FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 38: Nageroboshi, Shooting Star!

Chiara probeerde zich vast te houden aan één van de planken, maar dat werd alleen maar moeilijker voor haar toen de brug lichtjes met de wind meewaaide. Daarbij kreeg ze weer een steek in haar arm, waar ze gebeten was door die Watchog. Ze vloekte binnensmonds. Wat moest ze doen? Haar blik gleed naar Sora die enkel met zijn voet vastzat aan de brug. Hij had zijn ogen gesloten, dus van hem kon ze nu niks verwachten. Suki had het ook moeilijk met zichzelf overeind te houden. Shit, waar waren ze nu ook in belandt? Met een kwade frons keek ze omhoog. Ze hadden geluk gehad dat ze nu niet hongen aan de kant waar die Plasma-leden stonden. Dan waren ze er zeker geweest. Haar donkerblauwe ogen richtte ze weer op de Pichu. ''Suki, klim jij alvast naar boven, dan help ik Sora,'' mompelde ze vlug tegen haar. Eerst werd ze ongelovig aangekeken, maar toen deed de Pichu wat haar gezegd werd. Zij kon makkelijk naar boven klimmen met haar kleine lijfje. Dan hoefde ze zich nu geen zorgen meer te maken over Suki. Met een ruk draaide ze haar hoofd weer naar Sora. Hoe moest ze dit nu oplossen? Hadden ze nou maar een vliegpokémon, of waterpokémon. Dan konden ze tenminste zonder problemen hier wegkomen.

''Pi! PI!'' Met een ruk keken zowel Sora als Chiara weer terug omhoog. Wat? Onmogelijk! De Plasma-idioten stonden toch aan de overkant? Hun blikken gingen naar de andere kant van de brug, waar inderdaad hun belagers nog stonden. Waren er dan nog meer hier in de buurt?! Op dat moment kwam Suki weer naar beneden vallen. ''Suki!'' Sora deed een spastische poging om op de plek te komen waar hij wilde, maar uiteindelijk hong hij nog steeds ondersteboven tussen de planken. Gelukkig voor de Pichu wist Chiara haar te vangen. ''Sora.. Wat.. Wat moeten we doen..?'' De jongen keek bezorgd in de paniekerige ogen van zijn vriendin. Wist hij het maar. In deze situatie waren ze volkomen verloren. Een gevecht was zinloos, de pokéball van hun pokémon zouden de kant nieteens halen. Plots viel hem te binnen dat ze een vliegsoort aan hun kant hadden. ''Chiara! Je Pidgey! Gebruik hem!'' riep hij opgewonden. In het begin had ze hem fronsend aangekeken, maar toen snapte ze waar hij op doelde. Meteen greep ze naar de pokéball van de Pidgey die ze een paar dagen geleden gered hadden. De vogel-pokémon keek haar verward aan, terwijl hij voor haar gezicht vloog. ''Een vliegsoort, huh?'' weerklonk opeens van boven. Niet veel later was het geluid hoorbaar van een pokéball die open sprong. ''Tranquill, ga!'' Twijfelend beet Chiara op haar onderlip, maar haar Pidgey dook al de strijd in zonder te wachten op een reactie van haar. ''Tranquill, Quick Attack!'' Wat? Nu een gevecht? Waar zat die gast met zijn gedachten, ze hong aan een kapotte brug boven een stromende rivier, met verderop een waterval.

''Chiara! Je Pidgey!'' riep Sora opnieuw, wat ervoor zorgde dat ze uit haar gedachten schrok. Juist, geen tijd om zielig te doen of zo diep na te denken, ze moest zich focussen op het gevecht dat gaande was. Gelukkig voor haar ontweek de Pidgey de aanval gemakkelijk. Wacht, wat waren zijn aanvallen in godsnaam? ''Tranquill, doe het nogmaals!'' De tegenstander herstelde zich al snel en ging weer met volle vaart op de Pidgey af. ''Ontwijk en doe je Gust!'' floepte Chiara uit. Als een Pidgey één aanval al kende, dan was het Gust wel, niet? Gelukkig had ze gelijk, hij voerde netsje en op tijd zijn commando's uit. De Tranquill werd geraakt, maar herstelde zich opnieuw snel. ''Heh, Razor Wind!'' Wat? Wat was dat voor een aanval? ''Ontwij-!'' Te laat, haar Pidgey werd volop geraakt, sloot zijn ogen en viel naar beneden. Het was te ver weg voor beide om hem op te vangen. ''Wordt wakker! Pidgey! Wordt wakker!'' schreeuwden de twee bungelend aan de brug. Hij was hun enige hoop nu. Op dat moment opende hij zijn ogen weer, klapte zijn vleugels uit en vloog weer omhoog. Toen begon hij wit te gloeien. ''Wa-? Alweer een evolutie..?'' mompelde Sora verbaasd. Langzaam veranderde de vorm in een Pidgeotto en verdween de gloed weer. ''Geotto!'' floot hij, waarna hij zijn tegenstander een vuile blik toewierp. Met een hoge snelheid raasde hij op de Tranquill af, en klapte toen zijn vleugels een paar keer op en neer die een sterke windvlaag veroorzaakte. De Tranquill knalde volop tegen zijn trainer en zijn partner aan, die de pokémon terug liet keren en er toen samen vandoor renden. Toen het gevaar geweken bleek te zijn liet de Pidgeotto zich zakken naar Chiara en Sora.

Suki was opnieuw de eerste die boven geraakte, gevolgd door Sora, die eerst door Chiara los werd gemaakt. De laatste was Chiara. ''Wat heb jij een geluk,'' mompelde Sora tegen haar. Ze had hem vragend aangekeken. ''Eerst evolueert Taiki, dan vang je een Pidgey, en vervolgens evolueert deze ook weer! En dat op zo'n korte tijd!'' Een beetje jaloezie was in zijn stem te horen, waar Chiara van moest grinniken. Toen Sora de oude vertrouwde grinnik hoorde, begon hij breed te grijnzen. Wat had hij dat gemist, ook al was het niet zo gek lang geleden geweest. ''Genoeg gelachen!'' begon hij op een strenge toon, stond op, en klopte zijn broek af. ''We moeten Roxas vinden,'' vervolgde hij, waar zijn gezichtuitdrukking bij veranderde. Suki, die op het hoofd van de Pidgeotto was geklommen, trok nu ook hetzelfde gezicht. ''Daar kan Nageroboshi bij helpen,'' mompelde Chiara. ''Nageroboshi?'' vroeg Sora aan haar. Ze wees naar de Pidgeotto naast haar. Aha, dus ze had hem alsnog een naam gegeven. ''Is Nageroboshi goed genoeg?'' vroeg ze vriendelijk aan haar pokémon, die vrolijk met zijn vleugels klapte. Suki sprong van hem af en zocht troost bij Sora. De Pidgeotto wist waar Chiara op doelde en vloog de lucht in. Daar begon hij al te zoeken naar de blondharige jongen en de Pikachu. ''Ik hoop maar dat het goed gaat met Roxas,'' mompelde Sora weer. ''Ben je al vergeten dat Sparky bij hem is? Ik weet zeker dat die twee het samen wel zullen redden,'' sprak Chiara hem streng toe. Hij keek even verbaasd naar haar. Hoe snel kon zij wel niet van stemmingen wisselen? Zat dat van gisteren haar nog steeds dwars, of niet meer?

''Geotto!'' Het gefluit van Nageroboshi zorgde ervoor dat Sora hoopvol opkeek. ''Heb je hen gevonden?'' vroeg Chiara aan hem. Hij knikte vrolijk toen hij eenmaal geland was. ''Kun je ons naar hen toebrengen?'' Opnieuw knikte hij, voordat hij weer opsteeg en vooruit vloog. Sora en Chiara zette hun tempo nu wat hoger in. Proberend de struiken te ontwijken door middel van springen, rende Sora voorop, opgelucht dat zijn broer terecht was, samen met zijn Pikachu. Na een stuk gerend te hebben zag Sora de Pidgeotto voor hem landen, wat ervoor zorgde dat hij stopte en om zich heen keek. ''Roxas!'' De twee trainers renden meteen op de bewusteloze jongen af, die de bezorgde Pikachu naast zich had. ''Wat is er gebeurd?'' vroeg hij in paniek. De Pikachu schudde zijn hoofd. Chiara knielde bij de blonde jongen en bekeek hem goed. ''Niks ernstigs, hij heeft alleen een harde klap tegen zijn hoofd gekregen, denk ik.'' Ze wees naar de hoofdwond van Roxas. ''Het is beter als we hem terugbrengen naar het Pokécenter,'' voegde ze er mompelend aan toe. Sora snoof. Ze konden Team Plasma niet zomaar weg laten komen met het stelen van iets belangrijks, maar.. Ze konden Roxas hier ook niet zo laten liggen. ''Ik breng Roxas wel naar het Pokécenter, dan zoek ik je wel weer,'' sprak Chiara weer, die blijkbaar zijn twijfelende blik had gezien. ''Op één voorwaarde,'' voegde ze eraan toe. Sora keek haar afwachtend aan. ''Je moet me beloven voorzichtig te zijn.'' Hij grijnsde licht, maar knikte. Vervolgens riep hij Sparky bij zich en rende van hen weg. Chiara tilde Roxas op, over haar rug heen. ''Nageroboshi, wil je nog één ding voor me doen? Kun je op de uitkijk staan voor mij, voor het geval er nog Team Plasma-leden in de buurt zijn?'' De Pidgeotto steeg weer op, waar hij al meteen uitkeek voor de vijand. ''Pi?'' Suki, die tot nu toe nog geen kick had gegeven, keek Chiara vragend aan. ''Maak je geen zorgen, we redden het wel.''

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.