Hoofdcategorieën
Home » Overige » Brownsville Academy; Another Love Story » Chapter 4
Brownsville Academy; Another Love Story
Chapter 4
4.
‘Snel zitten allemaal! We hebben vandaag veel te doen!’ Riep meneer Bennet, en de klas werd langzaam stil. Meneer Bennet stond op, en liep naar het bord. Daar schreef hij drie dingen onder elkaar op; Excursie, toets + verslagdatum, en s.o cijfers.
‘Het eerste kwartier wil ik het met jullie hebben over deze drie dingen.’ Zei Bennet, en hij wees naar het bord. ‘Daarna geef ik jullie een oefentoets om jullie voor te bereiden op het proefwerk.’ Hij ging verder. ‘Goed, de excursie. Zoals jullie misschien hebben gemerkt, als jullie überhaupt jullie boek open hebben gedaan…’ Begon hij, en hij keek David met nadruk aan. ‘Dan hebben jullie vast gezien dat de laatste paragraaf `voortplanting bij dieren´ heet. Ik heb samen met de sectie biologie een uitstapje naar het dierentuin geregeld, zodat we uit kunnen zoeken hoe het zit met voortplanting bij dieren.’
‘Gatver!’ Riepen een paar leerlingen in koor, en meneer Bennet grinnikte. ‘Hoe dan ook, we vertrekken volgende week dinsdag om half negen precies. De bus wacht niet op laatkomers!’ Zei Bennet waarschuwend.
Yeah right, dacht ik. Wedden dat we minimaal om negen uur vertrekken?
‘Nog vragen?’ Vroeg Bennet, en hij keek de klas rond. David stak zijn hand op. ‘Hoe gaan we erheen?’ Vroeg hij, en ik rolde met mijn ogen.
Met een F-16, nou goed? Wilde ik zeggen, maar ik hield me in. Hoe kon hij dat nou weer niet weten, we gingen altijd met die gele schoolbus.
‘Met de bus, zoals ik al zei.’ Meneer Bennet keek lichtelijk geïrriteerd. ‘Verder geen vragen?’ Vroeg Bennet. ‘Mooi.’ Zei hij toen niemand zijn hand opstak. ‘Ik deel trouwens zo een brief uit, voor jullie ouders.’
‘Oké, de toetsdatum, en de inleverdatum van het verslag wil ik op dezelfde dag hebben. Jullie mogen zelf een datum uitkiezen, voor mij maakt het niet veel uit, want ik heb de toets allang klaarliggen.’ Cathy stak haar hand op. ‘Is het goed als we het verslag, en de toets op volgende week vrijdag hebben? Drie dagen na de excursie?’
‘Wie wil de toets, en de inleverdatum van het verslag ook op volgende week vrijdag?’ Vroeg Bennet, en de meerderheid van de klas stak zijn hand op. ‘Oké, volgende week vrijdag dus.’ Zei Bennet.
‘De cijfers van het s.o’tje van vorige week!’ Zei Bennet, en hij begon de cijfers op te noemen. Ik had een zes - en hoe verassend - Avan had een acht. Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar hem, hij leek tevreden.
Ik dacht aan gisteren… Zijn handen die op mijn heupen lagen, zijn lippen die mijn nek proefden… En toch deed ik alsof er gisteren niets gebeurt was. Ik zag dat Sam voortdurend onze kant op keek, alsof ze uit onze gedrag wilde afleiden wat er gisteren gebeurd was. Het was ook mijn schuld, ik nam gisteren niet op. Ik was helemaal in de war, als ik had opgenomen, dan had ik waarschijnlijk alleen maar onzin uitgekraamd.
‘Oké, ik deel nu de oefentoets uit, ik kijk hem niet na, maar doe je best. De oefentoets lijkt heel erg op de echte toets, dus maak hem goed!’ Zei Bennet, en hij begon uit te delen. ‘Jullie hebben vijfenveertig minuten. Succes!’
Ik moest zeggen dat de oefentoets heel moeilijk was. Ik kwam niet verder dan de vijfde opdracht, en dat terwijl we wel vier blaadjes kregen. Ik zag dat Avan naar me keek, en ik vermeed expres oogcontact. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat hij verbaasd naar mijn blad keek.
‘Zo weinig opgeschreven?’ Dacht hij zeker. De tijd kroop voorbij, om me heen zag ik dat iedereen schreef. Zelfs Avan. Zelfs David. Het is maar een oefentoets, stelde ik mezelf gerust.
‘Jullie mogen de oefentoets mee naar huis nemen! En vergeet geen brief over de excursie mee te nemen, er staat een stapeltje op mijn bureau.’ Zei meneer Bennet, en toen ging de bel.
***
‘Waarom nam je gisteren niet op?’ Ik had wel vijftig keer gebeld!’ Zei Sam beledigd, met samengeknepen ogen. Ze overdreef niet, toen ik vanochtend ontwaakte uit mijn slaap, zag ik dat ze inderdaad een stuk of vijftig keer had gebeld.
‘En?’ Zei ze vragend. We kwamen aan bij ons tafeltje, en Sam gaf me niet eens de gelegenheid om gedag te zeggen tegen Adam en Connor. ‘Hoe was het?’ Zei ze nieuwsgierig. Ik gaf geen antwoord. ‘Ha! Hij heeft je gekust, nietwaar? Ik wist het! Ik zei je toch dat hij je aankeek met dé blik?’ Ik rolde met mijn ogen. ‘En? Was het een perzikzoen, een pruimenzoen of een alfazoen?’
‘Wí¡t?’
‘Was het een snel kusje, met monden open of was het met tong? Laat maar, je hoeft al niets te zeggen. Avan is niet het soort jongen dat van half werk houdt. Ik weet zeker dat het met tong was. Gegarandeerd.’ Ratelde Sam.
Ik verstopte mijn gezicht achter mijn handen. Avan dacht vast dat ik mezelf totaal niet onder controle had. Ik was gesmolten in zijn armen. Als boter. Net voordat ik hem had verteld dat hij moest gaan, had ik een geluid gemaakt dat een kruising was tussen een zucht van geluk, en een kreun van genot.
Dat verklaarde zijn arrogante grijns.
Connor zat zoals gewoonlijk weer in zijn boek te lezen, maar Adam… Adam luisterde geïnteresseerd mee. ‘Heeft Avan jou… gekust?’ Vroeg hij voorzichtig, en ik zag dat zijn gezicht vertrok. Zijn frons werd dieper toen ik geen antwoord gaf.
‘Hoe voelde het?’ Zei Sam, ze wilde maar niet ophouden. Haar stem drupte zowat van de nieuwsgierigheid. Ik zuchtte. Het voelde alsof mijn benen van kauwgom waren, en de vlinders in mijn buik een duikvlucht maakten. ‘Gewoon.’ Was mijn antwoord.
Sam leek niet tevreden. ‘Oh kom op! Ik wil détí¡íls!’ Zei ze, ze klonk wel acht.
‘Kunnen we erover ophouden?’ Zei ik, terwijl ik voorzichtig in mijn neusbrug kneep.
‘Ik kan niet geloven dat je me in spanning wil houden.’ Zei Sam.
‘Ik hoopte eigenlijk dat je het zou vergeten.’
‘Geen denken aan.’ Was haar antwoord.
De bel ging, en hij was gewenster dan gewenst.
***
De hele dag door dacht ik aan Avan. Aan onze avond samen. Als een bijna kus dit al met me deed, wat zou een echte kus dan met me doen? Ik vroeg me af of hij ook aan mij dacht. Sam en ik liepen de parkeerplaats op. Mijn hart maakte een sprongetje. In de verte zag ik dat Avan tegen mijn auto geleund stond. De vlinders in mijn buik fladderden rond.
‘Sam? Mag ik Natalie even onder vier ogen spreken?’ Zei Avan tegen Sam, toen we bij mijn auto aankwamen.
Sam was al blij dat hij haar naam wist, en ze liep een beetje verward weg. Toen Sam weg was, keek hij me heel lang aan. Het was net of alles om me heen verdween. Het leek wel of hij een soort van wereldje voor ons had gecreëerd. Zijn blik hield me in zijn macht, en ik kon alleen maar terug kijken. Opeens veranderde zijn blik. Alsof hij aan gisteravond dacht. Hij glimlachte, en het leek net of hij elke detail weer naar boven haalde. Inclusief mijn gekreunde zucht.
Hij begon te praten. ‘Ik vroeg me af of je volgende week zaterdag iets te doen hebt.’ Zei Avan luchtig.
‘Vraag je me soms mee uit?’ Zei ik met mijn armen over elkaar.
‘Je wordt brutaal, dat vind ik wel leuk, engel.’ Hij glimlachte geamuseerd naar me. ‘Nou? Nog wat gepland?’
‘Ja. Wat ik elke zaterdag doe.’ Dit leek zijn interesse te wekken.
‘Wat dan?’ Vroeg hij geïnteresseerd.
‘Huiswerk maken.’ Zei ik, en ik zag hem glimlachen.
‘Zeg maar af. Je gaat met mij mee naar een barbecuefeestje. Mijn familie en vrienden zullen er ook zijn.’ Zei hij. Plotseling hoorde ik zijn stem in mijn hoofd. Ik… nodig… je… uit…
Ik schrok. ‘Wat… hoe deed je dat? Mijn gedachten…’ Stotterde ik.
‘Wat bedoel je?’ Zei hij onschuldig, maar zijn ogen keken me geamuseerd aan. ‘Je wil toch niet zeggen dat ik… gedachten in je hoofd stop of zo? Je weet toch hoe raar dat klinkt?’ Zei hij, en zijn mondhoeken trilden. Alsof hij een glimlach onderdrukte.
Ik keek hem geschokt aan. Wat was hij? Wie was hij?
‘Ik ga niet uit met vreemden.’ Zei ik met mijn arme over elkaar.
‘Ik gelukkig wel. Ik haal je volgende week zaterdag om vijf uur op.’
Reacties:
jij kan echt fantastisch schrijven..
fantastisch verhaal is dit...
xx
die laat zich percies niet gauw afschepen
Zo kennen we hem hé
wel benieuwd wat hij nu net gedaan heeft met die gedachten
Wow o_o
Dit is echt zo fantastisch hé !
Ik vind Avan niet eens creepy hij is gaaf
Nu moet ik toch echt wel héél snel verder lezen,
ik wil dit voor geen goud missen !
xx
Hmm, er komt ineens een rare wending het verhaal. Spannend.
Trouwens dat laatse stuk is weer eens geweldig geschreven!
Lot.