FanFic.nl

Elena

big, big problems

Waar ze ook keek, nergens kon ze hen zien.
Kom op, hoe moeilijk kon het zijn een groep tovenaars met haar zo rood als vuur te vinden. Waarom hadden ze trouwens niet eens gemerkt dat ze weg was, het was toch hun taak op haar te letten?
Maar ja, op wie zal Lupos straks zijn woede weer koelen? Niet op hen in ieder geval.
Ze kon wel janken over haar moeilijke situatie, hier stond ze dan, in een winkelstraat die ze niet eens kende met een uilenkooi in de handen en iedere heks of tovenaar die haar voorbij liep kon wel eens een volgeling van die Voldemort zijn.
Er zat niets anders op dan haar boeltje bij elkaar te scharrelen, ze bedacht zich dat ze gewoon terug kon gaan naar de lekke ketel, daar zouden ze wel heen gaan.
Alleen was er een klein probleempje.
Waar was die verdomde herberg nu ook al weer?
Alle straatjes leken gewoon zo hard op elkaar, wou ze haar weg ooit terug vinden zou ze wel iemand om hulp moeten vragen, alleen bleef de angst om op te vallen er.
Een liep zeker een vol uur doelloos rond, zoekend naar een aanknopingspunt. Ze liep weer voorbij zwik en zachtels zwerkbalpaleis en ze kon die fopshop waar Fred en George zo gek op waren zien maar ze waren bij geen van beide te bespeuren.
Ze waren nu vast naar haar op zoek, ze hoopte maar dat ze hen niet continu voorbij liep.
Jill begon opgewonden te koeren in zijn kooi, dat arme beest wou natuurlijk eens uit zijn kooi, maar nu werd ze vooral gek van het geluid.
'Wil je daar wel eens mee op houden? Nog een keer en ik verwerk je in een stoofpot is dat begrepen? ' Riep ze gefrustreerd.
' Arm dier, ik hoop niet dat je ook zo tegen mensen bent. '
Ze maakte een sprongetje van schrik en keek recht in de grijze ogen van een jonge man van een jaar of 15 en bleek, bijna wit haar.
Hij had een manier van doen die haar niet aanstond, alsof hij zich beter waande dan haar. Zelf al kende hij haar nog niet eens.
' Heb ik jou wat gevraagd? ' Antwoorde ze bits.
' Nee, en dat verbaast me aangezien je duidelijk ergens naar op zoek bent. ' Antwoorde hij.
'Ik ben gewoon wat verstrooid.'
'Al meer dan een uur? Wat is trouwens je naam? '
' Dat is jouw zaak niet. '
Ze probeerde zo bot mogelijk te zijn maar de jongeman leek niet snel op te geven.
' Ah, waar zijn mijn manieren? Ik heet Draco Malfidus.'
Nu kon ze niet meer terug.
' Esther Lubbermans.' Zei ze tegen haar zin.
' Lubermans? Toevallig toch geen familie van Marcel Lubbermans? '
' Marcel? O ja, dat is mijn neef.' Antwoorde ze vlug, hopend dat die Marcel inderdaad nichten had.
' Hhmm, vreemd dat hij nog nooit eerder over jou verteld heeft. Ah ja, ik wil me niet bemoeien binnen een familie. Ben je trouwens al afgestudeert? Jij lijkt me al ouder dan 17.'
' Ik ben inderdaad 17. ' Antwoorde ze vaag.
' Ok, moet leuk zijn om buiten school te moeten toveren.IK kan niet wachten tot ik toestemming krijg. Wie weet kan Perkamentus daar eens wat aan doen.'
' Wat heeft hij er mee te maken? ' Vroeg ze oprecht verbaast.
' Halo, Perkamentus, schoolhoofd van Zweinstein. Ben je hem nu al vergeten?'
' Ow, nee tuurlijk niet. '
Waarom kon die kerel haar niet gewoon met rust laten?
' Met zijn connectie 's bij het ministerie kan hij dit zeker klaar krijgen, maar wat doet hij er mee? Hij springt weer eens in de bres voor Potter.'
' Harry Potter? Wat bedoel je?'
' Heb je het niet gehoord? Hij heeft het weer klaargespeeld buiten school te toveren, ze zeiden dat hij is aangevallen door dementors. Maar daar geloof ik niet te veel van. Die kerel denkt gewoon dat hij boven de wet staat en als hij vandaag word vrijgesproken wordt het weer officieel.'
Ze dacht plots terug aan Perkamentus' woorden.
'Even een klein misverstand gaan rechtzetten. ' Nu begreep ze plots waar hij het over had.
' En wat gebeurt er als hij wel word veroordeeld?'
' Wat denk je? Dan breken ze zijn staf en word hij voor goed verbannen uit de tovenaarswereld. Dat zou pas zijn verdiende loon zijn.'
Dat Harry niet de beste vriend van deze jongen was kon je al van ver ruiken maar ze schrok toch van de oprechte overtuiging in zijn stem.
' Waarom haat je hem zo? '
' Omdat hij er altijd in slaagt de aandacht te trekken, en al zegt hij zelf van niet, ik weet gewoon dat hij er van geniet. En hoe hij zijn vrienden mee sleurt op gevaarlijke reizen. Het is gewoon ziekmakend.'
Hmm, was hij nu bezorgd over Ron en Hermelien? Interresant.
' Hij zal wel zijn redenen hebben, met Voldemort en zo.'
Het was een simpele opmerking die Draco vreemd genoeg van de wijs bracht.
'Wat? '
' Je sprak zonet zijn naam uit. Iedereen spreekt altijd over Jeweetwel of hij die niet genoemd word. '
Wat was dat voor onzin, het was een simpele naam maar dit zei ze niet luidop.
' Luister Draco, het was erg fijn, maar nu moet ik gaan.'
'Nu al? We hebben elkaar net ontmoet.'
' Ik moet echt gaan, anders kom ik te laat.'
' Heb je een afspraak dan? '
' Ik, ja ik moet nog naar Goudgrijp. '
' Zeg dat dan, ik loop wel even mee.'
Verdomme, die kerel wist echt niet wat nee betekende, maar aan de andere kant als ze bij Goudgrijp zou raken was het een stuk simpeler om bij de Lekke ketel te raken.
Er zat dus niets anders op, wie weet kon ze hem daar ergens afschudden.
Op de hele weg bleef Draco over alles en nog wat praten, van de helft begreep ze niets en de andere helft stond haar niet altijd aan.
Zo had hij een uitesproken meening over dreuzels en leek hij tovenaars superieur aan hen te vinden.
Aan de andere kant was hij bijzonder positief over de Wemels, volgens hem een van de laatste volbloedfamilie 's die al enkele getalenteerde tovenaars had voortgebracht.
' Maar dit moet je niet luidop zeggen. Ik heb nog steeds een naam hoog te houden.' Vertrouwde hij haar toe.
Niet veel later zag ze de mareren muren van goudgrijp opdoemen. Nu moest ze wel snel iets verzinnen om van hem af te raken.
En dan, net op dat moment werd haar aandacht getrokken door twee vuurroode hoofden.
Fred en George.
Van opluchting kon ze het bijna uitschreeuwen maar ze wist zich te begeersen.
Toen de tweeling haar zag kon hun vreugde van hun gezicht lezen , tot ze Draco zagen werden ze achterdochtig.
Voorzichtig gebaarde ze hen haar te helpen.

George P.OV.:

Nog nooit eerder had hij zich zo opgelucht gevoeld, er had groote paniek geheerst toen Elena plots verdwenen bleek te zijn.
Hij had zich wel voor de kop kunnen slaan dat hij een grapje dat Fred aan het vertellen interesanter vond dan haar.
Ze leek niets te mankeren maar hij keek toch raar op toen ze in gezelschap bleek te zijn van niemand minder dan Draco Malfidus.
Dit kon gewoon niets goed betekenen.
' Denk je dat hij iets in de gaten heeft? ' Vroeg hij zijn broer.
' Ik denk het niet, hij doet gewoon weer waar hij goed in is, Klieren. '
'Wel, wat denk je? Leren we hem eens een lesje? ' Vroeg George Grijnzend.
'Ik dacht al dat je het nooit zou vragen. '
Voorzichtig sloop Fred naar het tweetal toe en haalde een Alarmisthoorn boven, een van zijn eigen uitvindingen en een ecth pareltje als hij het zelf mocht zeggen.
Hij gooide hem recht achter Malfidus en het ding begon meteen zo een kabaal te maken dat Malfidus meteen een sprongetje van schrik maakte.
Meteen haalde Fred een handvol Dr. Vleermans Voortreffelijk Natstartend Nietschroeiend Vuurwerk uit zijn zakken en schoot dit op zijn gewaad waarbij het meteen vlam vatte.
Het bleke gezicht van die kerel werd als het mogelijk was nog bleker.
Ook Elena 's ogen werden zo groot als schoteltjes maar George was er gelukkig net op tijd om haar mee te sleuren voor ze het in haar hoofd haalde om hem te helpen.
Toen zette ook hij het op een lopen en wist te verdwijnen in de verwarring.
Hij vond George en Elena terug in een klein steegje.
'Waar heb je die kerel in godsnaam opgevist? '
' Hij bleef me maar volgen. Ik slaagde er maar niet in oim hem af te schudden. Maar was hem in de fik zetten nu echt nodig? '
' het is onevaarlijk. Gewoon wat nep vuurwerk. Weet hij wie je werkelijk bent?'
' Voor hem ben ik Esther Lubbermans, nicht van een zekere Marcel, wie dat ook mag zijn. Waarom trouwens, hij was wat irritant maar best aardig en hij leek jullie best te mogen. '
George begon gespeelt te hoesten.
' Aardig? Ons mogen? Die kerel kijkt op ons neer, in zijn ogen zijn we het slijk der aarde.'
' Werkelijk? Die indruk had ik anders niet. Hij zei leterlijk dat jullie familie al enkele getalenteerde tovenaars had voortgebracht. Maar dit mocht ik niet luidop zeggen, iets met een hoog te houden naam. '
Dit leek de tweeling amusant te vinden.
'Wel heb je ooit. Dit kan nog eens van pas komen. ' Grijnzde George.
' Voor wat? '
' Niets hoor, hem gewoon bedanken voor dat complimentje. ' Lachte Fred.
Hun manier van grijnzen stelde haar niet bepaald gerust.


