Hoofdcategorieën
Home » Overige » Brownsville Academy; Another Love Story » Chapter 2
Brownsville Academy; Another Love Story
Chapter 2
Dinsdag. Het vierde uur, Biologie.
‘Oké, klas! Het huiswerk van gisteren was paragraaf één doornemen, als het goed is hebben jullie dat ook allemaal gedaan, en zouden jullie het ook niet erg vinden als ik er nu een s.o’tje over zou geven.’ Zei Meneer Bennet en hij pakte een stapel toetsbladen. Een paar leerlingen zuchtten teleurgesteld. Meneer Bennet hoorde het. ‘Natuurlijk,’ zuchtte hij ‘Er zijn altijd wel leerlingen die zo slim zijn om niet te leren.’
Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar Avan, die naast me zat. Hij leek niet bepaald gestrest of zo, sterker nog; hij zat ontspannen in zijn stoel.
‘Jullie krijgen van mij een half uur de tijd. Ik neem aan dat jullie de regels kennen; spieken is een één, en dan heb je ook nog eens een gezellige date met mij in het nablijflokaal.’ De klas gniffelde, en meneer Bennet keek tevreden rond.
De toets viel eigenlijk best wel mee, terwijl ik de tekst maar één keer had gelezen. Het enige wat moeilijk was, waren al die Latijnse namen. Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar Avan, hij zat lichtjes over zijn blaadje heen gebogen, en was over de helft. Elke pennenstreek was gladjes, maar tegelijkertijd ook lui. Ik haalde verbaasd mijn wenkbrauwen op. Avan? Die leert? Dat kan gewoon niet.
Na een half uur riep meneer Bennet; ‘Pennen neer! Geef je toets door naar voren, iedereen die ik nog zie schrijven heeft een één!’ Zei hij waarschuwend, en hij keek de klas streng aan vanonder zijn gouden brilletje. ‘Ook jij, David!’
Toen hij alle toetsen had, ging hij verder met de les. ‘Zoals jullie zien hebben we nog maar een half uurtje. Daar wil ik goed gebruik van maken. Ik wil het met jullie hebben over drie deelonderwerpen: aantrekkingskracht, lichaamsstaal en jullie droompartner.’ Zei Bennet, en hij liep de klas rond.
‘Wat heeft aantrekkingskracht te maken met voortplanting?’ Hij keek de klas rond. ‘Avan? Weet jij het antwoord?’ Vroeg hij.
Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Avan kort nadacht, met zijn hand wreef hij over zijn kaak. ‘Je moet je eerst tot iemand aangetrokken voelen, voor je het met iemand wil doen.’ O mijn god, ik haat dit onderwerp.
‘Heel goed! Heeft iemand daar iets op aan te vullen?’ Vroeg meneer Bennet. Cathy stak haar hand op, en meneer Bennet gaf haar de beurt. ‘Dieren hebben ook hun manier van aandacht trekken; kikkers maken geluiden om vrouwtjes te lokken en vuurvliegjes lokken vrouwtjes door knipperend licht te geven, en mensen hebben ook hun manier van aandacht trekken.’
‘Heel goed! Dat heb je heel goed uitgelegd, wat doe je als je je aangetrokken voelt tot iemand?’ vroeg Bennet en hij keek de klas rond. ‘Avan?’
‘Ik ga naar haar toe, maak een praatje met haar.’ Zei hij vol zelfvertrouwen.
‘Maar hoe weet je of dat meisje zich ook tot jou aangetrokken voelt?’ vroeg hij.
‘Ik bestudeer haar.’ Zei Avan. ‘Als ze naar me kijkt, en bloost als ze ziet dat ik ook kijk, dan heeft ze er zin in. Als ze op haar lip bijt, en met haar haren gaat spelen, zoals Natalie nu doet, dan weet je dat ze er zin in heeft.’ Zei hij, en hij keek me met een ondeugende glimlach aan. De klas barstte in lachen uit, en een paar jongens begonnen te joelen. Ik bloosde, en keek Avan boos aan. Hij glimlachte zijn tanden bloot, en ik schrok zó van zijn bizar aantrekkelijke glimlach, dat ik naar adem snakte. Hij merkte het, want zijn donkere ogen fonkelden van plezier. Ik haat het dat hij zo knap is. Ik haat het wat voor een effect hij op me heeft. Ik haat het dat deze knappe sukkel mijn biologiepartner is. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Avan stiekem zachtjes lachte, alsof hij mijn gedachten kon horen…?
‘Heel goed!’ Gniffelde meneer Bennet, en hij glom van trots. ‘Daar wou ik het net over hebben, het gaat inderdaad allemaal om lichaamsstaal.’
‘Nu het laatste deelonderwerp; jouw droompartner.’ Hij keek de klas weer rond. ‘Avan.’ Blijkbaar had hij een nieuwe favoriet in de klas, dacht ik knarsetandend. ‘Geef me vier eigenschappen van jouw droompartner.’
‘Slim. Knap. Verlegen en sarcastisch.’ Zei Avan, en hij stootte met zijn knie tegen het mijne. Ik bloosde opnieuw. De klas lag opnieuw in een deuk, en ik zag in de verte dat Sam Avan aankeek met haar bekende zwijmelblik.
‘Natalie.’ Zei meneer Bennet, ik schrok. ‘Noem jij ook vier eigenschappen van jouw droompartner.’ Hij maakte een grap, probeerde hij ons indirect te koppelen of zo? ‘Wilt u dat ik…’ ‘Vier eigenschappen van mijn droompartner noem. Ja, dat zou helpen.’ Zei hij lichtelijk geïrriteerd.
Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Avan zich naar me toe draaide, met een geamuseerde blik op zijn gezicht. Ik kon zien dat hij moeite had om zijn lach in te houden. No way, dacht ik. Ik ga me echt niet laten vernederen door die sukkel naast me. Ik schraapte mijn keel en zei; ‘Zorgzaam. Knap. Slim en grappig. Het tegenovergestelde van deze halve gare naast me, dus.’ De bel ging, en Bennet rolde met zijn ogen.
´Je weet dat je me leuk vind.´ fluisterde Avan toen hij langs me liep. Ik keek hem droog aan.
‘Ik wil jullie bedanken voor deze leerzame les,’ zei Bennet, maar niemand luisterde. ‘Volgende les wil ik zien dat jullie al begonnen zijn met jullie verslag!’ Riep Bennet naar de leerlingen bij de deur.
***
Avan had mijn hele dag verpest. Nooit had ik hem zó erg gehaat als nu. Sam maakte het er ook niet beter op. ‘Avan was zoo cute vandaag!’ gilde ze zowat. Ik dacht aan haar zwijmelblik tijdens bio, en rolde met mijn ogen.
‘Je had moeten zien hoe Chelsea naar je keek,’ zei ze lachend. ‘Ze keek alsof ze je wou vermoorden.’ Grinnikte Sam.
‘Doet ze dat niet altijd, dan?’ Vroeg ik.
‘Jawel, maar… Het komt erop neer dat ze heel jaloers was.’
‘Waarop?’ wilde ik vragen, maar ik hield me in, ik had geen zin in dezelfde geef-toe-dat-hij-knap-is-discussie.
Het was lunchpauze, en Connor zat weer eens in zijn boek te lezen. ‘Wat lees je?’ vroeg ik hem. Connor was de slimste van de groep, een heel klein beetje nerdy, eigenlijk. Hij hield de het boek omhoog, zodat ik de titel kon zien. DE MYSTERIES VAN DE DIERENWERELD stond erop. Ik hield met moeite mijn lach in. Connor merkte er gelukkig niets van.
‘We gaan binnenkort op excursie, hè? Met biologie. We gaan naar een…’ ‘Condoomfabriek?’ Maakte ik haar zin af.
Ze barstte in lachen uit. ‘Nee, gekkie! We gaan naar een dierentuin, we gaan uitzoeken hoe het zit met voortplanting bij dieren.’ Zei ze.
‘Wisten jullie dat een vlinder wel twaalfduizend ogen heeft?’ Zei Connor opeens, en iedereen negeerde hem.
‘Ahh, de dierentuin. Avan zou het vast leuk vinden om zijn soortgenoten te ontmoeten.’ Zei ik bitter. Iedereen lachte, behalve Connor, die helemaal in een andere wereld leek te zijn. ‘Wisten jullie dat dolfijnen met één oog open slapen?’ Zei Connor, en hij ging weer geboeid verder met lezen. Iedereen keek hem droog aan.
‘Zie je, je begint gelijk weer over Avan. Je vind hem wel leuk.’ Zei Sam, ze deed net of Connor niets zei. Ik keek haar boos aan. ‘Ik ga deze discussie niet weer met je hebben.’ Zeiden mijn ogen.
‘Hou op!’ Zei Adam. ‘Gaan jullie het nou elke dag over Avan hebben? Zelfs Connors weetjes zijn interessanter.’ Adam, Sam, en ik barstten in lachen uit. Connor keek beledigd op, maar hij kreeg de kans niet om wat te zeggen, want de bel was hem voor.
Na de lunchpauze had ik alleen nog Aardrijkskunde, en de tijd kroop voorbij. Ik keek naar buiten, en was de hele les ergens in dromenland. Ik kon er niets aan doen, maar elke keer als ik mijn ogen dichtdeed, zag ik Avan voor me. Met zijn zwarte ogen, en ondeugende glimlach. Iets aan die jongen was onweerstaanbaar, maar wat? Dat wist ik niet. Ik voelde me op een bizarre manier tot hem aangetrokken. De bel schudde me wakker uit mijn dagdroom. De bel die vrijheid betekende, want het einde van de schooldag was aangebroken. Samen met Sam liep ik naar de parkeerplaats.
Toen ik de deur van de school opendeed, zag ik vanuit mijn ooghoeken dat er iemand tegen de muur van de school geleund zat, ongeveer vijf meter van de deur verwijdert.
‘Morgen, na schooltijd, bij jou thuis.’ Zei de jongen. Ik keek achterom, recht in de zwarte ogen van Avan.
‘Wat?’ Vroeg ik verward, vroeg hij me soms uit? Een date in mijn eigen huis?!
‘Het verslag voor biologie, we moeten er aan werken, weet je nog?’ zei hij onschuldig, maar zijn ogen fonkelden spottend.
‘Volgens mij nodigde je jezelf net uit…’ Sam onderbrak me. ‘Ja, dat vind ze prima. Morgen rijd jij samen met haar naar huis.’ Zei ze glimlachend, en ik keek haar boos aan. ‘Zie je morgen.’ Zei Avan tegen mij, en hij glimlachte op een onweerstaanbare manier naar me. Ik voelde - tot mijn ergernis- gefladder in mijn buik.
Reacties:
Wahaaa! Zalig hoofdstuk, echt.
Vooral grappig, de tranen stonden al in mijn ogen (':
‘We gaan binnenkort op excursie, hè? Met biologie. We gaan naar een…’ ‘Condoomfabriek?’ Maakte ik haar zin af.
[...]
‘Wisten jullie dat een vlinder wel twaalfduizend ogen heeft?’ Zei Connor opeens, en iedereen negeerde hem.
‘Ahh, de dierentuin. Avan zou het vast leuk vinden om zijn soortgenoten te ontmoeten.’ Zei ik bitter.
Echt gewéldig. Je schrijft enorm goed.
Kus.
waanzinig gewoon!!!
ben echt fan van Avan
ben echt nieuwgierig naar het vervolg!!
Meid nu even serieus :
Jij schrijft zéker weten beter dan mij lieverd !
Ik begin Avan echt zo énorm leuk en lief te vinden
Ik ga snel verder lezen, probeer zo veel mogelijk in te halen.
xx
Super leuk!!! Echt leuk verhaal, snel verder lezen
Echt super handig tijdens een rotklusje xd