Gisteren. Draco." Zegt hij stil.
Meteen voel ik me vuil en voel de tranen in mijn ogen prikken.
"Als je wil kan je hier douchen." Zegt hij lief.
Ik knik en omhels hem teder. "Bedankt."
"Graag gedaan."
Ik sta op en loop de kalmpfelsbadkamer binnen.
Voor alle zekerheid vergrendel ik de deur met een spreuk om een gíªnant moment te voorkomen.
Ik stap onder de douche en spoel alle vuiligheid van me af.
Ik neem een fles mannenshampoo en schuim er mijn lange haren mee in.
Na een halfuurtje er doelloos onder te hebben gestaan stap ik er eindelijk van onder.
Ik had geen zin om mijn vuile kleren aan te treken en sla een handdoek om mijn lichaam.
Glimlachend open ik de deur en loop door de gang opweg naar Viktor's kamer.
"En wie ben jij?" Vraagt een sluwe stem achter me.
Geërgerd draai ik me om en kijk in het sluwe gezicht van Igor Karkarof.
"Chiara." Zeg ik bot.
"Chiara wie?"
"Chiara Zabini." Zeg ik droog.
"Ahn, Chiara Riddle dus."
Ik kijk hem met grote ogen aan. "Nooit van mijn leven, vuile dooddoener." Sis ik gemeen en ik draai me om en loop terug naar Viktor's kamer.
"Ben je nu soms meneer Krum zijn speeltje?" Sist hij gemeen.
Ik draai met mijn ogen en loop Viktor's kamer in, die geschrokken was van mijn vertoning.
"Heb je soms kleren die ik eventjes van je mag lenen?" Vraag ik glimlachend.
"Euhm... Het zal wel een beetje groot voor je zijn."
"Geeft niet."
Verwart haalt hij een jeans en een T-shirt uit de kast.
"Even je ogen dicht." Zeg ik glimlachend.
Hij gehoorzaamt en snel trek ik zijn kleren aan.
Zijn kleren hangden wel los maar dat deedt er niet toe.
"Ik ga eventjes mijn eigen kleren aandoen zodat ik naar de les kan."
"Nu nog? Het is al 11uur."
Ik kijk hem verwondert aan.
Ik wordt uit mijn gedachten gehaalt door een luid gebons op de deur.
"Binnen." Zegt Viktor snel.
Woedend stormt Sneep de kamer binnen.
"Waar heb jij de hele nacht gezeten?! Waarom kwam u niet naar mijn lessen?!"Buldert Sneep en hij duwt me hard tegen de muur.
"Omdat ik bij Viktor ben blijven slapen." Zeg ik met een grote grijns.
Hij kijkt me vernietigt aan.
"Je weet toch dat ik van je vader je mag slaan of vermoorden als ik dat wilde." Sist hij stil in mijn oor en hij duwt zijn staf in mijn hals.
"Blijf van mijn lijf!" Sis ik luid en Viktor komt tussen ons staan met zijn stok op Sneep gericht.
"Ze zei dat je van haar moest blijven!" Sist Viktor en Sneep druipt mompelend weg.
"Bedankt." Zeg ik stil.
"Graag gedaan, ga je even mee een vluchtje maken op men bezem?" Vraagt hij met Puppyeyes.
"Euhm, klink leuk." Zeg ik met een grote glimlach.
Lachend gaan we naar buiten en ik klamp me vast aan Viktor's gewaad.
"Houd je nu goed vast want ik kan je zeggen dat we snel gaan."
"Oké." Giegel ik en meteen schieten we de lucht in.
"Niiieett zooo sneeell!" Gil ik luid en ik klamp me nog steviger vast aan hem.
"Oké oké, ik vlieg wel wat trager." Zegt hij lachend.
Ik omhelsde hem en liet mijn hoofd op zijn rug rusten en snoof zijn heerlijke zoete geur op.
Bij hem voelde ik me beschermt.
Hij nam het zelf op tegen Sneep!
Voor mij...
Oke ik zweefde misschien letterlijk maar figuurlijk ook.
Ik was verlieft aan het worden op de Viktor Krum...

Reacties: