FanFic.nl

Defeated by you...(HP and the Order of the Phoenix, my version)

Defeated by you (I)

'Mirror, voor de laatste keer; ik blijf op Hogwarts en daarmee uit! Punt! Klaar! Koest! Welterusten!'' Snel knipte ik het nachtlampje naast me uit en trok ik de dekens over m'n hoofd. Ik wist gewoon dat mijn paarsharige, paarse lenzen dragende tweelingzusje me nu met pruilende lippen zat aan te gapen. ''Maar het is gevaarlijk daar!'' ging ze door met hese stem. ''Ach welnee, het is volkomen veilig!'' zei ik. Oke, dat was niet helemaal waar, maar ik wou daar niet weg. Het was nu zomervakantie en ik was nu al een week terug thuis in Nederland. Maar toen Mirror (rare naam, lang verhaal) van m'n plannen om over 2 dagen al weer terug te gaan naar Londen hoorde, probeerde ze me er vanaf te praten. ''Maar als je daar bent, zien we elkaar haast nooit meer. En jij weet als geen ander dat tweelingen nooit lang gescheiden mogen blijven!''
Nu begon ze toch echt te overdrijven, zeg.
''Mirror, we wisten pas van elkaars bestaan af toen je 3 jaar geleden opeens voor m'n neus stond! (lang verhaal) Die andere 10 jaar hebben we ook zonder elkaar gekunt! Geez!'' mopperde ik en toen was het, thankgod, een tijdje stil.
Begrijp me niet verkeerd; ik hou van m'n zusje maar ze heeft nooit begrepen dat ik van avontuur hield. En ik zou m'n leven op Hogwarts nooit voor iets anders ter wereld willen ruilen, hoe gevaarlijk het soms ook mocht zijn.

''Oh, enne, wat heeft dit te betekenen?'' vroeg een zelfvoldane stem opeens.
''Wat?'' vroeg ik. Ik ging overreind zitten en knipte het lampje weer aan.
Ik keek haar vragend aan...Ik voelde het bloed uit m'n gezicht weg trekken toen ik zag wat ze achter haar rug vandaan haalde; een van m'n schrijf schriften. ''Hoe kom je daaraan?! Geef dat verdomde ding terug!'' gilde ik met overslaande stem. ''J hartje M, omcirkelt door 2 slangen in de vorm van een hart. M hartje J, Malfoy, Malfoy, Malfoy, overal hartjes. Hoe oud ben je, Yuki chan? 12?'' riep Mirror schaterend lachend. Ik schaamde me dood. En keek een beetje treurig naar buiten. Het regende pijpenstelen en alles zag er donker uit...Logisch, dacht ik, het was midden in de nacht.
Na een tijdje veranderde Mirror's mood van bedroefd in kwaad. ''Ben je helemaal gek? Verliefd op een Malfoy?! Wil je soms dood?'' tierde ze zo hard, ik was bang dat de Dementors zouden komen vragen of we wat zachter konden zijn. ''Mirror, geloof me, als Harry erachter komt, is hij nog gevaarlijker voor mij dan Voldemort hemzelf!'' zei ik, en ik grinnikte om die ene domme gedachtte over de Dementors.

De volgende dag was ik al druk bezig m'n koffer in te pakken. Ik wou hier niet langer blijven. Ik mistte m'n vrienden en hoopte dat de Weasleys al terug zouden zijn uit Egypte, zodat ik ze kon bezoeken.

Reacties: