Hoofdcategorieën
Home » Vampire Knight » I'm a vampire hunter and he is a... vampire » 2. Mijn nieuwe kamer
I'm a vampire hunter and he is a... vampire
2. Mijn nieuwe kamer
Na een stukje lopen, staan we voor een groot gebouw.
Yuuki duwt het hek open.
'Wie zijn jullie?' vraagt een oude man.
Yuuki laat een bandje zien, wat om haar arm zit en zegt:
'dit is Claire Yagari, de nieuwe nachtklasstudente'
De man schrijft onze namen op en zegt: 'jullie mogen passeren'
We lopen verder en even later staan we voor een grote, eikenhouten deur.
Dit keer ben ik degene die hem opendoet.
Yuuki en ik lopen samen naar binnen.
Op de bank zit een jongen.
Hij staat op zodra wij binnenkomen.
Langzaam loopt hij naar ons toe.
'Yuuki, kom je je bloed delen!' roept de jongen blij en hij loopt op haar af.
Ik pak mijn twee pistolen en richt ze op hem, terwijl ik roep:
blijf van haar af, vampier!'
Verbaasd blijft hij staan en vraagt: 'wie is zij?'
'Dit is Claire Yagari, een vampierjager, maat tevens ook een nieuwe studente' legt Yuuki uit.
'Welkom in de nachtklas' zegt de jongen en hij maakt een buiging.
'Whatever, vampier' zeg ik ongeïnteresseerd.
Hij komt dichterbij en ik schiet.
De kogel gaat dwars door zijn schouder.
'Au!' roept hij.
'Stel je niet aan zeg ik, het was niet eens een anti-vampier kogel'
Opeens hoor ik allemaal voetstappen de trap afkomen...
'Wat gebeurt er?' vraagt een jongen met paarsig haar.
'Shiki, ze schoot op me' zegt de jongen zielig en hij laat zijn bebloede hand zien.
'Aidou, stel je niet zo aan' zegt een meisje met lang, blond haar.
'Gaat een vampier nou zielig lopen doen, omdat hij in zijn schouder is geschoten door een meisje' zeg ik brutaal.
Opeens zijn alle kandelaren aan en mijn voeten en pistolen vastgevroren.
Aidou ontbloot zijn hoektanden en komt op me af...
Opeens wordt Aidou tegen een muur gegooid.
Er staat een jongen voor me met donkerbruin haar.
Hij draait zich om en kijkt me aardig aan.
'Wie-wie bent u?' vraag ik.
Ik ben Kuran Kaname en dat zijn Hanabusa Aidou, Senri Shiki, de jongen met het
paarsige haar, Aktsuki Kain, een jongen met blond haar die er een beetje bijstaat met zo'n
uitdrukking van 'moet dat nou', Takuma Ichijo, een jongen met blond haar die staat te lachen,
Ruka Souen, het meisje met het lange, blonde haar, Touya Rima, een meisje met twee staartjes
en een paraplu en Seiren, een meisje met kort, wit haar.
Seiren doet me denken aan Zero en ik begin te blozen.
'Zal ik je naar je kamer brengen?' vraagt Kaname.
'Ja, graag' antwoord ik.
We lopen een trap op naar een grote, eikenhouten deur.
Op de deur hangt een bordje:
Claire Yagari, vampierjager
'Ik heb je vader gevraagd om al je geweren mee te nemen' zegt Kaname.
'Dank je' zeg ik nog steeds denkend aan Zero.
Kaname opend de deur en mijn mond valt bijna open van verbazing.
Ik sta in een kamer die bijna net zo groot is, als de hal beneden.
Links tegen de muur staat en groot, wit hemelbed voor twee personen en rechts staat een groot, witgelakt bureau.
'Wow!' roep ik.
'Ja, het is best groot' zegt Kaname.
'Groot, zeg maar gerust gigantisch' zeg ik.
'Misschien is het beter als je even gaat liggen' stelt Kaname voor.
'Goed idee' zeg ik.
'Hier' zegt Kaname en hij duwt een briefje in mijn handen.
Daarna loopt hij de kamer uit.
Nieuwsgierig vouw ik het briefje open:
Claire,
Wil je vanmiddag om 5 naar mijn kamer komen, ik wil met je praten.
Kuran Kaname.
Ik kijk op mijn wekker en zie dat het 3 uur is
Ik zet mijn wekker om 10 voor 5, doe mijn pyjama aan en stap in bed.
Even later droom ik over Kiryuu Zero.
Tringgg, Tringgg! rinkeld mijn wekker.
Ik strek me uit en trek mijn doordeweekse kleren aan.
Daarna loop ik voorzichtig naar Kaname's kamer.
Als ik er ben, klop ik drie keer op de deur.
'Binnen' hoor ik Kaname zeggen.
Voorzichtig duw ik de deur open en loop naar binnen.
Kaname zit op een rode bank.
'Kom erbij zitten' zegt hij.
Ik pak mijn messen en ga voorzichtig naast hem zitten.
'Wat wilde u nou met mij bespreken?' vraag ik.
'Wil je eerst je messen wegleggen?' vraagt hij.
'Nee, sorry, ik hou ze liever bij me' antwoord ik.
'Dat had ik al verwacht' zegt Kaname en zijn ogen worden rood.
Opeens beweegt mijn hand uit zichzelf en legt de messen op het nachtkastje.
Kaname duwt me achteruit, zodat ik liggend op de bank terechtkom.
Hij draait mijn hoofd naar rechts en doet mijn haar opzij.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat hij zijn hoektanden laat zien.
Voorzichtig komt hij dichterbij.
Opeens voel ik zijn hoektanden door mijn huis prikken.
En langzaam hoor ik het geluid van Kaname die mijn bloed drinkt.
Ik voel me zwakker worden en dan wordt alles zwart...
Reacties:
ik ben echt benieuwd naar meer
mag ik een melding?