Draco P.OV:

Het duurde nog even voor het vuur eindelijk gedooft was, niemand ko hem vertellen wie dat vuurwerk nu net op hem had afgevuurt maar hij had het rode haar nog wel gezien in de menigte. Die verdomde tweeling moest ook altijd alles verpesten.
En in alle verwarring was Esther ook nog eens verdwenen. Ze was waarschijnlijk Goudgrijp al binnen gegaan.
Hij wou haar achterna gaan maar werd tegen gehouden door een overbekende hand.
' En waar heb jij wel uitgegangen? Ik heb je overal gezocht. ' Klonk de stem van zijn vader in zijn oor.
' En wat heb je met je gewaad uitgespookt? '
' Ik ging gewoon wat rond, grap van enkele kwaajongens. '
Lucius zuchte.
' En net nu de grote Heer ons heeft ontboden. Wat moet ik toch met jou? '
Hij werd misselijk toen hij besefte dat hij verondersteld werd mee te gaan. Hij haate het daar.
Nog voor hij kon protesteren had zijn vader hem al vast gegrepen en waren ze naar het huis gepoeft.
' Wat denk je dat hij nodig heeft? '
' Geen idee. Het heeft in ieder geval niets met Potter te maken dus ik ben even nieuwsgierig als jij jongen. '
Binnen zag hij meteen zijn moeder en tante Bellatrix en nog twee dooddoeners.
Zijn aandacht werd echter afgeleid door een jongen die midden in de kamer zat.
Zijn handen waren op zijn rug gebonden en zag er duidelijk erg verzwakt uit.
Zijn hoofd ging slap op zijn borst en hij keek niet eens op toen de deur open ging en heer Voldemort binnen kwam, op de voet gevolgd door zijn onafscheidelijke slang en die rat van een Pippeling.
Draco kreeg altijd een gevoel van walging als hij de man zag. Een man zo laf dat hij zijn eigen vrienden veraaden had en jaren als rat die hij was geleeft had.
Hij boog mee toen iedereen dat deed, met tegenzin wel.
' U hebt ons ontboden, mijn heer. ' Sprak zijn vader.
' Inderdaad Lucius, ik heb een opdracht voor jou en je familie die van groot belang is en uiterste driscetie eist. '
' Zeker, mijn heer. Als ik zo vrij mag zijn. Heeft het iets te maken met die jongen daar? '
' Inderdaad, mijn beste. Mag ik jullie voorstellen aan Garreth Grindewald. Zijn grootvader kennen jullie waarschijnlijk wel? '
Er ging een gespannen stilte in de kamer toen iedereen goed besefte wat hen nu net werd mee gedeelt.
' Het was mijn plan hem hier te houden maar de orde van de Feniks heeft deze plek in het vizier gekregen. Ze hebben waarschijnlijk de geheimhouder van dit huis gevangen en de lafaard heeft gepraat. '
'Ter dood met hem! ' Riep Bellatrix.
' Rustig, mijn goede Bella. Die verrader zal zeker sterven maar eerst moeten we er voor zorgen dat de jongen verdwijnt. Hij is te kostbaar om te verliezen. Daarom wil ik dat je hem in jouw landhuis opsluit, Lucius. Niemand verdenkt jou er van iets met mij te maken te hebben en ze zullen er niet aan denken om jouw huis zo maar binnen te vallen. '
' U vereerd me, heer.' Mompelde Lucius.
' Bij ons zal hij niet ver lopen, dat verzeker ik u. '
' Ik mag het hopen, anders sta ik niet in voor de gevolgen. Is dat goed duidelijk? '
Draco hoorde zijn vader duidelijk slikken.
' Goed dan, Amycus, Antonin. Jullie helpen hem verplaatsen. Maar kom eerst even met mij mee. Bellatrix, Lucius, jullie ook. '
Na dat ook zijn moeder ergens heen gegaan was stond Draco plots alleen met de jongen.
De hele tijd had hij het gevoel gehad dat hij deze jongen eerder gezien had. Hij kon er alleen geen vinger op leggen.
De jongen moest zijn blik gevoeld hebben want hij keek voor het eerst op.
Zijn grijze ogen lagen diep in de kassen, de wallen er onder neigden naar zwart. Het was echt een vreselijk zicht.
'Heb ik iets van je aan?' Kraste hij zacht maar vastberaden.
' Hebben wij elkaar eerder ontmoet? '
Deze vraag leek de jongen even te verrassen.
' Zo een lelijke smoel zou ik me wel herinneren. ' Antwoorde hij eindelijk.
draco kon enkel zuchten. Hij kende hem niet en wou geen hulp van hem. Moest hij weten.

Reacties: